Μαρία Ρουσάκη: «Μήνυμα στο Μανχάταν»

Στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης βρίσκεται ο νεαρός ήρωας της Μαρίας Ρουσάκη, Πίτερ, στο βιβλίο της Μήνυμα στο Μανχάταν, στη σειρά «Οι κατάσκοποι της γεωγραφίας», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.

Ο Πίτερ δεν είναι ευτυχισμένος. Αλλά γι’ αυτό δεν φταίει ο τόπος όπου ζει. Φταίει ότι νιώθει να γίνεται όλο και περισσότερο αόρατος, αφότου οι φίλοι του άρχισαν να τον αγνοούν. Και όσο αγνοούν τα μηνύματά του, δεν κάθονται μαζί του στα διαλείμματα, δεν τον περιμένουν να φύγουν μαζί από το σχολείο, όλα τέλος πάντων τα πράγματα που μοιράζονται οι φίλοι μεταξύ τους, τόσο περισσότερο έχει ανάγκη να αποδείξει ότι δεν είναι αόρατος. Έτσι, ξεκινάει αγοράζοντας τα πιο φανταχτερά αθλητικά παπούτσια στον κόσμο, ώστε να μην μπορεί κανείς να τον χάσει στο πλήθος της πόλης του Μανχάταν, παπούτσια που τον κάνουν να νιώθει επιβλητικός σαν ουρανοξύστης.

Μα είναι δυνατόν να γίνεται σιγά σιγά φάντασμα ένα παιδί; Να γίνεται αόρατο; «Ο Πίτερ αισθανόταν όλο και πιο αόρατος. Όχι μόνο για τους φίλους του αλλά και για τους γονείς του, που δούλευαν πάρα πολλές ώρες».

Η Μαρία Ρουσάκη σκιαγραφεί τα συναισθήματα ενός παιδιού σε μια μεγαλούπολη, ενώ αρχίζουν να τον αγνοούν οι κολλητοί του και να έχουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο γι’ αυτόν οι γονείς του. «Έβρεχε τόσο πολύ, που έμοιαζε σαν να έσταζε ο ουρανός όλα τα παράξενα και μπερδεμένα συναισθήματα που ο Πίτερ είχε μέσα του». Συγχρόνως, παρουσιάζει τη ζωή, τις γειτονιές, τις συνήθειες σε μια πόλη τόσο μακριά από την Ελλάδα, με τρόπο που ο αναγνώστης νιώθει σαν να κυκλοφορεί και αυτός μαζί με τον Πίτερ στους δρόμους τους Μανχάταν. «Τον θάμπωσαν περισσότερο από το κτίριο Κράισλερ, το οποίο βρισκόταν απέναντι από τη βιτρίνα του καταστήματος στη γωνία Λέξινγκτον και 42ης Οδού».

Ο Πίτερ ανυπομονούσε να μοιραστεί με τους φίλους του τα συναρπαστικά που θα μάθαινε από τη διάσημη εφαρμογή Πορτολάνος. Όσο όμως νιώθει όλο και πιο αόρατος, τόσο πιο συναρπαστικοί του φαίνονται οι αόρατοι φίλοι που συναντιούνται μέσω της εφαρμογής και μοιράζονται μαζί του το πάθος του για τη γεωγραφία. Μόνο που για να γίνει επισήμως Κατάσκοπος της Γεωγραφίας πρέπει να αποκτήσει πόντους απαντώντας σε διάφορες ερωτήσεις, που οι απαντήσεις τους κρύβονταν σε διάφορα σημεία της πόλης, τα οποία πρέπει να εξερευνήσει. Κάπως έτσι μαθαίνει και ο αναγνώστης ενδιαφέρουσες πληροφορίες, όπως ότι στον Τερματικό Σταθμό Γκραντ Σέντραλ «αν σταθεί κάποιος στη μια πλευρά της τεράστιας κεντρικής αίθουσας του σταθμού του τρένου και ψιθυρίσει κάτι, κάποιος άλλος που στέκεται στην άκρη της αίθουσας μπορεί να τον ακούσει».

Ακόμα και η πιο ωραία περιπέτεια δεν είναι το ίδιο συναρπαστική, όταν δεν έχεις με ποιον να τη μοιραστείς…

Μέσα από τη σειρά «Κατάσκοποι της Γεωγραφίας», γονείς και παιδιά διαπιστώνουν ότι τα κινητά τηλέφωνα δεν χρησιμεύουν μόνο για να ανταλλάσσει κανείς μηνύματα και να ανεβάζει φωτογραφίες, αλλά υπάρχουν εφαρμογές που δεν είναι μόνο διασκεδαστικές, μα μπορείς να γνωρίσεις ανθρώπους από άλλα μέρη με τα ίδια ενδιαφέροντα μ’ εσένα, ενώ συγχρόνως μπορούν να σε διδάξουν ένα σωρό χρήσιμα πράγματα.

Ανταλλάσσοντας μηνύματα με τους άλλους χρήστες της εφαρμογής, ο Πίτερ θα μάθει για τα μέρη της Αμερικής που τους εντυπωσίασαν, όπως το εθνικό πάρκο Γκραντ Κάνιον, το όρος Ράσμορ με τα πρόσωπα των προέδρων σχηματισμένα στο βουνό, τους καταρράκτες του Νιαγάρα… Λίγο πριν του αρπάξει η μαμά του το κινητό για να κοιμηθεί, όμως, θα προλάβει να διαβάσει την προτροπή να δει το Χειρόγραφο Βόινιτς, που επρόκειτο να εκτεθεί στη Βιβλιοθήκη Μόργκαν. Πολύ θα ήθελε να κουβεντιάσει γι’ αυτό που διάβασε με τους φίλους του το επόμενο πρωί, οι φίλοι του όμως εξακολουθούσαν να τον αγνοούν.

Έτσι, θα ξεκινήσει την αναζήτηση μόνος του, προκειμένου να δει αυτό το σπουδαίο έκθεμα. Για κάθε αναζήτηση όμως χρειάζεται κανείς να πάρει δυνάμεις και να ξεκινήσει από κάτι σταθερό. Έτσι, έπειτα από μια άκρως αγχωτική μέρα στο σχολείο, θα βρεθεί στην αγαπημένη του καντίνα με τα καλύτερα χοτ ντογκ του κόσμου και, ύστερα από ένα ακόμα χοτ ντογκ, θα ξεκινήσει να λύσει ένα μυστήριο. Η αναζήτηση θα τον οδηγήσει στη φημισμένη βιβλιοθήκη, όπου μαζί με τη Σαμάνθα βρίσκονται να κοιτάζουν το φημισμένο χειρόγραφο. «Οι διάφορες σελίδες του βιβλίου μετέφεραν τα παιδιά σε έναν κόσμο αλλόκοτο και εξωπραγματικό».

Με μια καινούργια πλέον φίλη, για την οποία δεν είναι αόρατος, ο Πίτερ θα περιηγηθεί σε διάφορα σημεία της Νέας Υόρκης και θα δει τη ζωή του να αλλάζει. «Οι εικόνες του βιβλίου, η μυστηριακή ατμόσφαιρα της βιβλιοθήκης, τα λαμπερά μάτια της Σαμάνθα… Όλα στροβιλίζονταν στο μυαλό του. Τελικά είχε δίκιο ο Μπομπ. Αν κοιτάζει κάποιος τριγύρω του, ο κόσμος είναι φανταστικός!»

Με αφορμή τα σχέδια από ένα σπάνιο βιβλίο, το οποίο δεν έχει καταφέρει κανείς να διαβάσει, η συγγραφέας στήνει μια ιστορία διπλού μυστηρίου. Γιατί εμφανίζονται τα παράξενα σχέδια παντού στην πόλη; Και τι έχει συμβεί και ο Πίτερ έχει γίνει αόρατος για τους φίλους του;

Ο Πίτερ θα δοκιμάσει καπ κέικ με παράξενο χρώμα, μια και αρχίζει να μαθαίνει ότι τα φαινόμενα απατούν και, μπορεί το ροζ να είναι το χρώμα που αντιπαθεί περισσότερο, αλλά από την άλλη είναι δυνατόν να έχει υπέροχη γεύση σε ένα γλυκό.

Μέσα από ένα ψηφιακό παιχνίδι με πόντους που μπορείς να εξαργυρώσεις, ο Πίτερ και η Σαμάνθα θα γνωρίσουν την πόλη όπου ζουν αναζητώντας τα σημάδια από τα σχέδια του σπάνιου χειρόγραφου και θα λύσουν το πιο σημαντικό μυστήριο των ανθρώπινων σχέσεων. Ούτως ή άλλως, «όταν κάποιος ψάχνει αρκετά βαθιά, πάντα βρίσκει τη λύση».

Με αφορμή τη γνωριμία με μια πόλη, η συγγραφέας δημιουργεί μια ιστορία γεμάτη αγωνία, εκπλήξεις, ανατροπές, εστιάζοντας στη σημασία της φιλίας. Διότι τόσο ένα χοτ ντογκ όσο και ένα καπ κέικ είναι καλύτερα όταν τα μοιράζεσαι με ma roussaki23 φίλους. Ακόμα και η πιο ωραία περιπέτεια δεν είναι το ίδιο συναρπαστική, όταν δεν έχεις με ποιον να τη μοιραστείς…