«Ο ανιψιός του Χίτλερ και το σκυλάκι του Ζάτοπεκ. Δύο ιστορίες» του Πέτρου Γκάτζια
Σ’ ένα από τα πιο γραφικά σοκάκια του Σαν Σεμπάστιαν στην Ισπανία, βαθιά μέσα στη χώρα των Βάσκων, ίσως υπάρχει ακόμη ένα παλιό πανδοχείο, στολισμένο με σημαίες τής πάλαι ποτέ Τσεχοσλοβακίας και πολλές φωτογραφίες του Ζάτοπεκ. Ο ιδιοκτήτης του λάτρευε τον θρύλο του αθλητισμού, τον δρομέα μεγάλων αποστάσεων και μαραθωνοδρόμο Εμίλ Ζάτοπεκ, τον «άνθρωπο-ατμομηχανή» όπως τον αποκαλούσαν, λόγω της εξαιρετικής αντοχής του στο τρέξιμο.
Το 1958, ο Ζάτοπεκ βρισκόταν στην Ισπανία, έχοντας ήδη πίσω του τον θρίαμβο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952. Χρυσά μετάλλια στα 5.000 και στα 10.000 μέτρα. Ο ιδιοκτήτης του συγκεκριμένου πανδοχείου τον αγαπούσε τόσο πολύ, που θέλησε να του κάνει και ένα ιδιαίτερο δώρο: να του χαρίσει το σκυλάκι του.
Ο Ζάτοπεκ, όμως, που ήταν νομοταγής γνώριζε πολύ καλά πως ήταν παράνομο να βάλεις ή να βγάλεις από τη χώρα ένα ζώο, χωρίς πρώτα να το δηλώσεις και να περάσει στην καραντίνα αρκετό καιρό. Αρνήθηκε λοιπόν όσο πιο ευγενικά μπορούσε.
Την επόμενη ημέρα, ο Ζάτοπεκ μαζί με τους συνεργάτες του πέρασαν οδηγώντας τα σύνορα με τη Γαλλία. Εκεί περίμεναν το τρένο που θα τους μετέφερε στην πατρίδα. Ξαφνικά, η φωνή μιας ηλικιωμένης Ισπανίδας τον έβγαλε από τις σκέψεις του. «Αυτό είναι δώρο από τον ιδιοκτήτη του πανδοχείου», του είπε και του άφησε το σκυλάκι.
Εκείνος δέχθηκε τελικά το δώρο. «Σε όλη τη διαδρομή, μέχρι να περάσουμε στην Τσεχοσλοβακία, έλεγα συνέχεια στον σκύλο: Μην κάνεις φασαρία, Πέδρο, για να μη μας πάρουν είδηση οι φρουροί», θα διηγηθεί αργότερα ο Ζάτοπεκ. Μόνο που, όπως παραδέχεται ο ίδιος, δεν τον αντιλήφθηκαν από καθαρή τύχη, καθώς ο Πέδρο δεν καταλάβαινε τσέχικα, παρά μόνο λίγα ισπανικά...
Ο Αμερικανός Χίτλερ
Ο Ουίλιαμ Πάτρικ Χίτλερ πάσχιζε να βρει μια πατρίδα και να της μείνει πιστός. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βρετανία, προσπάθησε να ζήσει στη χιτλερική Γερμανία και κατέληξε στις Ηνωμένες Πολιτείες, να πολεμά στο αμερικανικό ναυτικό εναντίον του ναζιστή θείου του.
Ψηλός, με ένα αινιγματικό χαμόγελο και ένα μουστακάκι αλά Κλαρκ Γκέιμπλ, αλλά με βλέμμα που θύμιζε έντονα τον Αδόλφο Χίτλερ, ζήτησε με επιστολή του στον πρόεδρο Ρούσβελτ να πολεμήσει και τα κατάφερε τελικά τον Φεβρουάριο του 1944.
Ο Ουίλιαμ ήταν γιος του ετεροθαλούς αδερφού του Αδόλφου Χίτλερ, Αλόις, ο οποίος παντρεύτηκε το 1911 στη Βρετανία. Τρία χρόνια αργότερα επιστρέφει στη Γερμανία και ξαναπαντρεύεται χωρίς ποτέ να πάρει διαζύγιο. Αποκτά και δεύτερο γιο, τον Χάινριχ, ο οποίος υπήρξε ο αγαπημένος ανιψιός του ναζιστή ηγέτη. Λίγο πριν από τον πόλεμο, ο Αλόις ζητά από τον 18χρονο τότε Ουίλιαμ να έρθει στο Βερολίνο. Εκείνος απαιτεί από τον θείο του να του βρει μια καλή δουλειά. Ο Αδόλφος Χίτλερ τού προτείνει διευθυντική θέση σε τράπεζα, αλλά ο Ουίλιαμ τελικά την απορρίπτει γιατί του ζητούν να αποκηρύξει τη βρετανική υπηκοότητα. Το ίδιο βράδυ επιστρέφει κρυφά στο Λονδίνο.
Πεθαίνει το 1987, στα 76 του χρόνια, με άλλο όνομα. Τα παιδιά και τα εγγόνια του μένουν ακόμη στο Ρόουντ Άιλαντ. Είναι απλώς οι απόγονοι του Ουίλιαμ Στούαρτ Χιούστον, βετεράνου του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού.
