Lisabeth Emlyn Clark: «Δεν μου αρέσει το διάβασμα»
Όποιος ασχολείται με την αγωγή μικρών παιδιών, είτε γονιός είναι είτε εκπαιδευτικός ή με όποια άλλη ιδιότητα, όταν έχει να αντιμετωπίσει καταστάσεις προβληματικές είναι υποχρεωμένος, εάν οι γνώσεις του σχετικά με την ψυχολογία του παιδιού δεν είναι επαρκείς, να ζητάει τη γνώμη ειδικών.
Κανένα παιδί δεν είναι διατεθειμένο από τη φύση του να στρωθεί στο διάβασμα. Οι λόγοι είναι πολλοί και διαφορετικοί. Κάθε παιδί έχει τον δικό του τρόπο να αντιδρά σε κάθε ερεθισμό. Ένα γενικό χαρακτηριστικό των μικρών κυρίως παιδιών είναι η κινητικότητα, στενά συνδεδεμένη με τη φυσιολογική τους ανάπτυξη. Απεναντίας, το διάβασμα απαιτεί συγκέντρωση και καθήλωση. Άλλο κινητικότητα και άλλο, ωστόσο, υπερκινητικότητα, οπότε υπάρχει πρόβλημα. Και χρειάζεται άλλη αντιμετώπιση.
Η συγγραφέας του βιβλίου με τον τίτλο Δεν μου αρέσει το διάβασμα ασχολείται με το πρόβλημα της «δυσλεξίας» ως πρόβλημα μαθησιακό. Όντας η ίδια δυσλεκτική, έχει μελετήσει σε βάθος το θέμα που ταλαιπωρεί πολλά παιδιά και με το βιβλίο της ετούτο προτίθεται να δώσει λύση σε αρκετά από αυτά τα προβλήματα. Από δική της πείρα γνωρίζει ότι το δυσλεκτικό παιδί δεν είναι καθυστερημένο, δεν είναι ότι βαριέται, δεν σημαίνει ότι δεν θα ήθελε να διαβάσει ένα ωραίο βιβλίο με θαυμάσιες εικόνες, αλλά υπάρχει κάτι που το δυσκολεύει. Κάτι φταίει. Φοβάται να διαβάσει και το δείχνει αυτό με άρνηση, είτε γιατί μπερδεύει τις λέξεις και οι άλλοι γελούν σε βάρος του είτε γιατί δεν βλέπει ολόκληρες τις λέξεις.
Ένα δυσλεκτικό παιδί μπορεί να ζωγραφίζει υπέροχα, να είναι άσος στα μαθηματικά –κι αυτό συμβαίνει συνήθως–, να έχει τεράστιες δυνατότητες σε πολλές άλλες δραστηριότητες και να μην μπορεί να διαβάσει και να γράψει μια φράση σωστά. Λέει ο Χάρης: «Μου αρέσει πολύ να παίζω με τον φίλο μου τον Θωμά. Ανταλλάσσουμε αυτοκόλλητα και σκαρφαλώνουμε σε δέντρα. Αυτή είναι η μικρή μου αδερφή, η Λίλη. Δεν ξέρει ακόμα να διαβάζει, αλλά λατρεύει να κοιτάει βιβλία. Η Λίλη μού ζητάει να της διαβάζω ιστορίες, αλλά εγώ ποτέ δεν θέλω, γιατί δεν μου αρέσει το διάβασμα!»
Ένα απαραίτητο βοήθημα που μπορεί να γίνει, στα χέρια των γονιών, των δασκάλων και όσων ασχολούνται με την αγωγή παιδιών, εργαλείο εύχρηστο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των δυσλεκτικών παιδιών με τον καλύτερο τρόπο.
Μια χαρά το λέει προφορικά. Διόλου δεν μπερδεύει τα λόγια του. Αν του ζητούσαν να το γράψει, θα ήταν περίπου έτσι: Μο- αρέ ει ν- παι-ω π- - όσ- αιρ- κα- ν- ζωγρα-- ζω… Κάπως έτσι. Κάθε δυσλεκτικό παιδί είναι ξεχωριστή περίπτωση και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται. Και με πολλή κατανόηση.
Παλαιότερα, υπέφεραν και τα παιδάκια και οι δάσκαλοι. Δεν γνώριζαν το πρόβλημα και απέδιδαν τη δυσκολία προσαρμογής σε τεμπελιά και σε νοητική υστέρηση. Σήμερα ευτυχώς η δυσλεξία αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με διάφορους τρόπους. Έχει μάλιστα αποδειχθεί ότι πολλά δυσλεκτικά παιδιά είχαν ιδιαίτερες ικανότητες και έγιναν σπουδαίοι ζωγράφοι, επιστήμονες και συγγραφείς διάσημοι, όπως: η συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Άγκαθα Κρίστι, ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Τζον Λένον, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν και πολλοί άλλοι.
Συμπερασματικά: Οι υπεύθυνοι για την αγωγή και τη μόρφωση των παιδιών πρέπει να έχουν πάντα κατά νου, όταν έχουν να κάνουν με δυσλεκτικό παιδί, πως μέσα του μπορεί να κρύβει ένα σπάνιο χάρισμα, ένα ταλέντο.
Το βιβλίο της Lisabeth Emlyn Clark, όχι μόνο γραμμένο αλλά και εικονογραφημένο από την ίδια, είναι καλογραμμένο, απλό, ευκολονόητο: Ένα απαραίτητο βοήθημα που μπορεί να γίνει, στα χέρια των γονιών, των δασκάλων και όσων ασχολούνται με την αγωγή παιδιών, εργαλείο εύχρηστο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση των δυσλεκτικών παιδιών με τον καλύτερο τρόπο. Η ίδια προτείνει τρόπους με συγκεκριμένα παραδείγματα που συνδυάζουν κείμενο και εικόνα. Αλλά είναι και πολύ όμορφο, ένα χαριτωμένο βιβλίο με πολύ όμορφες παιδικές φατσούλες που μπορεί να τραβήξει την προσοχή και το ενδιαφέρον των ίδιων των δυσλεκτικών παιδιών.
Δεν μου αρέσει το διάβασμα
Μια ιστορία για τη δυσλεξία
Lisabeth Emlyn Clark
μετάφραση: Αυγή Δαφερέρα
Κλειδάριθμος
36 σελ.
ISBN 978-960-461-950-4
Τιμή €8,80
