Γνώρισα τη Σουηδή συγγραφέα Καμίλα Λέκμπεργ μέσω των αστυνομικών μυθιστορημάτων της. Βιβλία για ενηλίκους, φυσικά. Βρήκα πολύ ενδιαφέρον έργο την Παγωμένη πριγκίπισσα. Ατμόσφαιρα, μυστήριο, κρυμμένα πάθη, σχέσεις ψυχρές, απόσταση, οικογένειες κλειστές, φόβοι αποκαλύψεων, έξοχα σκηνοθετημένη ιστορία από μια εικοσιεννιάχρονη που πριν αφιερωθεί στη συγγραφή εργαζόταν στη Στοκχόλμη ως οικονομολόγος. Διάβασα και τον Ιεροκήρυκα (και τα δύο από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο). Εκεί σταμάτησα. Εξάλλου, όπως όλοι μας ξέρουμε, μετά την τεράστια επιτυχία που γνώρισε –δικαιολογημένα– η τριλογία του Στιγκ Λάρσον, Millennium καλούμενη, στην οποία περικλείονται Το κορίτσι με το τατουάζ, Το κορίτσι που έπαιζε με τη φωτιά και Το κορίτσι στη φωλιά της σφήγκας (Εκδόσεις Ψυχογιός), μεταφράστηκαν στη γλώσσα μας άπαντες σχεδόν οι Σκανδιναβοί συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας.

Εξαιρώντας ορισμένα έργα του χαρισματικού Νορβηγού Jo Nesbo, ο οποίος έγραψε και ωραία παιδικά, είναι και μουσικός (τραγουδιστής και τραγουδοποιός), προτίμησα να ακούσω για κάτι συνταρακτικότερο, ώστε να αναζητήσω εκ νέου τα πολυσέλιδα αστυνομικά μυθιστορήματα που μας έρχονται από τις χώρες του Βορρά και τα οποία, αν τα κρίνουμε ειλικρινώς, θα διαπιστώσουμε ότι έχουν αρκετές συγγένειες και ομοιότητες μεταξύ τους – αρκετά από αυτά, τουλάχιστον.

Τώρα σχετικώς με το παιδικό βιβλίο Ο Σούπερ Τσάρλι, που έγραψε η Καμίλα Λέκμπεργ: ομολογώ ότι ξαφνιάστηκα όταν το είδα. Έπειτα από βιβλία με τόση σκοτεινιά και ζάλη ψυχής, τόσα μίση και κακουργίες, τόση ένταση αλλά και τέτοια εμπορική επιτυχία παγκοσμίως, η συγγραφέας αυτή αποφασίζει να στραφεί στο παιδικό βιβλίο! Εξ ου και το πλησίασα με επιφύλαξη. Συμβαίνει αυτό. Τοποθετούμε κάποτε κάποτε διαχωριστικές γραμμές στους δημιουργούς. Αλλά εκείνοι ξεπερνούν φραγμούς και όρια. Και μας ξαφνιάζουν. Άμποτε να είναι για το καλό της τέχνης.

Η Καμίλα Λέκμπεργ (Φιελμπάκα, Σουηδία, 1974), λοιπόν, με τον Τσάρλι δεν προσφέρει τίποτε σπουδαίο στην τέχνη, θα έλεγα κι ούτε κάτι ξεχωριστό στα παιδιά, έγραψε όμως ένα πρόσχαρο και ευφυές βιβλίο στο οποίο μιλά για τη διαφορετικότητα (ανάλαφρα ίσως), τη σχολική βία και τις οικογενειακές σχέσεις που εδώ, σε αντίθεση με τα μυθιστορήματά της για ενηλίκους, είναι θερμές, είναι γλυκές και προστατευτικές. Είναι το μέλι της ζωής.

«Ο Σούπερ Τσάρλι γεννήθηκε στη φαντασία μου όταν ήμουν έγκυος στο τρίτο μου παιδί. Καθώς τα μεγαλύτερα παιδιά μου με ρωτούσαν τι έχω μέσα στην κοιλιά μου, η ιστορία άρχισε να σχηματίζεται μόνη της στο μυαλό μου κι έτσι ο Σούπερ Τσάρλι πήρε σιγά σιγά σάρκα και οστά», δήλωσε η συγγραφέας μετά την κυκλοφορία του βιβλίου της.

Η ιστορία έχει ως εξής: Όταν ο Τσάρλι ήταν νεογέννητος, στο μαιευτήριο ακόμη, δυο αστέρια συγκρούστηκαν ψηλά στον ουρανό και από τη σύγκρουσή τους δημιουργήθηκε μια φωτεινή, λεπτή αστερόσκονη, η οποία γλίστρησε στη γη και πήγε, από το ανοιχτό παράθυρο, ίσια στο λίκνο του βρέφους, όπου και απλώθηκε στο κεφαλάκι του. Έκτοτε το βρέφος μεταβλήθηκε από ένα συνηθισμένο μωρό μιας φιλήσυχης, καλής οικογένειας, σε ένα πλάσμα που θαυματουργούσε. Ώριμο και καλοσυνάτο, συνεργάσιμο, γεμάτο γλύκα και φως. Επιπλέον, πετούσε. Τούτο όμως έκρινε: πως δεν έπρεπε να το αντιληφθούν οι γονείς και τα αδέλφια του. Να όμως που το πληροφορήθηκαν καθώς ο Τσάρλι, αν και μικρούλης και άπειρος, έπρεπε να συμπαρασταθεί στον μεγαλύτερο αδελφό του, που δοκιμαζόταν συχνά από έναν βίαιο συμμαθητή του.

Έτσι, το ιπτάμενο αγοράκι ξεκίνησε κρυφά μια νύχτα σκοτεινή καθώς το φεγγάρι σεργιανούσε πολύ ψηλά, και αφού χαιρέτησε βιαστικά τον φίλο του τον σκίουρο, τον οποίο γνώριζε από προηγούμενη πτήση, μπήκε πετώντας αθόρυβα στο δωμάτιο του αγοριού που βασάνιζε τον αδελφό του και πήρε εκδίκηση δίνοντας συγχρόνως ένα καλό μάθημα στον επιθετικό και άσπλαχνο μαθητή. «Διότι ο Τσάρλι είχε καταλάβει ότι θα έκανε τα πάντα για τον αδελφό του τον Βίλλυ».

Ανεξαρτήτως της τιμωρίας που του επέβαλε το Σούπερ παιδάκι, η οποία δεν ήταν και τόσο εύοσμη ούτε κομψή, ήταν όμως, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, αποτελεσματική, ο σκληρός ταραξίας έγινε ένα ήμερο και άκακο αρνάκι. Αυτά με λίγα λόγια. Α, μάλιστα. Στο βιβλίο υπάρχουν δυο σπουδαίοι τύποι. Είναι αυτοί του παππού και –προπαντός– της γιαγιάς. Απρόβλεπτοι, χαριτωμένοι. Σε κερδίζουν.

Τα παιδιά, προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας, θα τη βρουν διασκεδαστική την ιστορία της διάσημης Λέκμπεργ. Όπως και την εικονογράφηση της –επίσης Σουηδής– Μίλις Σάρι.

Σημείωση: Σε αυτήν εδώ τη στήλη είχα παρουσιάσει πέρυσι τον Απρίλιο το μυθιστόρημα για εφήβους Μπάρναμπι Μπρόκετ του Ιρλανδού συγγραφέα Τζον Μπόιν (Εκδόσεις Ψυχογιός). Ήρωάς του ένα παιδί που πετούσε. Μα τι παιδί! Όχι βιβλίο αστείο και ψυχαγωγικό, παρά βιβλίο γεμάτο ανθρωπιά, αθωότητα και θερμά αισθήματα. Ο σπουδαίος Τζον Μπόιν (Δουβλίνο, 1971) έχει επίσης γράψει Το αγόρι με τη ριγέ πιτζάμα (Εκδόσεις Κέδρος) και Ο Νόα το έσκασε (Εκδόσεις Ψυχογιός). Αν μπορείτε, αναζητήστε τα. Για εφήβους αλλά και για ενηλίκους. Για τροφή και αντοχή ψυχής.

O Σούπερ Τσάρλι
Camilla Läckberg
μετάφραση: Κλαιρ Νεβέ
εικονογράφηση: Millis Sarri
Μίνωας
37 σελ.
Τιμή € 12,00

Η Ελένη Σαραντίτη είναι συγγραφέας και κριτικός βιβλίου.

Άλλα κείμενα:

• Φωτεινή Στεφανίδη: «Το κοτσύφι»
• Kiran Millwood Hargrave: «H Τζούλια και ο καρχαρίας»
• Betty Smith: «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν»
• Ηρώ Παπαμόσχου: «Ένας γάιδαρος που τον λένε Ισίδωρο»
• Abdulrazak Gurnah: «Άλλες ζωές»

Twitter