Μάρα Χαρμαντά: «Γυναικεία γραφή»

Υπάρχει άραγε «γυναικεία γραφή»; Η συγγραφέας αναρωτιέται τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος του βιβλίου της. Είναι ένας τρόπος γραφής για τον οποίο είχε «κατηγορηθεί» κατά την άσκηση του δημοσιογραφικού της επαγγέλματος. Το πρώτο βιβλίο της Μάρας Χαρμαντά δεν είναι βέβαιο αν είναι γραμμένο με γυναικεία γραφή, σίγουρα όμως είναι καλογραμμένο και αυτό που κυριαρχεί είναι οι θηλυκοί χαρακτήρες και η αισιοδοξία που αποπνέει. Γιατί πίσω από κάθε αναποδιά κρύβεται μια ελπίδα.

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε κεφάλαια άλλα μικρά άλλα μεγαλύτερα, όπου στο καθένα κυριαρχεί μια γυναικεία μορφή – συνδετικός κρίκος όλων η συγγραφέας, μια και πρόκειται για πρόσωπα που έχει συναντήσει, για πρόσωπα με τα οποία συνδέεται, για πρόσωπα που της έχουν κάνει εντύπωση. Συγχρόνως ο αναγνώστης γίνεται κοινωνός των συνθηκών του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, μια και η Μάρα Χαρμαντά είναι πρώτα απ’ όλα μια καλή, έμπειρη δημοσιογράφος και δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να «κρυφοκοιτάξει» στα ενδότερα του επαγγέλματος.

Η γυναικεία κοκεταρία όπως εμφανίζεται σε γυναίκες που έχουν περάσει προ πολλού την ηλικία όπου θα έπρεπε να τις νοιάζει αν τα χείλη τους φαίνονται κόκκινα, αλλά και σε σύγχρονες γυναίκες που μπορούν να έχουν όποιον θέλουν στα πόδια τους. Η γιαγιά Ξανθή, που ακόμα και στα ενενήντα της χρόνια ενοχλούνταν άμα της αγόραζαν σκουρόχρωμα υφάσματα, καθώς αναρωτιόταν: «Γριά είμαι;» Η γιαγιά όμως δεν τα έχει χαμένα, όταν στο νοσοκομείο τη ρωτάνε πόσων ετών είναι και απαντάει: «Είμαι εβδομήντα ετών, νεαρέ μου». Όπως εξηγεί μυστικά στην κόρη της: «Μην πεις λέξη. Αν πω ενενήντα, θα σκεφτεί “η γριά είναι ξεγραμμένη” και δεν θα με προσέξει καν. Ας νομίζει ότι είμαι νεότερη, να το προσπαθήσει τουλάχιστον».

Γιατί πίσω από κάθε αναποδιά κρύβεται μια ελπίδα.

Γυναίκες που μόνο στόχο έχουν τον γάμο, γυναίκες που φοβούνται τον γάμο, γυναίκες που πρώτα απ’ όλα βάζουν τις σπουδές τους, την καριέρα τους, γυναίκες που μπορούν να έχουν όποιον θέλουν αλλά η καρδιά τους κολλάει σε αυτόν που δεν δείχνει να ενδιαφέρεται, γυναικείες φιλίες και ο έρωτας να κυριαρχεί. Γυναίκες που μπορούν να εμπιστεύονται μεταξύ τους τα πάντα, μέχρι και ημερολόγια που καταγράφουν την πορεία μιας σχέσης που έμεινε στο «τι θα γινόταν αν…». Και πάντα υπάρχουν πολλά «αν». Οι λάθος στιγμές, αυτές που κρίνουν την πορεία της ζωής μας.

Από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, από γυναίκα σε γυναίκα, με πάντα τη διακριτική παρουσία της συγγραφέως να «παραμονεύει» πίσω από κάθε ιστορία, πίσω από μια κούπα τσάι από ένα ειδικό κινέζικο σερβίτσιο, δώρο από μια ηλικιωμένη φίλη που έφυγε. «Αυτό το σερβίτσιο ήταν καταπληκτικό! Στον πάτο των φλιτζανιών υπήρχαν ανάγλυφες φωτογραφίες γυναικών, που το χρώμα του τσαγιού τις έκανε να φαίνονται ακόμα πιο έντονες, σαν κιτρινισμένες –από την πολυκαιρία– φωτογραφίες… Η κανάτα σερβιρίσματος είχε στο πάνω μέρος ένα πουλάκι, κι όταν έριχνες νερό στα φλιτζάνια ακουγόταν ένας ήχος σαν κελάηδισμα».

mcharmanta Τα αρχικά κεφάλαια σηματοδοτούνται από ονόματα γυναικών, των πρωταγωνιστριών τους. Όσο όμως οι ιστορίες προχωράνε, τα ονόματα γυναικών δίνουν τη θέση τους σε άλλα θηλυκά, καταγράφοντας πιο προσωπικές ιστορίες της συγγραφέως και σκέψεις πάνω σε κοινωνικά και φιλοσοφικά ζητήματα, δίνοντας κάτι σαν οδηγό ευτυχισμένης πορείας. Λέξεις όπως: Άγνοια, Αμαρτία, Απώλεια, Τάξη, Τρέλα, Φιλοξενία, Χαλάρωση, Έκπληξη, Σκέψη, Πίστη, Ευτυχία, για να καταλήξει στη Ζωή.