«Στα σύννεφα με παντελόνια (Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι)» του Πέτρου Γκάτζια
«Καθόμουν μαζί με τον Γκόρκι και τον Φινλανδό ζωγράφο Άξελ Γκάλεν, όταν ο Μαγιακόφσκι άρχισε την “παράστασή” του, ερχόμενος ξαφνικά προς το μέρος μας, τραβώντας μια καρέκλα ανάμεσά μας και αρχίζοντας να τρώει από τα πιάτα μας και να πίνει από τα ποτήρια μας. Ο Γκάλεν τον κοιτούσε άναυδος, όπως ίσως θα κοιτούσε εάν ένα άλογο είχε εισβάλει στον χώρο της δεξίωσης...»
Ο Ρώσος νομπελίστας ποιητής Ιβάν Μπούνιν περιγράφει ένα επεισόδιο, πριν από πολλά χρόνια, σε μια έκθεση ζωγραφικής, όπου οι καλεσμένοι ήταν κυρίως συγγραφείς, υπουργοί, αλλά και ένας ανώτατος ξένος διπλωμάτης. Ανάμεσά τους βέβαια και ο «καταραμένος» ποιητής Μαγιακόφσκι, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά πώς να γίνεται το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, συχνά προκαλώντας, φαινομενικά χωρίς λόγο.
Ο Μπούνιν συνεχίζει: «Εκείνη τη στιγμή, ο Μιλιουκόφ, ο οποίος τότε ήταν υπουργός Εξωτερικών, σήκωσε το ποτήρι του για να κάνει μια πρόποση, αλλά ο Μαγιακόφσκι κύλησε προς το μέρος του, στο κέντρο του τραπεζιού, πήδηξε πάνω σε μια καρέκλα και άρχισε να φωνάζει δυνατά κάτι που κανείς δεν καταλάβαινε, αφήνοντας τον Μιλιουκόφ με ανοιχτό το στόμα. Γρήγορα όμως εκείνος ανέκαμψε και προσπάθησε να ξεκινήσει ξανά τον λόγο του, αλλά και πάλι ο Μαγιακόφσκι άρχισε να φωνάζει δυνατότερα από πριν και ο Μιλιουκόφ παραιτήθηκε από την προσπάθεια, σήκωσε τους ώμους του και κάθισε.
»Τότε, σηκώθηκε ο Γάλλος πρέσβης. Πίστευε προφανώς πως αυτός ο Ρώσος αλήτης δεν θα τον εμπόδιζε. Μάταια, όμως! Η φωνή του πνίγηκε από τα ουρλιαχτά του Μαγιακόφσκι. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Ακολούθησε ένα άγριο όσο και παράλογο πανδαιμόνιο, όταν άρχισαν να ουρλιάζουν και οι οπαδοί του Μαγιακόφσκι, χτυπώντας με δύναμη τα πόδια τους στο πάτωμα και τις γροθιές τους στο τραπέζι. Αλλά ξαφνικά όλο αυτό σταμάτησε όταν ένας από τους Φινλανδούς, πίτα στο μεθύσι και χλωμός σαν νεκρός, εκνευρισμένος απ’ όλη αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά, άρχισε να φωνάζει με όλη του τη δύναμη τη μόνη ρωσική λέξη που γνώριζε: “Αρκετά! Αρκετά! Αρκετά!”»
Είναι αλήθεια πως ο εγωκεντρικός ποιητής Μαγιακόφσκι αποτελούσε απειλή στα μάτια όλων εκείνων που προστάτευαν και ακολουθούσαν την παραδοσιακή ρωσική ποίηση. Το παραπάνω περιστατικό φανερώνει τον τρόπο που εκείνος ήθελε να δείξει την αντίθεσή του. Με θόρυβο και ένταση. Μια επανάσταση των λέξεων, με όπλο ένα μικρό ταχύδραμα. Ο ίδιος άλλωστε είχε πει με έναν στίχο του, χρόνια πριν, το 1916: «Στον αγαπημένο του εαυτό, ο συγγραφέας αφιερώνει αυτές τις γραμμές».
Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια – αν αυτό μπορεί να σημαίνει κάτι: Μετά την αυτοκτονία του Μαγιακόφσκι, οι επιστήμονες της εποχής ζήτησαν να μελετήσουν τον εγκέφαλό του, για να ανακαλύψουν ότι ζύγιζε 1.700 γραμμάρια, ενώ ένας μέσος εγκέφαλος ζυγίζει μόλις 1.400 γραμμάρια.
