Ο παιγνιοθεραπευτής ολοκληρώθηκε σ’ έναν χρόνο περίπου. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του αφιέρωνα καθημερινά κάμποσες ώρες, άλλοτε για να γράψω ή να διορθώσω κι άλλοτε για να συμβουλευτώ, να θυμηθώ αναγνώσματα της νιότης ή να μελετήσω διάφορα εγχειρίδια φιλοσοφίας, βιβλία θρησκείας και ψυχολογίας. Όσοι ενδοιασμοί με προβλημάτισαν −ότι πιθανώς η θεματολογία του θα κούραζε τον αναγνώστη−, ξεπεράστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η δομή του βιβλίου είχε ωριμάσει μέσα μου· οι κεντρικοί ήρωες άρχισαν να παίρνουν μορφή, να μου μιλούν ανταλλάσσοντας σθεναρά τις απόψεις τους για τον θάνατο, τον χρόνο, τη γνώση και την ψυχή.

Η αρχική ιδέα προέκυψε όταν έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλίο παιγνιοθεραπείας. Το θέμα μού κέντρισε το ενδιαφέρον αμέσως. Άρχισα να διαβάζω αντίστοιχα βιβλία ψυχολογίας, να παραλληλίζω, να συγκρίνω, να αντιπαραβάλλω μυθιστορηματικές σκέψεις με πραγματικά στοιχεία, κοντολογίς επέλεξα να εφαρμόσω μια παρόμοια θεραπεία στον καθημερινό άνθρωπο − με τη γενικότερη έννοια του όρου.

Ο παιγνιοθεραπευτής αποτελείται από δεκαπέντε κεφάλαια κι έχει ως κεντρικούς ήρωες έναν άθεο καθηγητή φιλοσοφίας κι έναν καλόγερο. Είναι ένα μυθιστόρημα με φιλοσοφικές, θρησκευτικές και ψυχολογικές προσεγγίσεις. Θα τολμούσα να πω ότι κάποια κεφάλαια του βιβλίου παραπέμπουν σε ψυχολογικό θρίλερ. Το βιβλίο από τη μια κατηγορεί τον άνθρωπο για τα ελαττώματά του και απ’ την άλλη τον υμνεί για τη χάρη του. Σε καμιά όμως περίπτωση (και παρά το ομολογουμένως αφοριστικό στιλ γραφής σε μερικά σημεία του έργου) δεν θα πρέπει να νοηθεί το περιεχόμενό του ως αφορισμός για τον άνθρωπο, παρά ως ύμνος· ο Ύμνος της ελευθερίας του.

Οι κεντρικοί ήρωες άρχισαν να παίρνουν μορφή, να μου μιλούν ανταλλάσσοντας σθεναρά τις απόψεις τους για τον θάνατο, τον χρόνο, τη γνώση και την ψυχή.

Πειραματίστηκα με διάφορες εκδοχές της πλοκής. Εξαρχής είχα εστιάσει όλες μου τις σκέψεις στο παιχνίδι και στις θεραπευτικές του ιδιότητες. Η απόφαση ότι όλα θα διαδραματίζονταν γύρω από το πλαίσιο αυτό, λειτούργησε ως καταλύτης στην επιλογή της τελικής εξέλιξης της δράσης. Μολονότι ο χρόνος δεν υφίσταται και τα ονόματα των ηρώων απουσιάζουν από το προσκήνιο, η αφήγηση εξισορροπείται ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, στην αναπόληση βιωμάτων ψυχολογικής έντασης, καθώς το μέλλον μοιάζει τόσο μακρινό και απρόβλεπτο. Οι σκηνές εξελίσσονται σ’ ένα ξωκλήσι κάπου στην Ελλάδα, χωρίς να προσδιορίζεται επακριβώς η τοποθεσία.

Ένας άθεος καθηγητής φιλοσοφίας, που παρουσιάζει ξαφνικά συμπτώματα κατάθλιψης, συναντά έναν ενορατικό καλόγερο. Η ανταλλαγή απόψεων καταλήγει σ’ ένα παιχνίδι ρόλων. Το παιχνίδι όμως που παίζουν δεν είναι ένα απλό παιχνίδι, κρύβει μυστικά. Είναι ένα όνειρο, μια παραίσθηση, μυστική ιεροτελεστία ή μια πραγματικότητα διαφορετική από εκείνη που γνωρίζουμε; Απλά, είναι το παιχνίδι της ζωής που λίγοι έχουν το θάρρος να παίξουν.

Ο παιγνιοθεραπευτής  πρεσβεύει την πίστη στον αναγεννημένο άνθρωπο, που έχει αφήσει πίσω του τον παλιό του εαυτό και πορεύεται αγνός προς τον σκοπό της φύσης του. Κληροδοτείται όχι μόνο σ’ όσους πίστεψαν, αλλά και σ’ όλους εκείνους που δεν πίστεψαν ή δεν πιστεύουν ακόμη και σήμερα. Σε οποιοδήποτε άθυρμα κι αν είναι αυτό. Εύχομαι η θεραπεία του να γιατρέψει την καρδιά και ν’ απελευθερώσει το πνεύμα.

Ο παιγνιοθεραπευτής
Γιάννης Μπούζας
Εκδόσεις Βακχικόν
σ. 190
ISBN: 978-618-5733-40-7
Τιμή: 13,78€

Twitter