Κλοντ Πιζάντ-Ρενό: «Οι γυναίκες του λαθροθήρα»
Η Σίλβια Πλαθ ανήκει στους λεγόμενους «καταραμένους ποιητές», που θέλησαν να δώσουν ένα πρόωρο τέλος στη ζωή τους. Από πολύ νωρίς έδειξε ότι μπορεί να γράψει ποιήματα, κάτι που συνέχισε με επιτυχία μέχρι την ενηλικίωσή της. Από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας εμφανίζει μανιοκατάθλιψη και προς το τέλος των σπουδών της θα προσπαθήσει, πρώτη φορά, να θέσει τέλος στη ζωή της. «Το να πεθαίνεις» –γράφει στο ποίημα «Λαίδη Λάζαρος»– «είναι μια τέχνη, όπως και καθετί άλλο. Εγώ το κάνω εξαιρετικά καλά. Έτσι όπως το κάνω, είναι σαν κόλαση. Έτσι όπως το κάνω, μοιάζει αληθινό. Μπορείς να πεις ότι έχω το χάρισμα». Η αποφοίτησή της συνοδεύτηκε από υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, όπου θα γνωρίσει και τον άνδρα που έμελλε να σημαδέψει τη ζωή της. Ο Άγγλος ποιητής Τεντ Χιουζ και η Σίλβια Πλάθ παντρεύονται στις 16 Ιουνίου 1956. Τα πρώτα δύο χρόνια του έγγαμου βίου τους θα τα περάσουν στις ΗΠΑ, κατόπιν μετακομίζουν στην Αγγλία. Το 1960 γεννιέται το πρώτο τους παιδί και η Πλαθ εκδίδει την πρώτη της ποιητική συλλογή, με τίτλο The Colossus. Η εξωσυζυγική σχέση του Χιουζ με την ποιήτρια Άσια Γουέβιλ μοιάζει να είναι το τελευταίο χτύπημα στον εύθραυστο ψυχικό της κόσμο. Ο χωρισμός με τον Χιουζ έρχεται ως φυσικό επακόλουθο. Ο βαρύς χειμώνας του ’63, σε συνδυασμό με την οικονομική της δυσχέρεια, την αφήνει σχεδόν απροστάτευτη μπροστά στα προβλήματά της. Στις 11 Φεβρουαρίου 1963, η Σίλβια Πλαθ θα αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή της.
Η συγγραφέας Κλοντ Πιζάντ-Ρενό, μέσα από τις πολλαπλές φωνές των μαρτύρων –γονιών, φίλων, συγγενών, γειτόνων–, αντιμετωπίζει από μια εντελώς διαφορετική οπτική τη ζωή της Σίλβια Πλαθ και μας καλεί ν' αποκρυπτογραφήσουμε τη νοσηρή σαγήνη που περικλείει τη ζωή των δύο γυναικών, καθώς μοιράζονται την ταραχώδη ζωή του ποιητή στο Λονδίνο ή στο Κορτ Γκριν. Η όλη σύλληψη του μυθιστορήματος και η μοντέρνα του πλοκή μάς κάνουν να το διαβάζουμε με ικανοποίηση.
Οι γυναίκες του λαθροθήρα
Κλοντ Πιζάντ-Ρενό
μετάφραση: Ασπασία Σιγάλα
Ψυχογιός
424 σελ.
Τιμή € 17,70
