To μυθιστόρημα Μωχάμετ-Μιχαήλ κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ακρίτας υπό το όνομα της Σταυριανής Ατταλειώτη. Με αυτόν τον τρόπο θέλησε η Σταυρούλα Χατζηαθανασίου-Ακρίδα, παιδαγωγός και συγγραφέας του βιβλίου, να τιμήσει τη δική της προσφυγική καταγωγή και να συνδεθεί με τους ήρωές της. Με τους ανθρώπους που ξεριζώνονται από οπουδήποτε στον κόσμο με προορισμό την ελπίδα.

Στις 310 σελίδες του η συγγραφέας, λαμβάνοντας αφορμή από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και τους βομβαρδισμούς του 2001, έγραψε «μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι και αληθινή…», όπως λέει το οπισθόφυλλο. Θέμα της όχι μόνο ο πόλεμος και οι επιπτώσεις του, το ακανθώδες ζήτημα των προσφύγων, οι διακινητές, τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα, μα και η φροντίδα των τσακισμένων συνανθρώπων και οι ψυχικοί δεσμοί που δημιουργούνται ανάμεσά τους, η πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχής και το μυστήριο της αγάπης.

Στο κέντρο της αφήγησης ο Μωχάμετ και ο Γκιουλ, δυο μικρά αγόρια που φτάνουν στην Ελλάδα από το Αφγανιστάν, περιθάλπονται στην γαλήνη ενός Μοναστηριού της Χίου κι αργότερα στις φροντίδες μιας θετής οικογένειας. Τα δύο παιδιά και γύρω τους ένα σμάρι ανθρώπων, η αδελφή Σιλουανή, η Σιλανή, που την φωνάζει ο Μωχάμετ, οι άλλες καλόγριες, ο γέροντας του μοναστηριού, ο γιος της Σιλουανής Νίκος και η γυναίκα του Μάρθα, οι οποίοι υιοθετούν τα παιδιά, η μοναχή Ακυλίνα με το άσβεστο μίσος, ο καλοκάγαθος κυρ Λευτέρης…

Δεν επιχειρεί την αποτύπωση ενός κόσμου διχασμένου, από δω τα καλά και από εκεί τα κακά, αντίθετα, μέσα στην γαλήνη τρέφεται ο φθόνος και μέσα στους καπνούς του πολέμου ανθεί η αγάπη.

Η ιστορία άλλοτε κυλά και άλλοτε τρέχει, ο αναγνώστης χάνεται μέσα της διαβάζοντας με αμείωτο ενδιαφέρον, ανυπομονώντας για την συνέχεια, γελώντας ή αγωνιώντας, πολλές φορές και συγκινημένος από τα παιδικά ή τα ανθρώπινα καμώματα. Γιατί η συνέχεια δεν είναι ούτε επίπεδη, ούτε σπαρμένη με ρόδα. Οι άνθρωποι της ιστορίας ζωντανεύουν. Στις σελίδες πλάθονται χαρακτήρες αληθινοί με πάθη και χαρίσματα. Συμβαίνουν γεγονότα καθημερινά αλλά και τραγικά, όπως και στην ζωή. Η συγγραφέας δεν επιχειρεί την αποτύπωση ενός κόσμου διχασμένου, από δω τα καλά και από εκεί τα κακά, αντίθετα, μέσα στην γαλήνη τρέφεται ο φθόνος και μέσα στους καπνούς του πολέμου ανθεί η αγάπη.

Τα δύο παιδιά βρίσκουν στο κουκούλι της φροντίδας την ασφάλεια και τότε γεννιέται μέσα τους –μυστήριο μεγάλο– φλογερή η πίστη για τον Χριστό. Μια «παράξενη» ιεραποστολή που τελείται εκεί που προκόβει η αγάπη. Οι δύο νεαροί σπουδάζουν στην χώρα μας και επιστρέφουν στον τόπο τους, επιστήμονες πια, για να προσφέρουν αντίδωρο στους συνανθρώπους και συμπατριώτες τους μερίδιο από τα όσα τους δόθηκαν. Το μυθιστόρημα ολοκληρώνεται το έτος 2025 με γεγονότα που έρχονται και με τους Ταλιμπάν να έχουν ξαναπάρει την εξουσία…

Σε έναν κόσμο που συχνά απεχθάνεται την αλήθεια, η συγγραφέας εμπνέεται αληθινά κι έτσι ο λόγος της γίνεται προφητικός, γράφοντας γίνεται μυσταγωγός της γλυκύτητας του Θεού στον οποίον πιστεύει. Ο λόγος της είναι γάργαρος, συνεπαίρνει τον αναγνώστη. Μάλιστα, για τον αναγνώστη που εμφορείται από πίστη ή ενδιαφέρον, το βιβλίο αποτελεί και ένα παράθυρο γνωριμίας με την χριστιανική ζωή, χωρίς ωστόσο να είναι ένα χριστιανικό ανάγνωσμα, διότι η Σταυρούλα Χατζηαθανασίου-Ακρίδα δεν γράφει κάποιου είδους «χριστιανική» λογοτεχνία, γράφει λογοτεχνία και, ως εκ τούτου, μας παραδίδει ένα αξιανάγνωστο καλό μυθιστόρημα που ευαγγελίζεται το θαύμα.

Mωχάμετ-Μιχαήλ
Σταυριανή Ατταλειώτη
Εκδόσεις: Ακρίτας
310 σελ.
ISBN: 978-618-5573-16-4
Τιμή €14,00

Η Ελένη Λιντζαροπούλου είναι θεολόγος και ποιήτρια.

Άλλα κείμενα:

• Αναστασία Γκίτση: «Ό,τι λύπει συναρμολογείται»
• Μαρώ Τριανταφύλλου: «Αινίγματα»
• Ελένη Καραγιάννη: «Το κόκκινο τάπερ»
• «Για τη διαχείριση του πένθους και της απώλειας» και «Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο;»
• «Το θάμπωμα απ’ του θανάτου το μυστήριο» της Ελένης Λιντζαροπούλου

Twitter