Φωτογραφία: Αλέξιος Μάινας

Αυτό

Κάποτε θα μείνει ως αρχή της κίνησης αυτό
που δεν είναι κάτι αλλά δεν είναι και τίποτα

Δεν το υποτιμώ καθόλου αυτό μας ώθησε σε άλλο ένα ποτήρι,
άλλη μία ηρωική παραίτηση και αποπροσανατολισμένα δάκρυα
μέσα στην πολυκοσμία με τον ήλιο απαράλλαχτο

Και δεν στέλνω πια καρτ-ποστάλ, αφού δεν αντέχονται τα τοπία, δηλαδή τα μη βλέμματα
Και ούτε ξέρω αν τα ωραία λόγια ανακαλούν την αφαίρεση
όπως τη φέρουν οι βραδινές θάλασσες των καλοκαιριών
Λιγότεροι ήχοι πάει να πει ο αέρας αλλάζει σχέδιο να μας αντιμετωπίσει

Άλλωστε δεν ξέρεις πώς εξελίσσεται η διάνοια
απλώς μια μέρα λες ότι οι λέξεις θα υποταχθούν στον δεύτερο ρόλο τους
Κατά τον τρόπο που ο εαυτός αποδέχεται να είναι υποσύνολο αυτής της ορμής
ταυτόχρονα ως σκάφος και λαμνοκόπος μέχρι την απέναντι όχθη

Δεν καταλαβαίνεις, υπάρχει πάθος σε αυτή την παγερή σκέψη

Δεν υπάρχει ξεχωριστό νοητό φαινόμενο με ιδιωτική πόρτα
Διάπλατοι αποχωρούμε κι ας βαυκαλιζόμαστε ως αυτόχειρες
Διάπλατοι ως έμψυχα μυστήρια  

Ως μυστήριο αντιλαλούν τα αστικά λαγκάδια την ηχώ μας
κι η πεθαμένη αιώνες τώρα φωνή μας στον άχρονο γαλαξία
συνεχίζει το μακάβριο έργο της να μιλάει ως ουρά της ζωής
γιατί η ζωή ήταν κάτι άλλο που δεν γνωρίζεται και δεν διαψεύδεται

αυτό, που δεν είναι κάτι, αλλά δεν είναι και τίποτα.

Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή HomoAestheticus

Ο Γιώργος Χαντζής γεννήθηκε το 1972 στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλοσοφία (Πανεπιστήμιο Αθηνών) και Μετάφραση Αγγλικής Λογοτεχνίας (ΕΚΕΜΕΛ). Συνεργασίες ως ποιητής και κριτικός ποίησης: Ελευθεροτυπία, Αυγή, Ποίηση, Ποιητική, ΦΡΜΚ. Από το 2006 έως το 2009 διεύθυνε τη σειρά «Σύγχρονες Αναγνώσεις Ποίησης» στο φιλοσοφικό καφέ Dasein. Από το 2009 συμμετέχει στην ομάδα PoetryNow. Ποιητικά βιβλία του: Μπέλλα Μπουμ (Publibook 2011, Λευκή Σελίδα ²2013) και Έρωτας Μικρού Μήκους (Fairead, 2016).

Twitter