Οι Εκδόσεις Βακχικόν συνεχίζουν ακάθεκτες την προσπάθεια να φέρνουν στους αναγνώστες καλή λογοτεχνία κάθε είδους, πάντα με βακχική ματιά και διονυσιακή διάθεση απέναντι στον λόγο και την τέχνη. Από τη νέα εκδοτική παραγωγή προτείνουμε 5+1 επιλογές της πολύ καλής πεζογραφίας που ετοιμάζονται αυτή τη στιγμή με μεράκι, για να πάνε στα ράφια των βιβλιοπωλείων τις επόμενες ημέρες.

«Θα τα πω όλα στον Θεό» του Κώστα Γραμματικόπουλου

Η ιστορία ενός μικρού πρόσφυγα και της προσπάθειας ενσωμάτωσής του στην Ελλάδα είναι το θέμα της νουβέλας του Κώστα Γραμματικόπουλου με τον συγκλονιστικό τίτλο και την εξίσου συγκλονιστική, τραγική κατάληξη. Το παιδί αναζητά απεγνωσμένα μια άλλη, πιο όμορφη πραγματικότητα, η οποία, ωστόσο, στέκεται τελικά αμείλικτη. Το σκληρό θέμα των παιδιών του πολέμου παρουσιάζεται όπως είναι. Ιδωμένο όμως και μέσα από το παιδικό βλέμμα, κάτι πραγματικά δύσκολο να επιτευχθεί. Ο Κώστας Γραμματικόπουλος, ωστόσο, το καταφέρνει αριστοτεχνικά δημιουργώντας μια τρυφερότητα μέσα στη δύσκολη ιστορία, κυρίως σε ό,τι αφορά τη σχέση του μικρού Ραφαήλ με τους δυο φίλους του και τη δασκάλα του. Δυνατή γραφή, ωραία ροή σε ένα βιβλίο που ο αναγνώστης αξίζει να διαβάσει. Γιατί το προσφυγόπουλο θα τα πει όλα στον Θεό και ο Γραμματικόπουλος θα τα πει όλα στον αναγνώστη.

«Δραπέτες της καθημερινότητας» της Κατερίνας Λιβιτσάνου-Ντάνου

Η Κατερίνα Λιβιτσάνου-Ντάνου επιστρέφει συγγραφικά έναν χρόνο και κάτι μετά την ποιητική της συλλογή Στη σκιά του κόσμου με μία συλλογή διηγημάτων που έχει ξεκάθαρα ανθρωποκεντρική διάθεση. Οι ιστορίες είναι σημερινές, επίκαιρες, με κεντρικά ζητήματα που όλοι έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια και το τελευταίο χρονικό διάστημα, από την πανδημία και το προσφυγικό μέχρι τη συζήτηση για το 1821 και τη μετατροπή της Αγια-Σοφιάς σε τζαμί. Στις ιστορίες κατά κάποιον τρόπο είμαστε εμείς οι ήρωες. Διαβάζουμε τους εαυτούς μας πίσω από τις γραμμές και βρίσκουμε σ’ αυτές πράγματα που πιστεύουμε ή σκεφτόμαστε ή και αμφισβητούμε. Κοινή συνισταμένη είναι η ανθρωπιά των βασικών χαρακτήρων, κάτι ελπιδοφόρο αν μη τι άλλο, αφού πολύ συχνά νιώθουμε πια ότι χάνεται, φεύγει. Η συγγραφέας όμως καταφέρνει να τη βρει και να κάνει τον αναγνώστη να δει μέσα από αυτή τη σκοπιά.

«Ο κήπος των ονείρων» του Γιάννη Μπούζα

Ο Μάκης, ένας ονειροπόλος νέος με φιλοδοξίες, στην αγωνία του να βρει μια εργασία, η μοίρα τον οδηγεί στο ξενοδοχειακό χωριό του Club Med, στο νησί του Ιπποκράτη. Σε μικρό χρονικό διάστημα, ωστόσο, αντιλαμβάνεται πως δεν είναι ένας απλός υπάλληλος, αλλά ένας ευγενικός διοργανωτής· το πρόσωπο που αντιπροσωπεύει την πεποίθηση της ευγένειας και της ευτυχίας, το διαφορετικό στιλ διακοπών. Συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις, σ’ ένα περιβάλλον που η υποκριτική και η αληθοφάνεια παίζουν σημαντικό ρόλο στην ικανοποίηση του πελάτη. Πελάτισσες τον παρασύρουν στο κρεβάτι τους και μια γκέισα τον σαγηνεύει με την πειθαρχία της. Μέσα από το ονειρικό ταξίδι του Μάκη και της Αλίνα στον κόσμο των αισθήσεων, ξετυλίγεται η πολύχρονη ιστορία των ξενοδοχειακών χωριών του Club Med και η ιδιαίτερη ζωή ενός ευγενικού διοργανωτή. Ο Γιάννης Μπούζας επιστρέφει λογοτεχνικά τρία χρόνια μετά το πρώτο του βιβλίο, No problem, manager, με ένα σίγουρα ονειρικό μυθιστόρημα.

«Ίχνη στα όνειρα» του Γιώργου Παναγιωτίδη

Το νέο μυθιστόρημα του Γιώργου Παναγιωτίδη είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να μη θεωρηθεί καν μυθοπλασία, αλλά περισσότερο ένας σκληρός ρεαλισμός παρά ένα μυθιστόρημα του φανταστικού, που αφηγούνται σε πρώτο πρόσωπο οι επτά πρωταγωνιστές της. Όμως, κάθε φορά, η συνείδηση του προηγούμενου ξυπνά στο σώμα του επόμενου και σταδιακά γίνεται ο άλλος, αυτός που δεν εννοούσε, ο ξένος που σκότωσε. Ο πατέρας που δεν συμφιλιώθηκε με τον ομοφυλόφιλο γιο του, ο γιος που προδόθηκε από τον διεμφυλικό εραστή του, ο κυνηγημένος αλλοδαπός φίλος του διεμφυλικού, ο νεαρός αστυνόμος που τον συνέλαβε, ο δικαστής που τους δίκασε και ένας σκαραβαίος, το μαυριδερό έντομο που συμβολίζει την εκ νέου γέννηση, κάτω από το παπούτσι του δικαστή. Έξι άνθρωποι, έξι συνειδήσεις κλεισμένες στα γυάλινα βάζα της εμφιαλωμένης πραγματικότητάς τους, και ένα σκαθάρι, που έμελλε, πάνω σε κάποια μεταφορά της γλώσσας, να σκοτωθεί ο ένας από τον άλλο, σε ένα ταξίδι προς την ενσυναίσθηση, για την κατανόηση του άλλου, του διαφορετικού, του ξένου μέσα από τον αλληλοσπαραγμό.

«Κατάρες» του Δαμιανού Λαουνάρου

Έχουν όντως τα πάντα στη ζωή ένα τίμημα; Ό,τι λάμπει τελικά είναι χρυσός ή κρύβει σκοτάδια; Οι Κατάρες είναι μια νουβέλα βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και αναφέρεται στην ιστορία ενός νεαρού άνδρα, ο οποίος με τη ζωή που έκανε ήρθε αντιμέτωπος με τα παραπάνω ερωτήματα. Στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν καλό του φίλο, που θαυμάζει και ζηλεύει τον τρόπο ζωής του, αφηγείται την εμπειρία του από την ψυχωτική Φιλιώ, καθώς και άλλες παράπλευρες κωμικοτραγικές ιστορίες εκείνης της χρονικής περιόδου. Σεξ, γέλιο, ξενύχτια, διασκέδαση αλλά και φλερτ με τον θάνατο και την τρέλα είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που διαδραματίζονται στο βιβλίο αυτό, βρίσκοντας τον ήρωα να ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σχοινί, προσπαθώντας να βρει τις ισορροπίες του. Θα καταφέρει ύστερα από τόσα χρόνια να λυτρωθεί από αυτή την ιστορία που τον βαραίνει; Τις απαντήσεις θα πάρουμε στο βιβλίο του Δαμιανού Λαουνάρου, ο οποίος με τις Κατάρες κάνει την πρώτη του, μα πολλά υποσχόμενη, εκδοτική εμφάνιση.

«Εγώ και οι άλλοι» της Ιζόλντε Καρίμ

Ζούμε σε μια εκπλουραλισμένη κοινωνία. Κάθε πνευματικός πολιτισμός υπάρχει δίπλα σε άλλους. Δεν υφίσταται πλέον κανένα αυτονόητο αίσθημα του συνανήκειν. Τι είναι όμως μια εκπλουραλισμένη κοινωνία; Και τι σημαίνει για το άτομο να ζει σε μια τέτοια κοινωνία; Η εξωτερική προοπτική –το ότι δηλαδή τα πράγματα θα μπορούσαν πάντα να είναι διαφορετικά, το ότι θα μπορούσε κανείς να είναι ή να πιστεύει κάτι διαφορετικό και να ζει διαφορετικά– αποτελεί σήμερα μέρος κάθε πνευματικού πολιτισμού. Και η αλλαγή αυτή επηρεάζει όλα τα άτομα. Αλλάζει τη σχέση τους με την κοινωνία, αλλά και με την ίδια τους την ταυτότητα. Η Αυστριακή φιλόσοφος Ιζόλντε Καρίμ στο βραβευμένο βιβλίο της Εγώ και οι άλλοι (Βραβείο Φιλοσοφικού Βιβλίου 2018) εφαρμόζει τη θέση της σε διάφορα ζητήματα: από την ενταξιακή πολιτική ως τον ορισμό της έννοιας «πατρίδα» και τις αντιπαραθέσεις για τα θρησκευτικά σύμβολα.

Η Αγγελική Δημοπούλου είναι υπεύθυνη επικοινωνίας των Εκδόσεων Βακχικόν.

Twitter