«Ιστορίες σαν μυθιστόρημα ΙΙ (Η Βάιολετ και ο Τόμας)» του Πέτρου Γκάτζια
Η Βάιολετ και ο Τόμας δεν συναντήθηκαν ποτέ στη ζωή τους. Η Βάιολετ άλλωστε πέθανε περίπου την εποχή όπου ερχόταν στον κόσμο ο Τόμας. Εκείνη γεννήθηκε και έζησε στην Αγγλία, ενώ εκείνος ζει ακόμη στη Λιθουανία. Οι ιστορίες τους όμως έχουν ένα κοινό. Μπορούν να διαβαστούν σαν μυθιστόρημα, καθώς και οι δύο κατάφεραν να επιβιώσουν ύστερα από σημαντικά ιστορικά γεγονότα.
Αναζητώντας τον Τόμας
Ο Τόμας, ένας 45χρονος οδηγός ταξί στη Λιθουανία, αφηγείται την ιστορία του και δακρύζει. Είναι ένας επικηρυγμένος άνθρωπος για τη Ρωσία, που ζητά την άμεση σύλληψή του. Το έγκλημά του, όπως και το έγκλημα εκατοντάδων άλλων Λιθουανών, είναι ότι το 1990, όταν κατέρρεε η Σοβιετική Ένωση, αυτός όπως και οι υπόλοιποι που υπηρετούσαν στον Κόκκινο Στρατό λιποτάκτησαν και επέστρεψαν στην πατρίδα τους, που είχε κηρύξει την ανεξαρτησία της.
Η υπόθεση ήρθε ξανά στο φως της δημοσιότητας επειδή ο Τόμας θέλησε να ταξιδεύσει στη Λευκορωσία, εκεί όπου υπηρετούσε τη θητεία του, για να δει πρώτη φορά τις κόρες του. Η οδηγία της Μόσχας όμως είναι σαφής: εάν περάσει τα σύνορα και προσπαθήσει να βρεθεί σε χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΝΑΤΟ, θα συλληφθεί ως λιποτάκτης.
Ο ίδιος ο Τόμας στην προσπάθειά του να ξεφύγει τότε είχε αναζητήσει καταφύγιο, μαζί με δεκάδες άλλους, σε μια ψυχιατρική κλινική. Όμως οι Ρώσοι στρατιώτες τούς ξετρύπωσαν, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας αρκετούς. «Το σκάσαμε σαν τα ποντίκια μέσα από τη φωτιά», θα διηγηθεί αργότερα ο Τόμας. «Οι Ρώσοι άφησαν πίσω τους μόνο αίμα».
Η ναυαγός
«Μας διέταξαν να ανεβούμε στο κατάστρωμα και στάθηκα στη σειρά μαζί με τις υπόλοιπες γυναίκες του πληρώματος. Παρακολουθούσα τους άνδρες που αποχαιρετούσαν τις συζύγους τους, μέχρι που μας είπαν να μπούμε και εμείς στις βάρκες». Μαρτυρία της Βάιολετ Κονστάνς Τζέσοπ για το ναυάγιο του Τιτανικού, στις 14 Απριλίου 1914, έπειτα από πρόσκρουση σε παγόβουνο στον Βόρειο Ατλαντικό.
«Έπεσα στο νερό και βρέθηκα κάτω από την καρίνα του πλοίου χτυπώντας το κεφάλι μου, αλλά κατάφερα να ξεφύγω». Μαρτυρία και πάλι της Τζέσοπ, για το ναυάγιο του Βρετανικού όμως, στις 21 Νοεμβρίου 1916, στα ανοιχτά της Κέας, εξαιτίας μιας νάρκης.
Η ίδια γυναίκα σε δύο ναυάγια; Το παράδοξο είναι πως παραλίγο να βρεθεί και σε τρίτο, τρία χρόνια νωρίτερα από τη βύθιση του Τιτανικού. Τον Ιούνιο του 1911, η Βάιολετ Κονστάνς Τζέσοπ, σε ηλικία 23 ετών, άρχισε να εργάζεται ως συνοδός στο Ολύμπικ. Δύο μήνες αργότερα, το πολυτελές πλοίο συγκρούεται με το κρουαζιερόπλοιο Χοκ, μπάζει νερά, αλλά τελικά καταφέρνει να φθάσει στο λιμάνι του Σαουθάμπτον.
Το 1914 βρίσκει την Τζέσοπ στον Τιτανικό, το καμάρι της εταιρείας για την οποία εργαζόταν, τη White Star Line. Ωστόσο, ο «αβύθιστος» βυθίζεται στο παρθενικό του ταξίδι και εκείνη, ζωντανή μέσα σε μια από τις σωσίβιες λέμβους, εντοπίζεται από το Καρπάθια.
Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι εθελόντρια νοσοκόμα στον Βρετανικό, πλοίο πανομοιότυπο με τον Τιτανικό, που είχε μετατραπεί όμως σε νοσοκομειακό. Εκείνο το κρύο πρωινό παραλίγο να χάσει τη ζωή της στο ναυάγιο.
Πέθανε όμως πολλά χρόνια αργότερα, το 1971, αφού πρώτα είχε γράψει σε βιβλίο όσα έζησε. Όπως συνήθιζε να διηγείται η ίδια, φεύγοντας από τον Βρετανικό την ώρα που βυθιζόταν, πήρε μαζί της μόνο την οδοντόβουρτσά της, γιατί ήταν το μόνο πράγμα που της έλειψε στο ναυάγιο του Τιτανικού.
