«Sweet home Alabama… (Χάρπερ Λι – Τρούμαν Καπότε)» του Πέτρου Γκάτζια
Μια πολύ παράξενη όσο και δυνατή φιλία. Γύρω στο 1967, η συγγραφέας του θρυλικού Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια και ο δημιουργός του Εν ψυχρώ κάνουν μαζί ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν και στις ρίζες τους, στη νότια Αλαμπάμα, βαθιά στον αμερικανικό ρατσιστικό Νότο.
Μόλις δύο χρόνια νωρίτερα είχε κυκλοφορήσει το βιβλίο του Καπότε, το οποίο τον καθιέρωσε στο λογοτεχνικό στερέωμα. Λίγοι ωστόσο γνωρίζουν ότι εκείνος δεν θα τα κατάφερνε τόσο καλά, εάν δεν είχε την αμέριστη στήριξη της καλής παιδικής του φίλης, Χάρπερ Λι.
Παρ’ όλα αυτά, όταν κυκλοφόρησε το Εν ψυχρώ ο Καπότε απέφυγε να αναγνωρίσει τη συμβολή της και περιορίστηκε απλώς στο να αφιερώσει το βιβλίο σ’ εκείνη, αλλά και στον τότε σύντροφό του. Το ταξίδι αυτό λοιπόν ήταν κάτι σαν μια δεύτερη ευκαιρία, για να τα ξαναβρούν μεταξύ τους.
Με μια πρώτη ματιά, οι δύο συγγραφείς έδειχναν τελείως αταίριαστοι, ωστόσο η σχέση αυτή τους βοήθησε να γίνουν διάσημοι. Μεγάλωσαν μαζί –μία πόρτα τούς χώριζε– και μαζί άρχισαν να παίζουν στη γειτονιά. Μαζί και στο σχολείο. Εκείνη, η Χάρπερ, το αγοροκόριτσο της παρέας, ήταν κάτι σαν προστάτιδα του Τρούμαν, καθώς η διαφορετικότητά του προκαλούσε το γέλιο και τα πειράγματα των συμμαθητών τους. Άρεσε και στους δυο να διαβάζουν και να γράφουν, γι’ αυτό και όταν ο πατέρας της Χάρπερ τούς έκανε δώρο μια γραφομηχανή, τα παιδιά ενθουσιασμένα έκαναν το αυτονόητο : επινόησαν και δακτυλογράφησαν τις δικές τους ιστορίες.
Πολλά χρόνια αργότερα, το 1959, περιμένοντας την έκδοση του βιβλίου της, η Λι συνόδευσε τον Καπότε στο Κάνσας, για να τον βοηθήσει στην έρευνα του Εν ψυχρώ.
Η Χάρπερ Λι υπήρξε πάντοτε εσωστρεφής άνθρωπος και απέφευγε τις δημόσιες εμφανίσεις. Συγγραφέας του ενός ουσιαστικά βιβλίου, το οποίο της απέφερε τεράστια φήμη, αλλά και χρήματα. Από την άλλη, ο Τρούμαν Καπότε ήταν ένας κοσμοπολίτης, που του άρεσε να δημοσιεύει παντού ιστορίες.
Λάτρευαν και οι δυο τις μητέρες τους, με τις οποίες όμως είχαν αρρωστημένη σχέση. Η μητέρα της Λι υπέφερε από ψυχολογικά προβλήματα, ενώ του Καπότε δεν τον ήθελε ποτέ πραγματικά.
Παρά τα όσα συνέβησαν μεταξύ τους, το 1964, σε μια από τις τελευταίες της συνεντεύξεις, η Χάρπερ Λι, όταν τη ρώτησαν ποιον συγγραφέα θαυμάζει περισσότερο, είπε μόνο το όνομα του φίλου της.
Δώδεκα χρόνια αργότερα, ο Καπότε τής ζητά να τον συνοδεύσει στη συνέντευξη που θα έδινε στο People και εκείνη απρόθυμα το έκανε. Είπε όλες και όλες 12 λέξεις, τονίζοντας ότι τους δένει μια κοινή αγωνία.
Ωστόσο, σε μια άλλη συνέντευξη ο Τρούμαν Καπότε έκανε λόγο για κοινούς δαίμονες και αποκάλυψε την αδυναμία της φίλης του: το ποτό. «Πίνει και μετά τηλεφωνεί στον κόσμο», δήλωσε ο συγγραφέας. «Οι άνθρωποι πραγματικά τη φοβούνται...»
