«Τα χαμένα κείμενα (Πλαθ, Χέμινγουεϊ, Ουέλς)» του Πέτρου Γκάτζια
«Η Μαίρη Βεντούρα και το ένατο βασίλειο». Το alter ego της Σίλβια Πλαθ χαμένο σε ένα βαγόνι τρένου. «Δωμάτιο στην πλευρά του κήπου», ένα διήγημα του «Πάπα» μέσα στο θρυλικό Ritz Hotel στο Παρίσι, στο τέλος της ναζιστικής κατοχής. «Το στοιχειωμένο ταβάνι», μια ιστορία του Ουέλς, με φαντάσματα για πρωταγωνιστές. Είναι οι χαμένες ιστορίες δύο συγγραφέων και μιας ποιήτριας, που βρέθηκαν πολλά χρόνια μετά τον θάνατό τους και δόθηκαν –έστω και καθυστερημένα– στη δημοσιότητα.
Ο οίκος Faber θα εκδώσει την Πλαθ τον Ιανουάριο του 2019, ενώ οι άλλες δύο ιστορίες δημοσιεύτηκαν σχετικά πρόσφατα· αυτή του Χέμινγουεϊ μόλις το περασμένο καλοκαίρι και του Ουέλς πριν από περίπου δύο χρόνια.
Τα προφητικά λόγια μιας φοιτήτριας (Σίλβια Πλαθ)
Η Πλαθ ήταν μόλις 20 ετών, τριτοετής φοιτήτρια στο κολέγιο, όταν αποφασίζει να γράψει για τη Μαίρη Βεντούρα. Βρίσκεται υπό μεγάλη πίεση, καθώς βλέπει ότι γύρω της υπάρχουν εξίσου ταλαντούχες, αν όχι και καλύτερες φοιτήτριες από την ίδια, και συχνά με καλύτερα κείμενα. Η ίδια προσπαθεί να αυξήσει το πενιχρό εισόδημά της βοηθώντας στην κουζίνα του κολεγίου, ενώ κερδίζει και κάποια χρήματα από τα ποιήματα και τις ιστορίες που δίνει για δημοσίευση. Η μεταφυσική αυτή ιστορία ερμηνεύεται από πολλούς ως μια αλληγορία, μια σύγχρονη κάθοδος στον Άδη, σε μια περίοδο που δεν είναι σίγουρο ότι εκείνη έχει αρχίσει να σκέφτεται την αυτοκτονία.
Η ηρωίδα βρίσκεται ξαφνικά μόνη της σε ένα βαγόνι με βελούδινα καθίσματα και μια παράξενη, αλλά ευγενική γυναίκα να την καθοδηγεί. Το τρένο περνάει μέσα από σκοτεινά τούνελ και δεν θα σταματήσει προτού φθάσει στον σταθμό του ένατου βασιλείου.
Μια κινητή γιορτή στον κήπο (Έρνεστ Χέμινγουεϊ)
Το 1944, καθώς οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής εγκαταλείπουν το Παρίσι, ο «Πάπα», ξένος ανταποκριτής τότε, φθάνει στο ξενοδοχείο Ritz μαζί με μερικούς Αμερικανούς στρατιώτες και αναγγέλλει στο προσωπικό πως ήρθαν για να τους απελευθερώσουν. Όταν όμως εκείνοι τους ανακοινώνουν ότι οι Γερμανοί έχουν φύγει, ο συγγραφέας καταλαμβάνει το μπαρ και παραγγέλνει σαμπάνια για όλους. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα της παραζάλης διαδραματίζεται το «Δωμάτιο στην πλευρά του κήπου». Μια ατμόσφαιρα που γνώριζε πολύ καλά ο δημιουργός της Κινητής γιορτής. Το πρωτότυπο κείμενο βρισκόταν και βρίσκεται ακόμη στη βιβλιοθήκη του προέδρου Κένεντι, στη Μασαχουσέτη. Ο ήρωας ονομάζεται Ρόμπερτ και μοιράζεται το ίδιο παρατσούκλι με τον συγγραφέα: «Πάπα». Ενθαρρύνει τους στρατιώτες να πιουν, να μνημονεύσουν τον Μποντλέρ και να συζητήσουν για τον βρόμικο πόλεμο. «Το έκανα για να σώσω τις ζωές των ανθρώπων που δεν ήταν δουλειά τους να πολεμήσουν», λέει ο Ρόμπερτ καποια στιγμή μέσα στο διήγημα.
Γοτθική ιστορία, μια βροχερή νύχτα (Χ. Τζ. Ουέλς)
«Μα δεν το βλέπεις;» είπε εκείνος.
«Τι να δω;»
«Αυτό το πράγμα. Τη γυναίκα».
Κούνησα το κεφάλι μου και τον κοίταξα.
«Εντάξει, τότε», είπε ενοχλημένος. «Μην το βλέπεις!»
Κάπως έτσι αρχίζει η ιστορία του Ουέλς «Το στοιχειωμένο ταβάνι», που βρέθηκε στα αρχεία του συγγραφέα και που κανείς δεν γνώριζε ότι υπήρχε. Ένας άνδρας ονόματι Μέρεντιθ μετατρέπει ένα δωμάτιο στο σπίτι του σε σκοτεινό και ακατάστατο στούντιο και μια ημέρα ζητά από έναν φίλο του που τον επισκέπτεται να κοιτάξει στο ταβάνι, για να δει εάν υπάρχει κάτι παράξενο. Βρισκόμαστε κάπου στα μισά της δεκαετίας του 1890 και ο συγγραφέας είναι περίπου 30 ετών. Η ιστορία γράφτηκε την ίδια περίοδο με το περίφημο «Κόκκινο δωμάτιο». Το παράδοξο είναι πάντως ότι ο Ουέλς, στα χρόνια που ακολούθησαν, καθιερώθηκε ως συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, ειδικά μετά τα βιβλία του Η μηχανή του χρόνου και Ο πόλεμος των κόσμων.
