I.

ΤΟΣΟ ΦΩΣ
Άνοιξη παντού
όλος ο κόσμος στους δρόμους
δεν ξέρω τι ψάχνει
όμως εμένα πονάνε τα μάτια μου
από τόσο φως
γι' αυτό τα κλείνω
και δεν μπορώ
να σε βρω.

II.
ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
Λιγόστεψε το φως στο σπίτι
κάηκαν οι γλόμποι στα δωμάτια
και το μόνο φως που έρχεται
είναι από τις γρίλιες
μου αρκεί
εξάλλου
τι να το κάνω το περισσότερο.

Μόνος μου είμαι.

III.
ΦΙΞ ΚΑΡΕ
(μνήμη Χρήστου Βακαλόπουλου)
Ένα βράδυ του χειμώνα
του χίλια εννιακόσια ενενήντα τρία
ο φίλος μου ο Χρήστος
άνοιξε τα τζάμια
να μπει η υγρασία της νύχτας
να μουσκέψει λίγο ο αέρας στο δωμάτιο.

Ύστερα εξατμίστηκε
ωσάν υγρό αλχημιστών
ωσάν εικόνα του ονείρου μας.

Ο Λεωνίδας Κακάρογλου γεννήθηκε το 1952 στα Χανιά. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Ε.Μ.Π. Έχει εκδώσει οκτώ ποιητικά βιβλία: Τοπία κοριτσιών (1981), Σχεδόν γκρo πλαν (Πλέθρον, 1986), Στο λευκό του βυθού (Πλέθρον, 1989), Η συνήθεια των ημερολογίων (Πλέθρον 1995), Μονάχα ο χρόνος ξέρει (Πλέθρον, 2000), Οι μέρες πριν τα χρόνια (Οδός Πανός, 2007), Άδεια εξόδου (Οδός Πανός, 2009), Μνήμη σχεδόν πλήρης (Εστία, 2014). Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, έχουν παρουσιαστεί στο θέατρο και έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες. Το 2011, κυκλοφόρησε το πρώτο του μυθιστόρημα, Η ζωή και τίποτ' άλλο (Εστία).

[Τα σχέδια είναι του Νίκου Αφεντάκη.]

Twitter