ΕΣΤΑΥΡΩΤΑΙ Ο ΕΜΟΣ ΕΡΩΣ

Στην Κίρκη Κεφαλέα

Οι γυναίκες ήρθαν πρωί πρωί
Και δεν Σε βρήκαν
Έκαναν άνω κάτω το σπίτι
Άλλη έκλαιγε άλλη σιωπούσε
Η μικρότερη τράβαγε τα μαλλιά της
Τι της ήσουν Εσύ
Ο μαστιγωμένος με το δερμάτινο λουρί
Και τους τραχιούς βόλους στις άκρες;
Χιλιάδες χρόνια αργότερα έμενε ακόμα σιωπηλή
Γιατί Εσύ είχες πεθάνει
Και είχες Αναστηθεί
Κι εκείνη
Μόνο τον έρωτά της
Είχε
Για να το αποδείξει

[Ο τίτλος του ποιήματος είναι φράση από την προς Ρωμαίους επιστολή του Αγίου Ιγνατίου Θεοφόρου.]

ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΤΙΛΕΓΟΜΕΝΟ

Στην Σπυριδούλα Αθανασοπούλου-Κυπρίου

Είχα πολλά πράγματα
Να πάρω μαζί μου
Από την συνάντησή μας
Ξαφνικά χθες το πρωί
Ή στον ύπνο μου

Λίγες απαλές κουβέντες
Την μειλίχια φωνή Του

Στον αέρα ανέμιζαν τρεις λέξεις ξεχασμένες
Από τα θαύματα
Εγώ στεκόμουν δειλά πλάι στα πόδια Του

«Τα καρφιά μην ξεχάσεις», μου είπε
«Αυτά θα σε σώσουν»
Κι έπειτα:
«Τετέλεσται»

[Από την υπό έκδοση ποιητική συλλογή της Ελένης Λιντζαροπούλου Άδηλον τραύμα.]

Η Ελένη Λιντζαροπούλου είναι θεολόγος και ποιήτρια.

Άλλα κείμενα:

• Αναστασία Γκίτση: «Ό,τι λύπει συναρμολογείται»
• Μαρώ Τριανταφύλλου: «Αινίγματα»
• Ελένη Καραγιάννη: «Το κόκκινο τάπερ»
• «Για τη διαχείριση του πένθους και της απώλειας» και «Γιατί υπάρχει το κακό στον κόσμο;»
• «Το θάμπωμα απ’ του θανάτου το μυστήριο» της Ελένης Λιντζαροπούλου

Twitter