Troy Cummings: «Μπορώ να γίνω ο σκύλος σου;»
Ο κύριος Τρόι Κάμινγκς βάζει σε μεγάλους μπελάδες τους μικρούς φίλους του με αυτό το βιβλίο. Του αρέσει, φαίνεται, να βάζει δύσκολα προβλήματα σχέσεων στα παιδιά με τα τετράποδα που τυχαίνει να βρίσκονται κοντά στον άνθρωπο εδώ και χιλιάδες χρόνια. Βέβαια, ο άνθρωπος που είχε πιο πολύ μυαλό από τον σκύλο, από τότε που διαπίστωσε πως η ζωή του κινδύνευε και χρειαζόταν κάποιον να τον προστατεύει, πρόσεξε πως αυτό το άγριο ζώο μπορούσε να γίνει φίλος και βοηθός του. Σιγά σιγά το ημέρεψε και το έφερε κοντά του. Από τότε ο σκύλος ξέχασε την παλιά ζωή του, μάλλον την άφησε πίσω του στο δάσος, κι έγινε ο πιο πιστός φίλος και φύλακας του ανθρώπου. Πρόθυμος ακόμα και να θυσιαστεί για χάρη του. Και περνούσαν μια χαρά, φίλοι και αγαπημένοι.
Έλα όμως που με το πέρασμα των αιώνων και τη συνεχιζόμενη αλλαγή των συνθηκών ζωής, η σχέση αυτή διαταράχτηκε. Οι όροι συνύπαρξης άλλαξαν. Η ζωή του ανθρώπου, κλεισμένη μέσα στα κουτιά/διαμερίσματα των μεγαλουπόλεων, κατάργησε τις αυλές κι άφησε άστεγο τον πρώτο και καλύτερο φίλο του, τον σκύλο. Τον παράτησε σαν κάτι άχρηστο κι ανωφέλευτο, επομένως περιττό, αδιαφορώντας για την τύχη του τετράποδου έμπιστου φύλακά του. Έτσι, το ζώο βρέθηκε στο έλεος των δρόμων και στην καλοσύνη όποιων υπάρχει μέσα τους λίγη αγάπη για τα άστεγα ζώα που άλλοτε ήταν «ζώα του σπιτιού και της αυλής».
Αυτός εδώ, όμως, ο σκύλος ονόματι Άρφι, που ανακάλυψε η δημιουργική φαντασία του Τρόι Κάμινγκς, πολυγραφότατου συγγραφέα και εικονογράφου βιβλίων, δεν το έβαλε κάτω. Από τη στιγμή που ο Άρφι εννόησε την αδικία σε βάρος του, πήρε ο ίδιος στα «χέρια» του την υπόθεση και αποφάσισε να διεκδικήσει τα δικαιώματά του: μια γωνίτσα κοντά στον πολιτισμένο και καλοπερασάκια άνθρωπο. Τι πιο απλό: να απευθυνθεί σε ορισμένα πρόσωπα που γνώριζε τη διεύθυνσή τους στην οδό όπου γύριζε άστεγος ζώντας τη «σκυλίσια ζωή του», έναν περιπετειώδη βίο μισερό, και να παρακαλέσει να του δώσουν μια γωνιά κοντά τους να απανεμιάσει. Να νιώσει σαν σκύλος, βρε παιδιά! Να γίνει φύλακας και βοηθός τους. Δεν ζητούσε και τίποτα σπουδαίο. Δουλειά να προσφέρει τζάμπα για ένα κομμάτι ψωμί ζητούσε, δηλώνοντας συγχρόνως πως είναι έτοιμος να «τα βρει» ακόμα και με τους πιο δύστροπους.
«Χτύπησε» πόρτες και παράθυρα, όλοι κουφοί! «Στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα», δεν ακούνε, είπε μέσα του. Τι να κάνει τότε; Έκανε ό,τι έκανε πάντα. Χώθηκε σ’ ένα μεγάλο χαρτόκουτο να σκεφτεί τι άλλο να κάνει μπας και τον αγαπήσει, έστω να τον λυπηθεί κάποιος πονόψυχος άνθρωπος.
Αξίζει να προσεχτεί από τους γονείς, να διαβαστεί από τα παιδιά. Και θα αγαπηθεί.
Τότε του ήρθε μια φαεινή ιδέα: Κάθισε κι έγραψε το «εργο/βιογραφικό του», το φακέλωσε και το έστειλε με το ταχυδρομείο εκεί που νόμιζε πως υπήρχε πιθανότητα να τον «αποκαταστήσουν». Όμως όλες οι απαντήσεις ήταν αρνητικές. Κάποιοι μάλιστα του έδωσαν πολύ υποτιμητικές για την προσωπικότητα και το κύρος του απαντήσεις. Κόντευε να πάθει κατάθλιψη από τη στενοχώρια του. Χώθηκε ο μισός μέσα στο χάρτινο κιβώτιο, έκρυψε το πρόσωπό του, τη μούρη, δηλαδή, με τα μπροστινά του πόδια και ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα. Εκεί τον πήρε ο ύπνος.
Όμως η καλή μοίρα των ευγενικών σκύλων τού έστειλε ένα πολύ γλυκό και τρυφερό πρόσωπο στο όνειρό του. Ο Άρφι ένιωσε να ακουμπάει κάποιος την καμπουριασμένη πλάτη του και να του δίνει ένα γράμμα που έλεγε, στη γλώσσα του, επί λέξει:
Αγαπητέ Άρφι,
Μπορώ να γίνω το αφεντικό σου.
Χρειάζομαι ένα φίλο που θα είναι μαζί μου σε όλα: στο χιόνι, στη βροχή, στη ζέστη, στη σκοτεινιά της νύχτας.
Και βλέπω ότι εσύ τους ξέρεις κόλας όλους στην οδό Μπάτερναντ!
Είμαι σίγουρη ότι θα γίνεις πρώτης τάξεως συνεργάτης.
Με αγκαλιές και χάδια,
Μίτζι Γουπλ,
Ταχυδρόμος
ΥΓ. Αν συμφωνείς, θα είμαι στο μεγάλο μπλε γραμματοκιβώτιο.
Ο Άρφι άνοιξε διάπλατα τα μεγάλα, δακρυσμένα μάτια του. «Γαβ!» Άφησε μια λυπημένη κραυγή. «Δεν είσαι όνειρο, κυρία Ταχυδρόμε», ήθελε να της πει. Εκείνη του χαμογέλασε κι ακούμπησε το κεφάλι της στο δικό του.
Ένα από τα ωραιότερα βιβλία για μικρά παιδιά που έχω διαβάσει και με έχουν απασχολήσει στα τόσα, εξήντα ολοστρόγγυλα χρόνια, που βρίσκομαι συνέχεια στον αγαπημένο χώρο του βιβλίου: Απλό, σύντομο, καλογραμμένο, ωραία μεταφρασμένο και με λιτή, ωστόσο, εμφαντική στα σημεία που χρειάζεται και χαμηλότονη, στα 
χρώματα της γης και της νύχτας, ανάλογα με το ζητούμενο από τον ήρωα σκύλο Άρφι εικονογράφηση, περνάει φυσικά κι αβίαστα με εύσχημο τρόπο τα μηνύματα αποκατάστασης σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και άστεγων «ζώων του σπιτιού και της αυλής» άλλοτε. Ένα χαριτωμένο βιβλίο, που συνδυάζει το απλό και χαρούμενα διασκεδαστικό με το ωφέλιμο. Αξίζει να προσεχτεί από τους γονείς, να διαβαστεί από τα παιδιά. Και θα αγαπηθεί.
Η δική μου επαφή μερικά μόνο λεπτά με τον αξιαγάπητο Άρφι μ’ έκανε να τον αγαπήσω τόσο, που έγραψα αυτό το κείμενο. Και σκέφτομαι να «υιοθετήσω» ένα αδέσποτο σκυλάκι από κάποιο καταφύγιο αδέσποτων. Τι πιο απλό.
Μπορώ να γίνω ο σκύλος σου;
Τρόι Κάμινγκς
μετάφραση: Χρυσάνθη Καραΐσκου
εικονογράφηση: Τρόι Κάμινγκς
Διάπλαση
40 σελ.
ISBN 978-960-567-213-3
Τιμή €12,90
