«Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει. Υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι, και υπάρχουσι πολλοί χυδαίοι άνθρωποι ομιλούντες την καθαρεύουσαν».

Από την ιστορική ομιλία στη Βουλή το 1911 για το άρθρο 107 του Συντάγματος του Λορέντζου Μαβίλη |6.9.1860 - 28.11.1912|, ποιητή, κορυφαίου εκπροσώπου της Επτανησιακής Σχολής, δημοτικιστή και σονετογράφου – ο σημαντικότερος της νεοελληνικής ποίησης. Σπούδασε φιλοσοφία και φιλολογία στη Γερμανία, όπου έζησε για 14 χρόνια, ήταν σκακιστής και συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων, αλλά η μεγάλη του αγάπη ήταν η Ελλάδα, που συχνά αποτελεί και το θέμα της ποίησής του. Πολέμησε στην Κρήτη το 1896, στην Ήπειρο το 1897 με ένα σώμα Κερκυραίων εθελοντών το οποίο χρηματοδοτούσε ο ίδιος, κι αργότερα, στον Βαλκανικό Πόλεμο του 1912, πάλι εθελοντής λοχαγός του σώματος των Γαριβαλδινών, παρά τα 53 του χρόνια. Σκοτώθηκε στη μάχη του Δρίσκου, και λέγεται ότι τα τελευταία του λόγια ήταν: «Επερίμενα πολλές τιμές από τούτον τον πόλεμο, αλλά όχι και την τιμή να θυσιάσω τη ζωή μου για την Ελλάδα μου».

#ΣανΣημερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο

Twitter