fbpx
Χαράλαμπος Σαχτούρης: «Τα παραμύθια της Γλίστρας»

Χαράλαμπος Σαχτούρης: «Τα παραμύθια της Γλίστρας»

Ο Χαράλαμπος Σαχτούρης είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός, ένας από εκείνους τους ξεχωριστούς δασκάλους που εργάστηκαν με ζήλο και μεράκι παρά τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισαν πρωτοδιόριστοι σε ορεινά χωριά κι έδωσε ό,τι καλύτερο μπορούσε στα παιδιά που είχαν την τύχη να τον έχουν δάσκαλο.

Άνθρωπος δραστήριος, με καλλιτεχνικές ανησυχίες, όταν οι συνθήκες της ζωής του άλλαξαν και βρέθηκε στο κατάλληλο περιβάλλον της πόλης, δεν περιορίστηκε στα στενά όρια που τον ήθελε η δημοσιοϋπαλληλική του ιδιότητα, ασχολήθηκε με το θέατρο και τα πολιτιστικά δρώμενα της Χίου και αναδείχτηκε σημαντικός άνθρωπος των Γραμμάτων και της Τέχνης, ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης με πλούσιο και δημιουργικό έργο και στον χώρο του Θεάτρου.

Ως συγγραφέας μπήκε δυναμικά στον χώρο του βιβλίου με ένα μυθιστόρημα όπου αυτοβιογραφείται με έναν πολύ απλό, ουσιαστικό λόγο και τρόπο. Καταθέτει λιτά και φυσικά τα βιώματα, τις εμπειρίες του, ό,τι αποκόμισε από τη σχέση του με τα παιδιά του χωριού όπου υπηρέτησε. Έζησε τα σκαμπανεβάσματα της γλυκόπικρης επαγγελματικής σταδιοδρομίας μέσα σε μια αδιάκοπη χαρμολύπη από το ξεκίνημα και ίσαμε τις κοινωνικές αλλαγές που ακολούθησαν, το κλείσιμο των σχολείων των μικρών χωριών, όταν ο κόσμος εγκατέλειπε τα ορεινά χωριά για μια υποτιθέμενη καλύτερη ζωή.

Τώρα, συνταξιούχος πια και παππούς, πέραν της ενασχόλησής του με το θέατρο, η σχέση του με τις εγγονούλες του τον έχει κάνει παραμυθά. Όχι συνηθισμένο, σαν τους παλιούς παραμυθάδες, αλλά έναν σύγχρονο δημιουργό παραμυθοϊστοριών με στοιχεία από την καθημερινή συνάφεια των παιδιών με το φυσικό και το ανθρώπινο περιβάλλον.

Από τον μαγικό κόσμο του καθαυτό παραμυθιού περνάει σε ρεαλιστικές περιοχές, εμπλέκει στο παραμύθι σύγχρονους προβληματισμούς, όπως είναι η μόλυνση του περιβάλλοντος από τη ρύπανση που προκαλεί ο άνθρωπος με τις αλόγιστες ενέργειες και συμπεριφορές του.

Ο λογότυπός του δεν είναι «Μια φορά κι έναν καιρό σ’ έναν τόπο μακρινό», αλλά
η ακροθαλασσιά και τα στοιχειωμένα γλιστερά βραχάκια της «Γλίστρας». Αφανής μούσα του και πρωταγωνίστρια στην πραγματικότητα, είναι η γιαγιά Δέσποινα που όταν ήταν μικρή ζούσε με τις γιαγιάδες της για να της λένε παραμύθια, όταν μεγάλωσε, ίσαμε τότε που έγινε γιαγιά η ίδια, συνέθετε τις παραμυθοϊστορίες που τις διηγείται στις εγγονούλες της και που ο δάσκαλος, ο ερασιτέχνης ηθοποιός, σκηνοθέτης, ο καλλιτέχνης παππούς-παραμυθάς Χαράλαμπος τις καταγράφει σ’ ένα όμορφο βιβλίο που τιτλοφορεί Τα παραμύθια της Γλίστρας – τα γλιστερά βράχια, που έδωσαν το όνομα στη συγκεκριμένη τοποθεσία, κρατούν πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέλιξη των ιστοριών και στη ζωή των ηρώων που η αφετηρία και η συμμετοχή τους στα δρώμενα είναι τα γλιστερά βράχια της Γλίστρας!

Στον ιδιότυπο πραγματικό χώρο της Γλίστρας όπου όμως εισχωρεί, επεμβαίνει και παίρνει ενεργό μέρος στα δρώμενα το μαγικό στοιχείο, ο χώρος μεταβάλλεται κάθε στιγμή. Όλα, ένζωα και άζωα όντα, άνθρωποι, νεράιδες, η γριά Θαλασσινή με τα άγρια περιστέρια, ο Πετρογέροντας, η γοργονούλα Κοραλίνα, ο Μυτόγκας, το μονόφθαλμο μπαρμπούνι, το ανάπηρο καβουράκι, ο γλάρος Ιωνάθαν στα μαγικά γλιστερά βράχια που τα γλείφουν αιώνες τα νερά, συνυπάρχουν και συμβιούν, σύμφωνα με τους κανόνες του παραδοσιακού παραμυθιού, όταν υπάρχει λόγος, όταν η εξέλιξη του ιδιότυπου, ρεαλιστικού σύγχρονου παραμυθιού το επιβάλλει. Και συμβαίνουν παράδοξα πράγματα: Όλα ζουν και κινούνται σ’ ένα περιβάλλον πραγματικό και συγχρόνως μαγικό. Τα πετρωμένα πρόσωπα των βράχων μιλούν με τον πραγματικό ήρωα, διηγούνται την πονεμένη ιστορία τους.

Ωστόσο, ο Χαράλαμπος Σαχτούρης δεν μένει στα γλιστερά βραχάκια. Από τον μαγικό κόσμο του καθαυτό παραμυθιού περνάει σε ρεαλιστικές περιοχές, εμπλέκει στο παραμύθι σύγχρονους προβληματισμούς, όπως είναι η μόλυνση του περιβάλλοντος από τη ρύπανση που προκαλεί ο άνθρωπος με τις αλόγιστες ενέργειες και συμπεριφορές του. Απτό παράδειγμα το «μονόφθαλμο μπαρμπούνι». Εξαιτίας της ρύπανσης των θαλασσών ήρθε στη ζωή ένα μονόφθαλμο μπαρμπούνι, γιατί η φύση αλλάζει, σπάει η οικολογική αλυσίδα και η ισορροπία, ανατρέπονται ακόμα και φυσικοί νόμοι. Έπειτα, οι φυλετικές διακρίσεις, ο ρατσισμός, εδαφικές διεκδικήσεις, η προσφυγιά ως απότοκο των πολέμων…

Αυτά και άλλα συναφή είναι θέματα που απασχολούν τον συγγραφέα στα όμορφα και καλογραμμένα παραμύθια του, όπως και η μετάλλαξη των φρούτων και των λαχανικών με τις βιογενετικές παρεμβάσεις και επεμβάσεις για μεγαλύτερη και γρηγορότερη απόδοση, η υπερβολική χρήση επικίνδυνων φυτοφαρμάκων, ενέργειες που τελικά αποβαίνουν σε βάρος της υγείας μας.

Έτσι, ο αγώνας στα γλιστερά βράχια της Γλίστρας όλων «των ζωντανών να ξαναγυρίσουν στη φυκιάδα τους –στη δική τους γη– και να συνεχίσουν την ήρεμη ζωή τους» είναι ατελεύτητος. Αγωνίζονται για να μπορούν να ζουν εκεί και να γεμίζουν τον αέρα με τους μελωδικούς ήχους ακόμα και λυπητερών τραγουδιών, όπως το τραγούδι της μικρής αθερίνας που έχασε τα νιάτα της στο βωμό του χρέους:

Μικρή μας αθερίνα / αγαπημένη,
δε χάθηκες, δεν είσαι / ξεχασμένη.
Τα νιάτα σου στο χρέος / τα θυσίασες,
της ομορφιάς το δρόμο / τον αγίασες.

Ή το τραγούδι για «Το κουτσό καβουράκι»:

Ένα καβουράκι μια σταλιά
με ηρωισμό κι ανεμελιά,
χίμηξε στη μάχη με ορμή
για της καλογής του την τιμή.

Τον επίλογο των παραμυθιών γράφει η Ελενίτσα ένα βράδυ αποχαιρετώντας τον αγαπημένο φίλο όλων των παιδιών της γης, τον πασίγνωστο «γλάρο Ιωνάθαν», με το τραγούδι των περιστεριών:

Άσπρο γλαράκι
πάρε τα όνειρά μου
κι άμε στην ευχή!

Έτσι τραγούδησε η Ελενίτσα και «ο γλάρος Ιωνάθαν άνοιξε τα μεγάλα του φτερά και κίνησε για την καθημερινή του υπερπτήση. Η Ελενίτσα τον κοίταζε που υψωνόταν καθώς προσπαθούσε να θυμηθεί τα λόγια, για ν’ αρχίσει να τραγουδά, αλλά δεν πρόλαβε. Σαν συναυλία ακούστηκε το καινούριο τραγούδι που […] τραγουδούσαν όλα τα όντα της φύσης, μικρά και μεγάλα, όμορφα και άσχημα, ήμερα και άγρια με μια τέτοια γλυκάδα […]»:

Ελενίτσα, καλημέρα
με θαλασσινόν αγέρα
δρόσισέ τα τα πλουμιά σου,
γλέντα την, την ομορφιά σου.
[…]
Στ’ ουρανού ψηλά τα πλάτη
μες στης θάλασσας τα βάθη,
στους μπαξέδες, στα περβόλια,
στου γιαλού τ’ αραξοβόλια,
ζούμε μια ζωή ωραία
φιλιωμένα, μια παρέα,
με τον άνεμο οδηγό μας
και τον ήλιο αρχηγό μας!

Και ο δάσκαλος/παραμυθάς τελειώνει τον πρώτο κύκλο των παραμυθιών του με αρκετά καλούς, εύηχους και νοηματισμένους στίχους, εισάγοντας στον πεζό λόγο και τον ποιητικό με τη φυσική ροή της αφήγησης.

 

Τα παραμύθια της Γλίστρας
Χαράλαμπος Σαχτούρης
Άλφα Πι
76 σελ.
ISBN 978-618-5117-71-9
Τιμή: €12,00
001 patakis eshop




 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΠΑΙΔΙΚΑ
Lucia Giustini: «Ο βασιλιάς που δεν ήθελε να κάνει πόλεμο»

«Πριν από πολύ καιρό, βασίλευε ένας βασιλιάς που δεν ήθελε να κάνει πόλεμο…» Έτσι αρχίζει το βιβλίο της Ιταλίδας συγγραφέα Λουτσία Τζιουστίνι, σε εικονογράφηση του Σάντρο Ναταλίνι, που μας φέρνουν...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΠΑΙΔΙΚΑ
Μαρίζα Ντεκάστρο: «Άλκη Ζέη: Μάτια σαν γαλάζια θάλασσα»

Το κάθε νέο βιβλίο της Μαρίζας Ντεκάστρο αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Και όχι μόνο για το περιεχόμενο, αλλά και για τη μορφή του. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το βιβλίο είναι και αντικείμενο, το οποίο, αν είναι...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.