fbpx
Χ.Α. Χωμενίδης: «Ο Βασιλιάς της»

Χ.Α. Χωμενίδης: «Ο Βασιλιάς της»

«Τι είναι η τύχη στην πραγματικότητα; Το χαϊδευτικό όνομα της αδικίας…»
(Χ.Α. Χωμενίδης, σελ. 206)

«Δεν ήταν για εσένα, Μενέλαε, η Ελένη» μου ’χε πει κάποτε ο Οδυσσέας. «Για κανέναν δεν ήταν. Τέτοια ομορφιά πόσο να την αντέξεις;»

Ο Χ.Α. Χωμενίδης, στο βιβλίο του με τον τίτλο Ο Βασιλιάς της, για μια ακόμη φορά πραγματεύεται ένα θέμα ιστορικό, εμπλέκοντας όχι μόνο τους μύθους που περιβάλλουν κάθε έναν από τους ήρωες, αλλά εμπλέκοντας και τους δικούς του. Με τον τρόπο αυτόν τους προσθέτει μαγεία και ομορφιά ενδύοντάς τους με τις εσθήτες του συγγραφικού του ταλέντου. Πρωταγωνιστής του είναι ο Μενέλαος.

Και σαν σκηνοθέτης ανοίγει την αυλαία. Στη σκηνή η Ελένη. Κάθεται στην ακροθαλασσιά, έχοντας την πλάτη γυρισμένη προς τη θάλασσα, και δίπλα της ο Αλέξανδρος, ο γιος του Πρίαμου. Οι πολύ δικοί του τον έλεγαν Πάρη και ο Μενέλαος δεν ήταν ένας από αυτούς. Ο Μενέλαος και η Ελένη ζούσαν εκείνη την εποχή στον πύργο που είχε χτίσει ο πεθερός του ο Τυνδάρεως για να ζήσει με τη γυναίκα του τη Λήδα, όταν του παραχώρησε τον θρόνο της Σπάρτης για να βασιλεύσει με την Ελένη. Τώρα, ο Μενέλαος έβλεπε την Ελένη, ύστερα από ενάμιση χρόνο θλίψης και κλεισούρας, να είναι και πάλι μέσα στον κόσμο και αυτό του έδινε χαρά. Όποιος και αν ήταν η αιτία που την έκανε να βγει και πάλι στο φως, άξιζε τη φιλία του. Κι ο Αλέξανδρος διηγείτο ιστορίες παράξενες και παραμυθένιες, κλέβοντας καρδιές…

Το βιβλίο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Στο πρώτο, «Ο Βασιλιάς του εαυτού του», όπου ο Μενέλαος αρχίζει να διηγείται από το τώρα. Είναι αντιμέτωπος με κάτι το οποίο συμβαίνει χωρίς να ξέρει την εξέλιξή του. Το συνειδητοποιεί αργότερα, όταν αναζητώντας την Ελένη διαπιστώνει πως έχει φύγει, έχοντας πάρει μαζί της μόνο τη μάσκα που κάλυπτε το πρόσωπό της όταν γεννήθηκε. Σημάδι μεγάλης τύχης! Αναζητώντας τη, φτάνει στην ταράτσα του παλατιού και τη βλέπει στο καράβι του Αλέξανδρου να φεύγει μαζί του. Και απομακρυνόμενος ψιθυρίζει: «Ο πρώτος Πάρης της ήμουν εγώ!»

Ο Μενέλαος –ο κατά τέσσερα χρόνια μικρότερος αδελφός του Αγαμέμνονα–, γιος του βασιλέα των Μυκηνών, Ατρέα, και της Αερόπης, συνεχίζει την αφήγησή του. Ταυτόχρονα ο συγγραφέας μέσω του Μενέλαου συστήνει στον αναγνώστη και τις προσωπικότητες που θα παίξουν όχι μόνο πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία αυτή, αλλά και όλους αυτούς που αργότερα η μοίρα της ζωής τους θα τους κάνει πρωταγωνιστές σε τραγωδίες, οι οποίες θα μείνουν στην ιστορία, στη «..δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν». Ο οίκος των Ατρειδών –Μενέλαος, Αγαμέμνονας, Κλυταιμνήστρα, Αίγισθος, Ιφιγένεια, Ορέστης– αλλά και ήρωες από το βασίλειο της Σπάρτης –Τυνδάρεως, Λήδα, Ελένη, Κλυταιμνήστρα (αργότερα σύζυγος του Αγαμέμνονα), Κάστορας και Πολυδεύκης–, για να προστεθούν ο γιος του Λαέρτη Οδυσσέας, η Πηνελόπη και άλλοι. Συνεχίζει, περιγράφοντας το πώς μεγάλωσαν τα δυο παιδιά, αλλά και τις προσωπικότητες που διαμόρφωσαν εκδιωχθέντες από τον αδελφό και δολοφόνο του πατέρα τους, Θυέστη.

Ο συγγραφέας παρουσιάζει τον Μενέλαο να μεγαλώνει και να γίνεται φιλελεύθερος, δημοκρατικός, ευρηματικός, πρακτικός, πολυμήχανος, γοητευτικός, γήινος, και πλήρης αισθήσεων και ηδονών να απολαμβάνει τις χάρες της ζωής, χωρίς ταυτόχρονα να τις στερεί σε κανέναν. Πολυπράγμων όπως ήταν, ασχολήθηκε από μικρός με πολλά και αργότερα έγινε και γιατρός. Μαιευτήρας, οδοντίατρος, χειρουργός και κατά κάποιον τρόπο φαρμακοποιός, φτιάχνοντας πομάδες από βότανα και φυτά. Συγχρόνως, όταν ανδρώθηκε, είχε μια πλήρη αδιαφορία για την εξουσία και για το αν θα γινόταν και πάλι ο πρίγκιπας των Μυκηνών, και πολύ περισσότερο αν θα γινόταν ποτέ βασιλιάς της Σπάρτης, αφού με την Ελένη –στο δεύτερο μέρος: «Ο Βασιλιάς της Ελένης»– ζούσαν πανευτυχείς όντες ταβερνιάρηδες για δέκα χρόνια λίγο έξω από τον ναό του θεού Ηφαίστου στα Μέθανα. Ως βασιλιάς της Ελένης, μόνο τότε ήταν ευτυχισμένος. Ένιωθε, Ο Βασιλιάς της. Αυτήν μόνο την κυριαρχία ήθελε να νιώθει, χωρίς καμία κτητικότητα!

 Ωστόσο, ο χρόνος και η μοίρα ξεπερνούν τους ήρωες και τους αφήνουν να γράφουν την ιστορία που τους έχουν ορίσει αυτοί.

Στο τρίτο μέρος, «Ο Βασιλιάς της χώρας», μετά τον θάνατο του Κάστορα –αδελφού της Ελένης–, ο Μενέλαος, η Ελένη, η κόρη τους Ερμιόνη και ο Οδυσσέας επισκέπτονται τη Σπάρτη να προσκυνήσουν τον τάφο του Κάστορα. Ο Τυνδάρεως, λόγω της ανημποριάς του άλλου γιου του, Πολυδεύκη, προτείνει στον Μενέλαο και στην Ελένη να τον διαδεχτούν στον θρόνο της Σπάρτης. Στο τέλος αυτού του μέρους, ο Μενέλαος –ενώ είχε θεωρήσει την πιο γενναία πράξη της ζωής ότι άφησε την Ελένη να φύγει– παραδέχεται το πόσο πολύ την αγάπησε, πως ήταν ψέμα αυτή η γενναιότητά του και πως όλοι οι ήρωες μπορούν να υπερβαίνουν τον εαυτό τους. Και την ακολούθησε στην Τροία.

Στο τέταρτο μέρος, «Ο Βασιλιάς της συμφοράς», ο όρκος που είχε δοθεί τότε από τους βασιλείς των ελληνικών πόλεων για την προστασία/υπεράσπιση της Ελένης, η οποία εκπροσωπούσε το ελληνικό κάλλος, και ο φιλοπόλεμος χαρακτήρας του Αγαμέμνονα του δίνουν τον ρόλο του Αρχιστράτηγου –που θυσίασε ακόμη και την κόρη του Ιφιγένεια για να πνεύσει ούριος άνεμος– και τους οδηγεί στα παράλια της Τροίας, έξω από το παλάτι του Πρίαμου. Εκεί θα δοθεί η μάχη των μαχών. Εκεί θα μονομαχήσουν Μενέλαος και Πάρης –ο Πάρης θα σκοτωθεί αργότερα από τον Φιλοκτήτη–, ενώ σε άλλες μάχες θα φονευθούν: Έκτορας, Αχιλλέας, Πάτροκλος, και όλα θα κερδηθούν με τον Δούρειο Ίππο του πολυμήχανου Οδυσσέα, ενώ η θάλασσα θα έχει βαφτεί κόκκινη από το αίμα.

Στα όσα διαδραματίζονται πριν από την αιτία αλλά και κατά την έκβαση του Τρωικού πολέμου, έτσι όπως με τη δική του εκδοχή μάς παρουσιάζει ο Χ.Α. Χωμενίδης, η ιστορία μοιάζει σαν πληρέστερη της πραγματικής. Το μυθιστόρημα Ο Βασιλιάς της, αν και αρκετά μεγάλο –440 σελίδες–, κυλά σαν νερό από τη γοητεία της γραφής, αλλά και από τις τόσο πολλές διαφορετικές ζωές που προσθέτει στους ήρωές του. Ο συγγραφέας, ορμητικός και πλήρης πληροφοριών, στήνει το σκηνικό του κατακτώντας τον αναγνώστη με τη δική του πληθωρική και ορμητική τέχνη· την αφήγηση. Εικόνες και συναισθήματα αποτυπώνονται με έκφραση που παραμένει απλή και καθημερινή, φέρνοντας την ιστορία και στο τώρα. Ταυτόχρονα, με τρόπο συγκινητικό, αναπαριστά τις έριδες και τις διαμάχες μεταξύ των διαφόρων πόλεων – μάχες όχι μόνο στα παράλια της Τροίας, αλλά και στην ψυχοσύνθεση των ηρώων του.

Ο Χ.Α. Χωμενίδης και σε αυτό το βιβλίο του έχει πετύχει το ίδιο με τον Φοίνικα: ο αναγνώστης, ανοίγοντας το βιβλίο, να μαθαίνει πολλά και να ανατρέχει σε περισσότερα, γοητευμένος από τις γνώσεις του συγγραφέα και το ταλέντο του.

Ταυτόχρονα, η συγκίνηση σε κάποια στάσιμα, το χιούμορ, η ορμητικότητα της γραφής και η εκφορά του λόγου που παραπέμπει στο σήμερα οδηγούν τον αναγνώστη στο να ταυτίζεται με τους ήρωες, δημιουργώντας του την πεποίθηση πως όλες αυτές οι εσωτερικές αιτίες/διαμάχες συμβαίνουν και τώρα. Τα στοιχεία αυτά γίνονται η πρώτη ύλη ενός καλογραμμένου, πληθωρικού βιβλίου, το οποίο ανταποκρίνεται όχι μόνο στον ήρωά του, τον γήινο και ανθρώπινο Μενέλαο, αλλά και στον ίδιο τον συγγραφέα του. Τον Χ.Α. Χωμενίδη, ο οποίος στο έργο του αυτό εκφράζει και τον δικό του θαυμασμό και σεβασμό προς το γυναικείο φύλο, δίνοντας στην ηρωίδα του την ελευθερία και το δικαίωμα της επιλογής της για τη ζωή της.

Ο Βασιλιάς της είναι ένα βιβλίο που θα διαβάσετε και θα ξαναδιαβάσετε με την ίδια ευχαρίστηση, άλλοτε σαν ιστορία, άλλοτε σαν τραγωδία και άλλοτε σαν ένα παιγνίδι της μοίρας τόσο παλαιό όσο και σύγχρονο. Αιώνιο, έτσι όπως αιώνια κι επαναλαμβανόμενη είναι και η ανθρώπινη φύση. Ωστόσο, ο χρόνος και η μοίρα ξεπερνούν τους ήρωες και τους αφήνουν να γράφουν την ιστορία που τους έχουν xxomndisορίσει αυτοί. Η τύχη και ο χρόνος είναι αυτοί που πρωταγωνιστούν στη ζωή και στην αιωνιότητα των ανθρώπινων παθών.

Αγοράστε το, χαρίστε το, απολαύστε το. Θα περάσετε υπέροχα μαζί του.

 

Ο Βασιλιάς της
Χ.Α. Χωμενίδης
Εκδόσεις Πατάκη
416 σελ.
ISBN 978-960-16-8722-3
Τιμή €19,70
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Γιώργος Δουατζής: «Η μοιραία μετάφραση»

Η μοιραία μετάφραση, όπως είναι ο τίτλος του νέου βιβλίου του Γιώργου Δουατζή, είναι μια νουβέλα μικρής μάλλον έκτασης, που πλέκεται γύρω από τη ζωή και την ψυχοσύνθεση ενός ιδιαίτερα ενδιαφέροντα χαρακτήρα. Το...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Ιωάννα Παπασιδέρη: «Η Αλεξάνδρεια δεν είναι πια εκεί»

Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο που εκδίδει η Ιωάννα Παπασιδέρη, κατόπιν ώριμης σκέψης και απόλυτα συνειδητής απόφασης να εμφανιστεί στα ελληνικά γράμματα σε ώριμη ηλικία και ενώ διαθέτει σημαντική...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Μιχάλης Σπέγγος: «Τρωική ραψωδία»

Όταν ένας συγγραφέας καταφέρνει να σε κάνει να νιώθεις αγωνία για μια ιστορία που γνωρίζεις το τέλος της, όταν δεν μπορείς να αφήσεις το βιβλίο μέχρι να διαβάσεις για το πώς εξελίχτηκε μια μονομαχία που ξέρεις την...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.