Δύο ποιήματα του Φιόντορ Ιβάνοβιτς Τιούτσεφ
απόδοση: Ελένη Κατσιώλη
Άτιτλο
Με νου Ρωσία δε νογάς
με πήχη δεν μετριέται.
Ιδιαίτερη στ’ ανάστημα
– σου απομένει μόνο να την εμπιστευθείς.
Το πιο γνωστό ποίημα του Τιούτσεφ είναι ένα πατριωτικό τετράστιχο, γραμμένο πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί, στις 28 Νοεμβρίου 1866, που σήμερα φυλάσσεται στο κρατικό Ίδρυμα «Οίκος Πούσκιν» της Πετρούπολης. Το ποίημα δημοσιεύθηκε το 1868. Η πατρίδα για τον Τιούτσεφ δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, είναι η ενσάρκωση του ρωσικού πνεύματος. Ο ποιητής, έχοντας διπλωματική εμπειρία σε ευρωπαϊκές χώρες, αξιολογεί και συγκρίνει τη ρωσική κουλτούρα με την ευρωπαϊκή.
…–…
Β. Κ.
Σας αντάμωσα, κι όλο το παρελθόν
της έμπειρης καρδιάς, ζωντάνεψε ξανά.
Τα ωραία χρόνια θυμήθηκα,
ζεστάθηκε η καρδιά μου…
Σαν ενός ολόγιομου φθινόπωρου,
τυχαίες μέρες και ώρες
που αίφνης μυρίζει άνοιξη
και κάτι μέσα μας ανασκιρτά,
και έτσι, κυκλωμένος απ’ τις πνοές
των χρόνων της πληρότητας
ή και της ξεχασμένης απόλαυσης
παρατηρώ τα ωραία χαρακτηριστικά…
Σας βλέπω σαν σε όνειρο,
μετά από έναν αιώνα.
Και να που ζωντανεύουν πάλι οι ήχοι
που ουδέποτε είχαν πάψει μέσα μου!…
Δεν είναι μια ανάμνηση,
είναι η ζωή που μίλησε ξανά, –
και μένει ίδια η γοητεία σας,
και ίδιος ο έρωτας που έχω στην ψυχή!...
Ο Φιόντορ Ιβάνοβιτς Τιούτσεφ (1803-1873) γεννήθηκε στο Όφστουγκ της περιφέρειας Ορλόφ. Ήταν, εκτός από ποιητής, διπλωμάτης και εκδότης. Σε ηλικία 62 χρονών γνώρισε τη «Β. Κ.», τη βαρόνη Κριούντενερ, με την οποία ξετρελάθηκε, αφήνοντάς μας ένα υπέροχο ερωτικό ποίημα.