«Στον τροπικό του Μίλερ (Αναΐς Νιν)» του Πέτρου Γκάτζια
Πολλοί πιστεύουν πως η παθιασμένη σχέση της Αναΐς Νιν με τον Χένρι Μίλερ ξεκίνησε σε ένα μικρό καφέ-μπαρ, το Le Viking, στον αριθμό 29-31 στη rue Vavin, στο Παρίσι. Εκεί, οι δυο τους είχαν ατέρμονες συζητήσεις για τα κείμενα του Μίλερ και τις προσπάθειες της Νιν να γράψει. Εκείνη την άνοιξη του 1932, η Αναΐς χόρεψε ξαφνικά για τον Χένρι. Η ίδια θα γράψει αργότερα στο ημερολόγιό της πως κάτι άλλαξε μέσα της από τότε και πως ο Χένρι ένιωσε αυτή την αλλαγή.
Λίγες ώρες αργότερα, έφυγαν από το Le Viking και ο Μίλερ έσπευσε να της γράψει μια ερωτική επιστολή για να της εξομολογηθεί τον έρωτά του, αλλά έπρεπε να περάσουν μερικές ημέρες ακόμη προτού βρεθούν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου του, ξεκινώντας έναν από τους μεγαλύτερους ερωτικούς δεσμούς όλων των εποχών, μέχρι τον θάνατό τους.
Η Αναΐς Νιν είχε μετακομίσει δύο χρόνια νωρίτερα, μαζί με τον τότε σύζυγό της, τραπεζίτη και καλλιτέχνη Χιου Γκάιλερ, από το κέντρο του Παρισιού στο προάστιο Louvciennes, επειδή δεν μπορούσαν να αντέξουν τα έξοδα της γαλλικής πρωτεύουσας. Εκεί πρωτοσυνάντησε τον Χένρι Μίλερ, ο οποίος έμενε στο δωμάτιο 40, στο ξενοδοχείο Central, στο νούμερο 1 της rue du Maine. Εργαζόταν ως συγγραφέας-φάντασμα για λογαριασμό της Chicago Tribune. Σ’ αυτό το μικρό δωμάτιο, ωστόσο, είχε ξεκινήσει την συγγραφή του περίφημου Τροπικού του Καρκίνου.
Λίγο μετά τη μετακόμιση της Νιν στην περιοχή, ο Μίλερ δέχθηκε μια πρόσκληση από έναν κοινό τους φίλο για το σπίτι της. Ήταν τότε που οι δύο μετέπειτα θρυλικοί συγγραφείς συναντήθηκαν πρώτη φορά και μαγεύτηκαν ο ένας από τον άλλον.
Ωστόσο, όταν η Αναΐς τον γνώρισε, εκείνος ήταν ένας μεσήλικος συγγραφέας που δεν είχε εκδώσει ακόμη κανένα έργο του και ουσιαστικά άστεγος. Όμως εκείνη είδε σ’ αυτόν μια ιδιοφυΐα. Άρχισε να του πληρώνει το ενοίκιο και ανέλαβε σχεδόν όλα του τα έξοδα για τα επόμενα δέκα χρόνια, ώστε να μπορεί να γράφει ανενόχλητος. Μ’ αυτόν τον τρόπο κατάφερε ο Μίλερ να ολοκληρώσει τελικά τον Τροπικό του Καρκίνου και να γίνει αποδεκτός ως ένας πρωτοποριακός άνθρωπος των γραμμάτων.
Έπρεπε όμως να περάσουν αρκετά χρόνια προτού αναγνωριστεί και το ταλέντο της Νιν. Το 1954 οι εκδότες την έβλεπαν μάλλον σαν ανέκδοτο και, όταν εκείνη έκανε πάρτι για το βιβλίο της, Κατάσκοπος στο σπίτι του έρωτα, κανείς από τους κριτικούς λογοτεχνίας δεν εμφανίστηκε. Η κατάσταση άλλαξε άρδην το 1966, όταν εκδόθηκαν τα ημερολόγιά της. Οι αναγνώστες διψούσαν να μάθουν πικάντικες λεπτομέρειες αλλά και άγνωστες ιστορίες για τους διάσημους φίλους της, με πρώτο και καλύτερο τον Χένρι Μίλερ, αλλά και τον Αντονέν Αρτό και τον Γκορ Βιντάλ.
Κάπως έτσι αρχίζει –έστω και καθυστερημένα– και η εποχή της Αναΐς Νιν, η οποία εξελίχθηκε γρήγορα σε φεμινιστικό είδωλο. Η Αναΐς επηρέαζε τον Χένρι και ο Μίλερ τη Νιν, για πάντα. Αν και εκείνη είχε πει κάποτε: «Δεν είναι λάθος για μια γυναίκα να περιμένει από έναν άνδρα να δημιουργήσει τον κόσμο που εκείνη θέλει, ενώ μπορεί να τον δημιουργήσει η ίδια;»
