fbpx
Δύο ποιήματα του Χουάν Χέλμαν

Δύο ποιήματα του Χουάν Χέλμαν

απόδοση: Πάνος Νιαβής

 

Γκοτάν

Εκείνη η γυναίκα ήταν ίδια με τη λέξη ποτέ   
απ’ τους ώμους της ξεπρόβαλλε μια γοητεία μεθυστική,
ένα φύτρο λησμονιάς που φυλακίζει τα μάτια...
εκείνη η γυναίκα μ’ έβαλε στο πλάι της και στην καρδιά της.

Προσοχή, έχε το νου σου, φυλάξου, φώναξα
αλλά εκείνη σίφουνας, όπως ο έρωτας, εισέβαλε σαν τη νυχτιά,
τα ύστερα προμηνύματα του επερχόμενου φθινοπώρου
βάιζαν παραδομένα μες στο τρικύμισμα του κορμιού της.

Η εσωτερική μου λάβα ηφαίστειο βουβό,
έκανε θρύψαλα τη θλίψη και την οργή μου,
κι εκείνη Θεά, παντοκρατόρισσα, νότιζε ηδονικά
το σαρκίο μου το εμποτισμένο ως το μεδούλι μοναξιά.

Όταν μ’ άφησε έτρεμα, άβουλος ισοβίτης,
μ’ ένα μαχαίρι κοφτερό χάραξα το κορμί μου
ξεψυχώντας αργά και βασανιστικά, και τ’ όνομά της,
ψέλλισαν τα χείλη μου ως τελευταία μου λέξη.

*Gotan είναι στην αργκό ο αναγραμματισμός της λέξης tango.

 

Αλληλογραφώντας με τη Λήθη

Γράφω γράμματα στη λησμονιά
με κάθε νυχτερινή μου πυρπόληση
κάθε φορά που ξεπροβάλλει η θωριά σου.
Υπάρχει που λες μια πέτρα
που θα σε απιθώσω, αγαπημένη μου,
μυστική, που κανείς δεν την ξέρει,
και θα θεμελιώσω εκεί νέες πόλεις
με την πυρετική σου οπτασία,
έχω σακατευτεί απ’ αυτή την ιστορία,
είσαι μακριά μου,
αλλά είσαι δική μου, ξενιτιά μου.

 

O Χουάν Χέλμαν (Juan Gelman), ποιητής, δημοσιογράφος και μεταφραστής, γεννήθηκε στo Μπουένος Άιρες το 1930 από Ουκρανοεβραίους γονείς, που μετανάστευσαν στην Αργεντινή μετά τη ρωσική επανάσταση του 1905, και εγκατέλειψε τη γήινη παρουσία του στις 14 Ιανουαρίου 2014, στην Πόλη του Μεξικού. Πέρασε μεγάλο μέρος της ζωής του στην εξορία: έζησε εξόριστος από το 1975 έως το 1988, στη Ρώμη, στη Μαδρίτη, στη Μανάγκουα, στο Παρίσι, στη Νέα Υόρκη και στο Μεξικό. Το ποιητικό του έργο εκτείνεται σε 27 ποιητικές συλλογές. Η ποίησή του έχει τιμηθεί με πολλές δεκάδες βραβείων και διακρίσεων στην πατρίδα του, αλλά και διεθνώς, όπως με το βραβείο Θερβάντες (2007), το οποίο είναι το σπουδαιότερο βραβείο της ισπανόφωνης λογοτεχνίας.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«Ανακουφίζεται ο λυγμός απ’ τα δεσμά του» της Πόπης Αρωνιάδα

ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΕΙΣ Το σκοτάδι δε με τρομάζει  έχω κατακτήσει  τον έρωτα του απόλυτου.  Στην αόρατη πίσσα  ανθίζουν αισθήσεις  απ’ την ενσωμάτωση της ύλης  με τη φαντασία  κι ανακουφίζεται ο λυγμός  απ’ τα δεσμά του.  Το φως μήτε που μ’...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«Ο ήλιος φώτιζε στους δρόμους» του Χρίστου Κρεμνιώτη

ΑΣΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ  Ο ήλιος φώτιζε, στο χολ, ένα αγόρι – και το έντυνε  με φως γεμάτο  απ’ όλων των μελλούμενων καημών τα φωτοστέφανα  έπαιξε με  τα όνειρα έπαιξαν  μαζί του.  Ο ήλιος φώτιζε, στους δρόμους, έναν άνδρα – και τον έντυνε  με...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«Κι ο λύκος πάντα πλάι» του Πάνου Κυπαρίσση

ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΩΓΗ Κερδίζει το άδειο περνάει πάντα πλάι, σε χωράει Επινοείς πικρό χαμόγελο να ξεχαστείς ωστόσο κάτι σε τραβάει στο ρήμα που χρωστάς και η κλωστή του κι άλλο αντέχει Τι λες στους φιλοσόφους...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.