«Ειδήσεις σαν μυθιστόρημα. Τα πρωτοσέλιδα» του Πέτρου Γκάτζια
Δύο ιστορικά γεγονότα, που έγιναν πρωτοσέλιδα στον Τύπο της εποχής. Οι πρωταγωνιστές τους θα μπορούσαν να είναι ήρωες σε μυθιστορήματα. Μια τραγωδία στον Μισισιπί στην εκπνοή του εμφυλίου πολέμου, αλλά και η κατάληψη του Βερολίνου και η έπαρση της σοβιετικής σημαίας, την οποία κανείς δεν ήταν μπροστά για να την καταγράψει. Και εδώ ακριβώς πιάνει δουλειά ο «σεναριογράφος».
Αληθινός πρωταγωνιστής, ψεύτικη φωτογραφία
Στις 30 Απριλίου 1945, μια ομάδα Ρώσων στρατιωτών εισβάλλει στο Ράιχσταγκ σπάζοντας την πόρτα με ένα μεγάλο καδρόνι. Το Βερολίνο μετράει τις τελευταίες του ώρες και οι λιγοστοί Γερμανοί στρατιώτες δεν αντιδρούν όταν βλέπουν μπροστά τους τον εχθρό. Οι Ρώσοι κρατούν στα χέρια τους μια κόκκινη σημαία. Ανεβαίνουν τρέχοντας τις σκάλες και φθάνουν στη στέγη. Στερεώνουν τη σημαία με μια ζώνη πάνω στην κορόνα του αγάλματος που δεσπόζει πάνω από την κύρια είσοδο. Όμως δεν έχουν μαζί τους κάποιον που να απαθανατίσει τη στιγμή.
Ο άνθρωπος που σκαρφάλωσε στο άγαλμα ήταν ο Μιχαήλ Πέτροβιτς Μίνιν, ο οποίος τιμήθηκε για την πράξη του αυτή πολλά χρόνια αργότερα, επί προεδρίας Μπορίς Γιέλτσιν.
Ωστόσο, η φωτογραφία υπάρχει αλλά με άλλον στρατιώτη – προσωπική επιλογή του ίδιου του Στάλιν. Την επόμενη ημέρα από την ηρωική πράξη του Μίνιν και των συναδέλφων του, η σοβιετική ηγεσία έστειλε κινηματογραφικό συνεργείο για να αναπαραστήσει τη στιγμή και να την καταγράψει στην ιστορία.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Μίνιν ξεχάστηκε. Τρία χρόνια πριν από τον θάνατό του, όμως, πήρε μέρος σε ένα ντοκιμαντέρ για τα γεγονότα της εποχής και συναντήθηκε με κάποιους από τους Γερμανούς υπερασπιστές. Τα μάτια του έλαμπαν όταν αναφωνούσε: «Να η δικιά μας θεά της Νίκης!» και αυτή τη φορά η κάμερα ήταν εκεί για να τον καταγράψει.
Θάνατος στον Μισισιπί
Το ατμόπλοιο Σουλτάνα έπλεε στα ήσυχα νερά του Μισισιπί αγκομαχώντας, με τις μηχανές του στο φουλ και με ένα τεράστιο πρόβλημα στους καυστήρες, που δεν μπορούσαν να τραβήξουν όσο νερό χρειαζόταν το πλοίο.
Πάνω από 2.000 επιβάτες, έξι φορές περισσότεροι από το κανονικό – και ανάμεσά τους εκατοντάδες στρατιώτες των Βορείων, πρώην αιχμάλωτοι των Νοτίων, βρόμικοι και εξαθλιωμένοι, που προσπαθούσαν να επιστρέψουν σπίτια τους, καθώς ο εμφύλιος είχε λήξει πριν από λίγες ημέρες με την παράδοση του Νότου.
Ήταν ξημερώματα της 27ης Απριλίου του 1865, με την είδηση της δολοφονίας του προέδρου Λίνκολν να είναι ακόμη νωπή. Και τότε ξαφνικά συνέβη το χειρότερο! Οι τρεις από τους τέσσερις καυστήρες που είχαν επισκευαστεί πρόχειρα μια ημέρα νωρίτερα δεν άντεξαν. Η εκκωφαντική έκρηξη έγινε την ώρα που το ατμόπλοιο βρισκόταν μόλις επτά μίλια βόρεια του Μέμφις. Το Σουλτάνα κόπηκε στη μέση.
Το ποτάμι γέμισε κομματιασμένα πτώματα, που ξεβράζονταν για μέρες στις όχθες. Περίπου 1.800 άνθρωποι σκοτώθηκαν εκείνο το ξημέρωμα. Είναι το μεγαλύτερο ναυτικό δυστύχημα στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, μεγαλύτερο και από τον Τιτανικό, όπου είχαν χάσει τη ζωή τους τουλάχιστον 1.500 άνθρωποι. Ωστόσο, οι ιστορικοί το αποκαλούν «η ξεχασμένη τραγωδία», επειδή συνέβη ακριβώς μετά τη δολοφονία του Αμερικανού προέδρου και η είδηση δημοσιεύτηκε στη δεύτερη σελίδα των εφημερίδων.
Τα απομεινάρια του Σουλτάνα βρέθηκαν μόλις το 1982, αλλά η ιστορία του είχε ήδη χαθεί στη λήθη του χρόνου.
