Φωτογραφία: Αλέξιος Μάινας

επιμέλεια/συντονισμός αφιερώματος: Αλέξιος Μάινας

Ποιήματα με καλοκαιρινή θεματική

Γιώργος Βέης

ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ

Για τα καλοκαίρια που έρχονται
για όσα μας υπόσχονται από τώρα
και μας φτιάχνουν τη μέρα
δεν χρειάζεται να περιμένουμε
ας κοιταχτούμε μόνο στα μάτια
όχι βιαστικά κι επιπόλαια
όπως συνήθως συμβαίνει
μ’ εκείνη την ευπρέπεια της συνήθειας
και της παρακμής αυτών των καιρών
αλλά, κρατώντας ο ένας τα χέρια του άλλου
απερίσπαστοι, με αφοσίωση επιτέλους
ας μείνουμε βαθιά μέσα
στο βλέμμα το συντροφικό
γιατί απλούστατα εκεί
με υπομονή
με πίστη ακλόνητη
μας περιμένουν όλα τα καλοκαίρια
από δω και πέρα.

(Ιάβα, 12 Ιουλίου 2019)

Νίκος Δήμου

ΠΟΙΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Ένα καλοκαίρι είναι ζέστη…
…με μοναξιά
…με θάλασσα
…χωρίς διακοπές
…με ένα καλό βιβλίο
…με φίλους
…με βαρεμάρα
…με νέα γάτα
…με γεμιστά
…με μελτέμι
Ένα καλοκαίρι είναι ζέστη:
…με μπουρίνι
…με ιδρώτα
…με αρρώστια
…με καρπούζι
…με τζιτζίκια
…με σεξ
…με μακροβούτι
Ένα καλοκαίρι είναι ζέστη…
με ό,τι άλλο μπορείς να θυμηθείς (ή να φανταστείς)
αλλά κυρίως με πολλή ζέστη…

Ηλίας Κεφάλας

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΑΜΗΧΑΝΙΑ

Αυτή η αμηχανία καθόλου δεν ταιριάζει
Με την ατμόσφαιρα του υγρού καλοκαιριού
Αυτή η μελαγχολία της διάχυσης
Και η αδολεσχία των επίμονων περαστικών
Προδιαθέτουν νοσταλγίες και ωθήσεις
Αδιάκοπες των κήπων
Μεταίχμια των αρνήσεων
Επαναπροβάλλοντας ώρες τόσο κοντά στο ρίγος
Της επικείμενης κατάφασης
Της τελικής προσχώρησης
Στο αίτιο που είναι πάντα αίτημα
Του ηττημένου

Μαρία Κούρση

Ο ΚΑΛΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

Λέξη χλιαρή που λιάζεται
Βράζει ζεστή στους ήχους
Γλώσσα στραγγισμένη και θερμή
Ακίνητη στην άμμο

Η αταραξία με ταράζει

Χωρίσαμε με το καλοκαίρι
Χαθήκαμε στα χρόνια

Στάθης Κουτσούνης

ΠΡΟΩΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το καλοκαίρι ξάφνου ξυπνά
μέσα σε όνειρο μακρινό του χειμώνα
τινάζεται έξω απ’ τον ύπνο βολίδα
και σκάει πάνω στην άμμο
έμβρυο που βγαίνει με καισαρική
αποχαυνωμένο κι ανέμελο

θηλάζοντας άπληστα
το γάλα της θαλάσσης

Βάκης Λοϊζίδης

ΕΚ ΠΑΡΑΔΡΟΜΗΣ

Εκ παραδρομής πήγαμε στα Μέθανα
Μας ξεγέλασε το διαδίκτυο
12 μίλια μακριά από την Αίγινα
αναμέναμε πως θα συνέχιζε να είναι Αίγινα
Αυτά παθαίνουν οι αγεωγράφητοι
Μα τι πειράζει; Χορέψαμε ικαριώτικα
χωρίς να γνωρίζουμε τα βήματα
όπως συνεχίζουν να χορεύουν
οι νεκροί στον άλλο κόσμο
Στη οθόνη του παρατημένου σινεμά
πίσω από το ξενοδοχείο «Μεθάνιο»
παίζει εδώ και χρόνια «Το ακίνητο εν οδύνη»
Μοναδικός θεατής ο Βύρωνας
Μοιάζει να είναι ανίατα μεσοπόλεμος
κι ας μπήκαμε στον 21ο αιώνα.

(Σ.τ.Σ.: Αναφορά στον ποιητή Βύρωνα Λεοντάρη, Το ακίνητο εν οδύνη είναι τίτλος βιβλίου της Ζέφης Δαράκη.)

Κλεοπάτρα Λυμπέρη

ΤΙ ΕΙΠΕ Ο ΤΖΙΤΖΙΚΑΣ

Μες στο κορμάκι αυτό, φτιάχνω σονέτα, μαδριγάλια,
μπαλάντες, με τις φωνές και τις ζωές των τζιτζικιών
(ξεπατικώνοντας τις τεχνικές των τροβαδούρων
κάνω υψηλή τέχνη – αναμφιβόλως) τα φτερωτά μου
γέλια γίνονται η ωραιότερη ανατολή.
Φθόγγο τον φθόγγο βουλιάζω στο αυτί
σαν μουσικός με το λοφίο του Αυγούστου
στο καλοκαίρι σας αφήνω την ομορφιά
του εφήμερου, να σας ταράζει.
Κι όμως, όταν πεθάνω, δεν θα ’μαι άδειο
κέλυφος – το σπίτι μου μέσα σας θα μένει
από ψυχή κι από ποιήματα γεμάτο.

Μάριος Μιχαηλίδης

ΣΤΟΙΒΑΓΜΕΝΟΣ ΕΝΑΣ ΗΛΙΟΣ

Στοιβαγμένος ένας ήλιος σινιάλα
Και τα χέρια μου αφημένα στη
Βάρκα του μεσημεριού
Ψαρεύουν τη ρέμβη της θάλασσας

Όμως δεν είναι να μετράς τις
Πτυχές του ανέμου ως το άλλο καλοκαίρι

Θα κλάψω σαν θα φεύγεις με
Τα πουλιά του μεσαυγούστου
Για την άλλη εποχή

Νίκος Μοσχοβάκος

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Του έρωτά μας κλίνη η θάλασσα
προσκεφάλι τ’ αφρισμένα κύματα
το μελτέμι σηκώνει
το μεταξωτό σεντόνι του καλοκαιριού
καθώς αργοβουλιάζουμε
στο μαλακό στρώμα των μπλε σκούρων νερών.
Παράθυρο ανοιχτό ο Αύγουστος
απ’ όπου οι γλάροι φαίνονται
να πλανώνται νωχελικά
στη μέση του χρυσοκίτρινου απομεσήμερου.
Αγκαλιασμένοι, γυμνοί, αθώοι
απολαμβάνουμε την αιωνιότητα.
Μας φαίνεται ότι αργεί
η επόμενη στιγμή
κι ούτε που σκεφτόμαστε
τις αλλαγές του καιρού.
Ζούμε το ιδανικό τώρα
σαν ατέλειωτο πάντα
πάνω στου έρωτά μας την κλίνη
την αχανή θάλασσα.

Γιώργος Μπλάνας

ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Παίρνουν φωτιά οι θάμνοι και οι πάπιες
πίσω απ’ τους θάμνους είναι ήμερος χαλκός.
Κάτι ορθογώνιο σκέφτεται πάνω στην στέγη το παγόνι.
Μαζεύεται, για μια στιγμή, σταθμίζει τη βαρύτητα
των εγκωμίων που ακροβατούν
στ’ ανήλικα μουστάκια των γατιών
κι ύστερα εισβάλλει, άργυρος
αρχαίος, στην πευκόφυτη χώρα των τριζονιών.
Γέρνει ο ήλιος. Ένα κατάλευκο γατί
δίπλα σε μια τριανταφυλλιά,
σημαίνει: ένα κατάλευκο γατί
δίπλα σε μια τριανταφυλλιά.

Λιάνα Σακελλίου

ΕΝΑΣΤΡΗ ΝΥΧΤΑ 25ης ΙΟΥΛΙΟΥ 2018

Είναι η Χρονιά του Κινδύνου.
Κεφάλια επιπλέουν στη θάλασσα
και ο Μαξ Μπέκμαν τα απεικονίζει σε άλλον αιώνα.
Στην άκρη του πίνακα εκπνέει άστρα ο ουρανός
βρίσκει εξαρθρωμένα μέλη πιο κάτω και
στρίβει αριστερά στο γκροτέσκο πρόσωπο.
Επιτέθηκαν στο αεροπλάνο του. Εκείνος πνίγεται.

Η πτήση υπερατλαντική, τ’ αστέρια κοντά μου.
Χρειάζομαι κρασί. Στη στοργική αεροσυνοδό μιλώ
για πύρινη λαίλαπα, για εκατόμβη θυμάτων.
Έξω από το παράθυρο όλα κανονικά –
γυαλίζει ασήμι το φτερό, το φως ανάβει κόκκινο
η άλως μια ίριδα κι η νύχτα τόσο ήρεμη
σαν να ανήκει μονάχα στον Βαν Γκογκ.

Σωτήρης Σαράκης

ΣΧΕΔίΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το καλοκαίρι που ταξίδεψε τη θλίβει
με τα μαλάματα στους ώμους και στην ήβη
το Καλοκαίρι με τη Μόνικα τελειώνει
ασήκωτο λευκό σκεπάζει την οθόνη·

όπως καράβι με σχισμένα τα πανιά του
στο Νότο Καλοκαίρι με την καταχνιά του
και τ’ άλλο καλοκαίρι με τα Ξαφνικά του
να κρύβει ως πέρυσι τα μαύρα μυστικά του·

με Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, Τένεσι Ουίλιαμς και Σεφέρη
καυτό μαζί και δροσερό κι αυτό το καλοκαίρι.

Ντίνος Σιώτης

ΠΑΡΑΘΕΡΙΣΤΕΣ

Κρατώ τις άδειες μου παλάμες στο φως του
καλοκαιριού, αντέχω ακόμη να σφραγίσω τα
αναπάντεχα φιλιά που ανταλλάξαμε σε κάποια

έρημη παραλία παραμονές του προφήτη Ηλία
μ’ έναν κέφαλο στη χαβούζα και έναν ακέφαλο
σκορπιό στην πεζούλα να τσιμπάνε τις ώρες του

απογεύματος, κατά το σούρουπο που είχανε
μαζέψει τις ομπρέλες τις σεζλόνγκ και τα
τραπεζοκαθίσματα γράψαμε στην άμμο τη

ρευστή την εγκύκλιο του έρωτά μας, πιο μετά
την μοιράσαμε αφιλοκερδώς με κανέλα μύρτο
γαρίφαλο και ροδόσταμο στους παραθεριστές

(Αθήνα, 11 Ιουλίου 2019)

Γιάννης Τζανετάκης

COPPERTONE

Το ωραίο κορίτσι
που ’χε δει γυμνό

μικρός από
την τρύπα της καμπίνας

κι έκθαμβος

ένιωθε ο ιδρώτας του
να στάζει

–ανάκατος με Coppertone–

στ’ άγκιστρο
όπως τα νερά απ’ το μαγιό

Κυριάκος Χαραλαμπίδης

ΞΙΦΙΑΣ ΔΙΑΣΧΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΑΣ

Περνώντας απ’ της Σκιάθου τα νερά
έφτασε στη Χαλκίδα του Σκαλκώτα.
Οι παραλυτικοί που παραθέριζαν
προσμένοντας τον δαίμονά τους
πετροβολούν μες στο ναό της φύσης
το ψάρι το ετοιμόγεννο, θεία γαστέρα
ιχθύος – στα περίτρομα να δείξουν
και στίλβοντα ποδήλατα του ηλίου
το τι σημαίνει παρά θίν’ αλός.

(Σ.τ.Σ.: Το ποίημα αφορμάται από πραγματικό γεγονός, στο οποίο αναφέρεται [Ιούλιο 2019] η skiathosLife: «Χαλκίδα: Ξιφίας βγήκε στα ρηχά να γεννήσει και πετροβολήθηκε μέχρι θανάτου από τους λουομένους».)

Θανάσης Χατζόπουλος

ΘΕΡΙΝΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ

Οι φωτιές του κλήδονα βάφουν
Αυτό το ολόγιομο φεγγάρι
Που δεν προμηνύει κανένα μέλλον

Η ομορφιά του γυμνή ως το κόκαλο
Αποστεώνει το σύμπαν σε κάθε προσμονή
Άλλη πλην απ’ το άγγιγμα θανάτου

Γιώργος Χουλιάρας

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Όποιος τις εποχές δεν ξέρει
Δεν είναι απ’ αυτά τα μέρη
Λάθος τις λέξεις θα προφέρει
Νύχτα ψάχνοντας μεσημέρι
Ενώ χρειάζεται νυστέρι
Γιατί αλλιώς σε τι διαφέρει
Χωρίς χαρά να μεταφέρει
Κάπου αλλού το καλοκαίρι
Χωρίς κερί στο καλό χέρι

Τα άλλα μέρη του «Ποιητικού αφιερώματος στο καλοκαίρι»:
1ο μέρος: https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/12525-15-kalokairia
3ο μέρος: https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/12622-20-kai-ena-kalokairia

Όλα τα ποιήματα των τριών μερών του αφιερώματος δημοσιεύτηκαν εδώ για πρώτη φορά. Τα περισσότερα γράφτηκαν για το αφιέρωμα αυτό (Ιούλιος 2019).

Twitter