fbpx
Χρίστος Κυθρεώτης: «Μια χαρά»

Χρίστος Κυθρεώτης: «Μια χαρά»

Το εντυπωσιακό των διηγημάτων της συλλογής Μια χαρά, του πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα Χρίστου Κυθρεώτη, είναι η αλλαγή ύφους, σκηνικών, ατμόσφαιρας και γλωσσικού ιδιώματος ανάλογα με το θέμα που επιλέγεται, προκειμένου να περιγραφεί. Πράγματι –και έχουμε πολύ χρόνο και χώρο για να δούμε αναλυτικά αυτό το φαινόμενο–, είναι σχεδόν πρωτοφανές το πόσο καλά και γρήγορα ο δημιουργός προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες, το πόσο εύρυθμα ταυτίζεται με το μοτίβο προσδίδοντάς του τα εχέγγυα που χρειάζεται, το πόσο εύκολα (παρότι κάτι τέτοιο δεν είναι εντελώς εμφανές) προσαρμόζεται στην πλοκή, που διαγράφει άπειρους ρεαλιστικούς και κριτικούς κύκλους, τέλος το πόσο διακριτικά αντεπεξέρχεται των ψυχολογικών παραμέτρων, που λουφάζουν εσωτερικά των ηρώων, κύριων ή δευτερευόντων. Η εν λόγω παράθεση –δηλαδή έξι διαφορετικών μυθοπλασιών– κατέχει και από μία οικοδομή, είναι τόσο καθημερινά πραγματική και παράλληλα αληθινή, που δίνει το δικαίωμα στον δέκτη να συγκρίνει, αφενός την υποδομή των λογοτεχνικών πλεονεκτημάτων, αφετέρου την οσμή που αφήνει η κατά τα άλλα συναισθηματική έπαρση απρόοπτων επεισοδίων. Άρα, η διαφοροποίηση όλων των στοιχείων που συνθέτουν ένα πεζό βιβλίο, ή καλύτερα ένα βιβλίο με πεζά, ασφαλώς και πριμοδοτεί μια εξίσου οδυνηρή ταλάντωση, μια επώδυνη αντιμετώπιση της δυστυχίας, μια φλογερή εμμονή που διαταράσσει μια καλοστημένη ζωή, μια απίθανη επίσπευση του αφηγηματικού λόγου και μια επικείμενη διασπορά των αισθητικών κριτηρίων, που επιμένουν στην εκροή όχι δακρύων ή μελοδράματος, πάντως ψυχολογικών εκδοχών. Έτσι, ένας φίλαθλος, ένας φοιτητής, μια κόρη χωρισμένων γονιών, ένας εγγονός, ένας εργαζόμενος και μια γυναίκα στην κλιμακτήριο σίγουρα καταδεικνύουν βιωματικές ιδιότητες, σίγουρα παραπέμπουν σε εμπειρίες που ο δημιουργός ευτύχησε να συναντήσει.

Ας πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή – δεν θα αναλύσουμε όμως τις ιστορίες, για να μη χαθεί η μαγεία της ανάγνωσης. Στο πρώτο διήγημα, έχουμε μια δολοφονία ενός Αλβανού από πιστούς αεκτζήδες χούλιγκαν. Εδώ η ατμόσφαιρα είναι κάθετα αποσπασματική και συναισθηματική. Ο λόγος παραπέμπει ευθέως στο πώς οι νεαροί αυτής της ηλικίας εκφράζονται. Δηλαδή, με κοφτές ανάσες, με διαλυμένη σύνταξη, με την ανοχή και την «ευχή» των λίγων χρόνων που έχουν στην πλάτη τους, με την πλήρη αποχή από σοβαρότερες και πιο σύνθετες συζητήσεις. Το σκηνικό είναι σχεδόν πολεμικό, ενώ το ύφος προκαλεί τουλάχιστον λύπη για τον κατήφορο στον οποίο καταρρέουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι παρά την, από πλευράς συγγραφέα, προσπάθεια ανάδειξης της αδερφικής φιλίας. Στο δεύτερο διήγημα έχουμε το ερωτικό ραντεβού δύο νέων, με αστείρευτες σκωπτικές και σατιρικές πινελιές. Εδώ το ύφος είναι ανάλαφρο, βρισκόμαστε μαζί τους σε μια καφετέρια, άρα το σκηνικό είναι δημόσιο. Στο συγκεκριμένο κομμάτι, το πρόβλημα της κοπέλας αλλά και ο καθρέφτης είναι καθαρά στοιχεία πεζογραφικής ειρωνείας. Στο τρίτο διήγημα, ένα κορίτσι χωρισμένων γονιών γίνεται αντικείμενο διαμάχης, γράφει ημερολόγιο και περιπλανάται από τις δυτικές στις βόρειες συνοικίες προσπαθώντας να βρει το δίκιο του. Θλιβερό θέμα και θέαμα, συγκινητική ατμόσφαιρα, μύθος που προκαλεί τον δημιουργό να μην πέσει σε δακρύβρεχτες υποσημειώσεις. Εδώ είμαστε αντιμέτωποι με τον ψυχισμό του κοριτσιού, ο οποίος είναι συγκεχυμένος. Στο τέταρτο διήγημα, ένας εγγονός προσπαθεί να απαλλαγεί από το άλιωτο λείψανο της γιαγιάς του. Ιστορία σκληρή και ρεαλιστική, που συμβαίνει σε πολλούς, έτσι ώστε να καταδεικνύεται η τεράστια γραφειοκρατία γύρω από την ταφή των νεκρών, η οποία πλέον αφορά μόνο τους ζωντανούς. Εδώ το πνιγηρό ύφος παραπέμπει στο σκίρτημα του θανάτου και της απουσίας. Η δε, μέσα σε λίγες ώρες, τακτοποίηση του γεγονότος δίνει με τρόπο άκρως αληθινό στους αναγνώστες την αίσθηση όχι του δυσάρεστου, αλλά του αστείου γεγονότος. Στο πέμπτο διήγημα, ένας αντισυστημικός εργαζόμενος παρατάει τα πάντα –καριέρα, έρωτα–, παραδίδει τα κλειδιά της καθημερινής του ζωής και εξαφανίζεται. Εδώ η γλώσσα περιγράφει τις σοβαρές εταιρείες παροχής υπηρεσιών αλλά και εμπορίου με ελλειπτικότητα και το αναλογούν ύφος, ο ήρωας όμως έχει άλλη άποψη, γι' αυτό και εγκαταλείπει με όλη του την αξιοπρέπεια, έστω και ελαφρώς υποκινούμενος από αμαρτωλές έξεις. Το συγκεκριμένο κομμάτι μοιάζει με τα παιδικά μας όνειρα και καμιά σχέση δεν έχει με ό,τι ως ενήλικες πρέπει να κάνουμε. Τέλος, στο έκτο και τελευταίο κείμενο, μια γυναίκα σε κλιμακτήριο χάνει τα πάντα. Διήγημα ειδικό για έξοδο, καθώς ακόμη μια φορά αποδεικνύεται πως οι άντρες συγγραφείς γνωρίζουν καλύτερα από τις γυναίκες τη γυναικεία ψυχοσύνθεση. Όλα –γλώσσα, ύφος, σκηνικό, ατμόσφαιρα–, λειτουργούν για να κάνουν μια ιδιαίτερη δημιουργία, άρωμα έστω και πολυφορεμένο, υψηλής όμως αισθητικής. Ένα μεγάλου βεληνεκούς σύγχρονο διήγημα.

Η συλλογή διηγημάτων Μια χαρά του Χρίστου Κυθρεώτη, μαζί με τα έργα πέντε-έξι ακόμη πεζογράφων που γεννήθηκαν γύρω στο 1980, αποτελούν μια καινούργια άνοιξη του ελληνικού αφηγήματος. Όσοι λοιπόν αγαπούν και τους νέους και τους πρωτοεμφανιζόμενους, ιδού η Ρόδος για μια απόλαυση απαιτήσεων. Εμείς απ' την πλευρά μας κάναμε ό,τι το θεμιτό. Γιατί, σημασία δεν έχει τόσο η ποιότητα –κάτι, δηλαδή, προαπαιτούμενο– αλλά ο πλούτος ο ψυχικός που κατατίθεται, για να μην πάει χαμένος ο χρόνος που χρειάζεται για να κάνουμε δικό μας ένα ενδιαφέρον λογοτεχνικό σώμα.

Μια χαρά
Χρίστος Κυθρεώτης
Πατάκης
219 σελ.
Τιμή € 11,50
1-patakis-link

 


 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.