απόδοση: Ελένη Κατσιώλη

Τι κοιτάς με λαχτάρα στον δρόμο
μακριά απ’ τις χαρούμενες φίλες;
Της καρδιάς, μάλλον, συναγερμός χτύπησε –
το πρόσωπό σου ολάκαιρο ξαφνικά φούντωσε.

Γιατί τρέχεις βιαστικά
πίσω από τη γρήγορη τρόικα;
Ο νεαρός αξιωματικός με τα χέρια στη μέση,
σε κοιτάζει επίμονα.

Δεν είν’ περίεργο να σε κοιτάζει,
καθένας μπορεί να σ’ ερωτευθεί,
καθώς ανεμίζει παιχνιδιάρικα η άλικη κορδέλα
στα μαλλιά σου, τα μαύρα σαν νύχτα˙

στα ροδαλά μάγουλα μελαψό
αχνοφαίνεται ένα ελαφρύ χνούδι,
κάτω από φρύδια τοξωτά
βλέπεις μια έξυπνη και πονηρή ματιά.

Και μόνο το βλέμμα του μαυρόφρυδου αγριμιού,
γεμάτο μαγεία, ανάβει φωτιά,
ο γέρος με δώρα θα φαλιρίσει,
και στην καρδιά του νέου αγάπη θα φυτρώσει.

Μα εσένα στο μερτικό σου δεν πέφτει
να είναι γεμάτη κι ανάλαφρη η ζωή σου…
με την καρδιά σου να ζήσεις και να χαρείς:
άτσαλο μουζίκο θα βρεις.

Δένοντας το φουστάνι κάτω από τις μασχάλες
το στήθος σου θα φαίνεται άσχημο,
θα σε χτυπάει ο πικρός άντρας
και με δουλειές θα σε παιδεύει η πεθερά.

Απ’ τη δουλειά τη μαύρη και τη δύσκολη
θα μαραθείς, δεν θα προλάβεις να ανθίσεις,
στη χαύνωση μέσα θα χαθείς,
θα δουλεύεις, θα τρως και θα νταντεύεις.

Στο πρόσωπό σου, το γεμάτο ζωντάνια,
το γεμάτο ζωή θα φανεί ξαφνικά
μια έκφραση απελπισμένης υπομονής
κι ένας χωρίς νόημα αιώνιος φόβος.

Και θα σε θάψουν σε τάφο υγρό,
σαν τελειώσεις τον δύσκολο δρόμο,
τη χαμένη άσκοπα δύναμη
την ψυχή που δεν ένιωσε ζεστασιά.

Μην κοιτάς με βαθιά θλίψη στον δρόμο
και μη βιάζεσαι ν’ ακολουθήσεις την τρόικα,
σβήσε τη νοσταλγία από την ανήσυχη καρδιά
στα γρήγορα και για πάντα!

Δεν θα προλάβεις την ξέφρενη τρόικα:
Με άλογα ταϊσμένα, γρήγορα και γερά,
–ο μεθυσμένος αμαξάς– σε μιαν άλλη
βιάζεται να πάει τον νεαρό αξιωματικό…

Ο Νικολάι Αλεξέγεβιτς Νεκράσοφ γεννήθηκε το 1821 στο Νεμίροφ της περιφέρειας Παντόλσκαγια και πέθανε το 1877 στην Αγία Πετρούπολη. Ήταν ποιητής, συγγραφέας αλλά και εκδότης. Από το 1847 έως το 1866 διηύθυνε το λογοτεχνικό και κοινωνικοπολιτικό περιοδικό Σαβρεμένικ (σημαίνει «Σύγχρονο») και από το 1868 έγινε συντάκτης του περιοδικού Ατιέτσεστβενιε Ζαπίσκι («Πατριωτικές αναμνήσεις»). Συγκαταλέγεται στους επαναστάτες-δημοκράτες. Το ποίημα «Η τρόικα» («τρόικα» είναι η άμαξα με τρία άλογα) γράφτηκε το 1848 και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Σαβρεμένικ. Συγκαταλέγεται στους επαναστάτες που διεκδικούσαν δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Ο Νεκράσοφ, ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος στη σκληρή ζωή των ανθρώπων, αφιερώνει το ποίημα στη Ρωσίδα αγρότισσα και στη μοίρα της, την οποία περιγράφει με ρεαλιστικό τρόπο.

Twitter