Σ’ αυτό το βιβλίο μου ο χρόνος και ο χώρος δεν είναι σαφώς προσδιορισμένα. Αυτή η συνθήκη συμβαίνει για να μπορώ να εισάγω το παράδοξο και το παράλογο στην πλοκή του έργου χωρίς να αισθάνομαι την όχληση της πραγματικότητας για την απαίτησή της στην εξύφανση ρεαλιστικών συμβάντων. Η μαγεία είναι ένα από τα βασικά συστατικά γνωρίσματα της νουβέλας μου και δεν θα μπορούσε παρά να προκύπτει σε ένα γοητευτικά συγκεχυμένο περιβάλλον. Σίγουρα δεν πρόκειται για μαγικό ρεαλισμό. Οι εικόνες μου είναι περισσότερο σουρεαλιστικές στο δρόμο μεγάλων δασκάλων του υπερρεαλισμού. Ο αναγνώστης θα αντιληφθεί και θα γοητευθεί από την πληθώρα των εικόνων. Αφήνω τις εικόνες να μιλήσουν γιατί εκείνες εμπεριέχουν και τη δράση. Στη δημιουργία των εικόνων με έχουν επηρεάσει μεγάλοι σκηνοθέτες, ζωγράφοι, φωτογράφοι και λογοτέχνες. Η περιγραφή μιας εικόνας με λέξεις παρωθεί τον αναγνώστη να φανταστεί τα τεκταινόμενα στο βιβλίο και στο τέλος τον υπνωτίζει και τον αιχμαλωτίζει σε μια απαράμιλλη προσήλωση στο μυθιστορηματικό σύμπαν. Η εικόνα της νουβέλας εμπεριέχει τη σιωπή. Η σιωπή είναι που της δίνει το άπειρο εύρος και συνεπακόλουθα την αγωνία για την πιθανότητα που θα ευδοκιμήσει σαν πραγματικότητα μέσα της.

Το σκοτάδι στο βιβλίο μου είναι απλωμένο παντού. Δεν πρόκειται για ένα σκοτάδι με περίκλειστες ψυχικές προεκτάσεις. Το βιβλίο δεν είναι ζοφερό. Δεν σε πνίγει όπως ενδεχομένως η ασφυκτική ατμόσφαιρα στα βιβλία του Κάφκα. Το σκοτάδι στο Άσμα της φάλαινας συμβολίζει το σκοτάδι της ζωής. Η ίδια η ζωή ως υπαρξιακή βάσανος αναδύεται και καταδύεται στο συγκλονιστικό μούχρωμα των ανθρώπινων παθών. Το σκοτάδι λειτουργεί σαν το φόντο για να περιγράψω τις λαμπερές ζωές των ηρώων μου. Αναμφίλεκτα όλες οι ζωές λάμπουν ακόμη και μέσα στον ουσιαστικό ξεπεσμό τους.

Οι ήρωές μου είναι ένας περιφερόμενος κύκλος ανθρώπων. Άγονται και φέρονται στις τροχιές των ειμαρμένων τους μέχρι ο ένας να συναντήσει τον άλλο και να δημιουργηθεί η πλοκή της νουβέλας. Όπως και στα προηγούμενα έργα μου, οι ήρωές μου είναι τα πιο παράξενα πλάσματα επί γης. Δεν ανήκουν σε κάποιο περιθώριο. Αποτελούν από μόνοι τους κορυφώσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, μοναδικές περιπτώσεις γι’ αυτό και τόσο ελκυστικές. Θα τους χαρακτήριζα περιθωριακούς, αν το περιθώριό τους οροθετούνταν μονάχα απ’ αυτούς.

Στο Άσμα της φάλαινας η αληθοφάνεια είναι βασανιστική. Ο αναγνώστης αναρωτιέται αν όσα περιγράφονται είναι αληθινά ή, τουλάχιστον, κάποια τμήματά τους. Δεν μ’ αρέσει ν’ αποκαλύπτω αν κάτι είναι μύθος ή αλήθεια. Είναι προτιμότερο για τον αναγνώστη να μένει με την απορία και να κερδίζει μένοντας στη γοητεία που αποκομίζει από το αφήγημα. Μπορώ να εκμυστηρευτώ πως πάντοτε σε ό,τι γράφω ο πυρήνας είναι βιωματικός. Υπάρχουν περιπτώσεις που μια ολόκληρη επί μέρους ιστορία είναι βιωμένη. Την παραλλάσσω φορώντας της άλλο ένδυμα και κρατώντας την ουσία της. Για τους μύθους της νουβέλας εμπνέομαι από περιστατικά της καθημερινότητας, από μια όμορφη εικόνα, ένα δυνατό βλέμμα. Με αρχικό έναυσμα την πραγματικότητα και βασικό όπλο μου τη συγγραφική μου φαντασία προχωράω στη σύνθεση, την πύκνωση και την αραίωση της ιστορίας.

Σκορπίζοντας όλο αυτό το σκοτάδι στην έκταση των σελίδων του βιβλίου προσπαθώ να χαρτογραφήσω τις πιο αχαρτογράφητες περιοχές του ανθρώπου. Εκείνες, ας πούμε, που κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ως «ασυνείδητο». Μια απασχολεί αρκετά η υπαρξιστική γραφή και μέσα από τους συνειρμούς που καταθέτω καταδύομαι σε μεγάλα βάθη της ψυχής μου. Σ’ αυτά τα βάθη ανακινώ τον εσωτερικό μου κόσμο και εφελκύω κάθε φορά και κάτι άγνωστο. Υπάρχουν κίνδυνοι σε τέτοιες συγγραφικές πρακτικές. Υπάρχει και ηδονή.

Το άσμα της φάλαινας
Φώτης Θαλασσινός
Οδός Πανός
79 σελ.
Τιμή € 10,00

Twitter