«Ο πειρατής, ο αστυνομικός, ο υπάλληλος και ο εργάτης (Λόντον, Όργουελ, Κάφκα, Κέρουακ)» του Πέτρου Γκάτζια
Φανταστείτε μια παρέα συγγραφέων από διάφορες εποχές. Συγκεντρώνονται και ανταλλάσσουν εμπειρίες και απόψεις. Εξηγούν ο ένας στον άλλο γιατί έγραψαν αυτά που έγραψαν και αποκαλύπτουν το πώς ξεκίνησαν. Τα επαγγέλματα που έκαναν καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφικής τους πορείας και πώς αυτά επηρέασαν και διαμόρφωσαν το ύφος τους. Από την απόσταση των χρόνων είναι εύκολο να διαπιστώσουν ότι είναι περισσότερα αυτά που τους ενώνουν –ανεξαρτήτως χώρας και ηλικίας– από αυτά που τους χωρίζουν. Το κυριότερο όμως είναι η δίψα για περιπέτεια. Άλλοι κατάφεραν να την ικανοποιήσουν, άλλοι όχι.
Ο πειρατής (Τζακ Λόντον)
Ως έφηβος ο Τζακ Λόντον προσπαθούσε να κερδίσει μερικά χρήματα με τον «εύκολο» τρόπο, κλέβοντας από τους άλλους. Ο Κόλπος του Σαν Φρανσίσκο είναι γεμάτος στρείδια και γι’ αυτό υπάρχουν πολλοί καλλιεργητές στρειδιών. Ο Τζακ έκλεβε αυτά τα στρείδια από τις λεγόμενες φάρμες και τα πουλούσε στην αγορά του Όκλαντ. Οι ντόπιοι αποκαλούσαν όσους έκαναν κάτι τέτοιο, πειρατές στρειδιών. Όλα τελείωσαν όταν το μικρό σκάφος του καταστράφηκε, αλλά ο ίδιος άλλαξε με ευκολία στρατόπεδο: κατατάχθηκε στην ακτοφυλακή, η οποία μεταξύ άλλων κυνηγούσε τους πρώην συντρόφους του. Στα πρώτα του κείμενα αναφέρεται σ’ αυτές τις περιπέτειες.
Ο αστυνομικός (Τζορτζ Όργουελ)
Ο Όργουελ ήταν μόλις 19 ετών όταν αποφάσισε να καταταγεί στην Αυτοκρατορική Αστυνομία της Ινδίας και να υπηρετήσει επιτυχημένα ως αστυνομικός στο βόρειο άκρο της χώρας, αλλά εκεί αρρώστησε βαριά και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αγγλία για να αναρρώσει. Τότε κατάλαβε πως η μόνη καριέρα που του ταίριαζε ήταν αυτή του συγγραφέα και ευτυχώς έφυγε για το Λονδίνο προκειμένου να δοκιμάσει την τύχη του, μιλώντας και αυτός στα πρώτα κείμενά του για τις εμπειρίες του.
Ο ευσυνείδητος υπάλληλος (Φραντς Κάφκα)
Ο Κάφκα μισούσε το ωράριο και τις πρωινές δουλειές, άσχετα αν του εξασφάλιζαν
τα προς το ζην. Παρότι είχε πάρει ντοκτορά στη Νομική από το Πανεπιστήμιο της Πράγας, δεν μπορούσε να βρει εύκολα εργασία. Επί ένα χρόνο, μάλιστα, εργάστηκε αμισθί ως υπάλληλος σε δικηγορικό γραφείο και μετά έμμισθος σε μια ασφαλιστική εταιρεία. Ο ίδιος μπορεί να καταριόταν κάθε ώρα που του στερούσε το γράψιμο, ωστόσο υπήρξε ένας πολύ ευσυνείδητος υπάλληλος, ο οποίος έπαιρνε συχνά προαγωγές. Ήταν αυτό που λέμε «ο υπάλληλος του μήνα», αλλά κάθε μήνα.
Ο εργάτης που μάζευε το βαμβάκι (Τζακ Κέρουακ)
Ο Τζακ Κέρουακ είχε άλλη άποψη για τα πράγματα και θα μπορούσε να ακούει τους παραπάνω να διηγούνται τις περιπέτειές τους και να χαμογελάει κλείνοντάς τους το μάτι. Γιατί, όπως φαίνεται και στο διάσημο βιβλίο του Στο δρόμο, έκανε όποια δουλειά του ποδαριού μπορούσε να φανταστεί κανείς, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να γράφει και να ταξιδεύει. Ένας μποέμ που έπλενε τα πιάτα σε εστιατόρια, που έβαζε βενζίνη στα αυτοκίνητα, νυχτοφύλακας, εργάτης σε σιδηρόδρομο, πυροσβέστης και, βέβαια, ο άνθρωπος που εργάστηκε σκυμένος επί ώρες στις βαμβακοφυτείες μαζεύοντας προσεκτικά το βαμβάκι.
