μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης

Όταν ήμουν είκοσι, ήταν τόσο κρύο, που η λίμνη της Ζυρίχης είχε παγώσει.

Όταν ήμουν είκοσι, η εργασία που έγραφα για την απόλυσή μου από το λύκειο αφορούσε τις δυνάμεις, οι οποίες πέραν της πολιτικής και της επιστήμης διέπουν τη ζωή. Ανέφερα κυρίως τη φαντασία.

Όταν ήμουν είκοσι, επιτρεπόταν να ψηφίσω για πρώτη φορά. Στο κτίριο του αλλοτινού μου δημοτικού σχολείου προχωρούσε κανείς πίσω από ένα παραβάν, όπου μπορούσε να σημειώσει ένα «Ναι» ή ένα «Όχι» στο ψηφοδέλτιο και κατόπιν να το ρίξει στην κάλπη. Δεν θυμάμαι πια, για ποιο πράγμα είχα πει τότε «Ναι» ή «Όχι». Όταν ήμουν είκοσι, μπορούσαν να ψηφίσουν μόνο οι άνδρες.

Όταν ήμουν είκοσι, υπήρχαν τόσο πολλοί φοιτητές στο πανεπιστήμιο, ώστε κανείς έπρεπε να μπει σε κλήρωση για μια θέση παρακολούθησης στις παραδόσεις του διάσημου καθηγητή γερμανικής φιλολογίας. Φιλολογία σπούδαζαν καμιά εφτακοσαριά ακόμα άτομα. Τα μισά τουλάχιστον ήταν γυναίκες. Ανάμεσά τους, σκέφτηκα, πρέπει να υπάρχει και μια για μένα. Είχα δίκιο.

Ο Franz Hohler γεννήθηκε το 1943 στην πόλη Μπιλ, στο ελβετικό καντόνι της Βέρνης. Είναι συγγραφέας, καμπαρετίστας και τραγουδοποιός. Το 1963 άρχισε να σπουδάζει γερμανική και ρομανική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, σύντομα όμως διέκοψε τις σπουδές του και αφοσιώθηκε εξ ολοκλήρου στην τέχνη. Το καλλιτεχνικό του έργο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων προγράμματα καμπαρέ, θεατρικά έργα, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές, παιδικά βιβλία, μυθιστορήματα και ποιήματα. Ζει και εργάζεται στη Ζυρίχη.

Twitter