«Ο Πολ για την Τζέιν… (Oι Μπόουλς)» του Πέτρου Γκάτζια
H Tζέιν Μπόουλς δεν υπάρχει πια, όταν ο Πολ δίνει αυτή τη συνέντευξη στον δημοσιογράφο του περιοδικού Rolling Stone, ο οποίος έφθασε στην Ταγγέρη για μια συνομιλία μαζί του, ακολουθώντας τον στην καθημερινότητά του. Εκείνη είχε πεθάνει τον Μάιο του 1973· δεν συνήλθε ποτέ από το εγκεφαλικό που υπέστη. Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, ο Πολ Μπόουλς αφήνει αιχμές για μια νεαρή υπηρέτρια, τη Σερίφα, ότι τη δηλητηρίασε. Η Τζέιν ήταν ερωτευμένη μαζί της και εκείνη, απ’ ό,τι φαίνεται, την εξουσίαζε χρησιμοποιώντας ακόμη και μάγια, τα οποία η συγγραφέας πίστευε και ο σύζυγός της τα φοβόταν.
R.S.: Άκουσα ότι το εγκεφαλικό της Τζέιν Μπόουλς προκλήθηκε από κάποιο μαροκινό φάρμακο.
Π. Μπ.: Ω, λοιπόν, εξαιτίας του εγκεφαλικού κανένας δεν θα το μάθει ποτέ. Ο γιατρός δεν μπορούσε να πει από τι προήλθε… Κάτι πήρε εκείνη την ημέρα, όταν έπαθε το εγκεφαλικό, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι το προκάλεσε. Πάντως, έκανε Ραμαζάνι και αυτό είναι πολύ κουραστικό.
R.S.: Ραμαζάνι;
Π. Μπ.: Ένας μήνας νηστείας. Έκανε νηστεία, αλλά δεν τηρούσε κανονικά το Ραμαζάνι, επειδή έπινε. Δεν πρέπει να πίνει κανείς όταν νηστεύει. Έπινε μπράντι και έκανε Ραμαζάνι… Και τότε αυτή η σατανική υπηρέτρια που είχαμε της έδωσε κάτι και μετά, όταν συνήλθε από το αρχικό κώμα, το πρώτο πράγμα που θέλησε να μάθει ήταν τι πήρε. Τι της έδωσε αυτή η γυναίκα. Όταν ήρθε στα συγκαλά της, όμως, αρνήθηκε ότι πήρε κάτι, για να προστατεύσει αυτή τη γυναίκα. Αλλά το παραδέχθηκε σε μένα ότι πήρε κάποιο μαντζούνι. Τώρα, αν ήταν μαντζούνι ή κάτι άλλο, δεν θα το μάθουμε ποτέ.
R.S.: Tη δηλητηρίασε η υπηρέτρια;
Π. Μπ.: Αυτή η υπηρέτρια ήταν τρομαχτική. Βρίσκαμε όλο δεματάκια με μάγια μέσα στο σπίτι. Είχε κρύψει μέχρι και στις ρίζες του μεγάλου μου φυτού ένα τέτοιο πακετάκι. Ήθελε να ελέγχει το σπίτι μέσω του φυτού… Τα πίστευε πραγματικά κάτι τέτοια.
R.S.: Μα γιατί την κρατήσατε κοντά σας;
Π. Μπ.: Η Τζέιν δεν με άφηνε να την απολύσω. Μου έλεγε ότι εκείνη την προσέλαβε και πως όταν θα γινόταν καλά θα την απέλυε, αλλά εγώ δεν μπορούσα να το κάνω. Και δυστυχώς η υπηρέτρια το ήξερε αυτό. Ήταν πολύ εχθρική. Κουβαλούσε πάντοτε έναν σουγιά και, όποτε με έβλεπε μόνο μου, τον έβγαζε έξω και τον άνοιγε. «Να τι θα πάθεις», μου έλεγε. Προσπάθησε να μου βγάλει τα μάτια ένα βράδυ. Ένα τέρας, ένα πραγματικό τέρας. Εάν σας έδειχνα φωτογραφία της, θα σας πάγωνε το αίμα.
R.S.: Πόσο καιρό την είχατε μαζί σας;
Π. Μπ.: Νομίζω γύρω στα 15 χρόνια. Της δώσαμε τελικά και ένα μικρό σπίτι στην παλιά πόλη.
R.S.: Τη βλέπετε καθόλου αυτές τις μέρες;
Π. Μπ.: Όχι, δεν θέλω να τη δω. Δεν επέστρεψε ποτέ. Μου γράφει απειλητικές επιστολές, παρ’ όλα αυτά, τις οποίες κρατάω.
R.S.: Πολύ παράξενο!
Π. Μπ.: Πολύ παράξενο!
R.S.: Μαγεία και δηλητήρια…
Π. Μπ.: Ναι, είναι μέρος της καθημερινότητας. Δεν φοβάμαι τη μαγεία, αλλά φοβάμαι τα δηλητήρια.
