ΕΡΙΚ ΚΛΑΠΤΟΝ – SLOWHAND
της Πέρσας Σούκα
«Αν δεν έχεις φτάσει νωρίς, έχεις ήδη αργήσει». Αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα μότο του παγκόσμιου ειδώλου της ροκ μουσικής σκηνής Έρικ Κλάπτον. Έτσι, η συλλεκτική έκδοση του θρυλικού άλμπουμ Slowhand έφτασε χωρίς καθυστέρηση το Νοέμβριο του 2012 γιορτάζοντας την επέτειο από τα τριάντα πέντε χρόνια κυκλοφορίας του. Το άλμπουμ πρωτοηχογραφήθηκε στα Olympic Studios του Λονδίνου το Μάιο του ’77 και κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του ίδιου έτους, μένοντας στη δεύτερη θέση των τσαρτς του Billboard για πάνω από έξι εβδομάδες.
Τα τραγούδια, μοναδικής μελωδικότητας, όπως το «Lay Down Sally», το «Wonderful Tonight» και το «Cocaine», έγιναν ορόσημα στην ιστορία του ροκ – το «Wonderful Tonight» γράφτηκε από τον Κλάπτον την ώρα που περίμενε στο σαλόνι τη γυναίκα του Πάτι να ετοιμαστεί για να πάνε σε μια συναυλία του Πολ ΜακΚάρτνεϊ (η Πάτι Μπόιντ υπήρξε προτού παντρευτεί τον Κλάπτον η σύζυγος του Τζορτζ Χάρισον). Αξίζει να επισημανθούν τα σόλο του διάσημου κιθαρίστα τα οποία είναι επίσης αλησμόνητα («Slowhand» ήταν το παρατσούκλι του όταν ήταν μέλος των Yardbirds).
Το deluxe edition και το super deluxe edition του άλμπουμ περιέχουν επίσης τρία ακυκλοφόρητα τραγούδια αλλά και πολλές ζωντανές εκτελέσεις («I Shot the Sheriff», «Layla»). Το τελευταίο είναι εμπνευσμένο από την Πάτι όταν αυτή ήταν ακόμη σύζυγος του πρώην Σκαθαριού. Ο Κλάπτον όταν έπειτα από χρόνια χώρισε πια από την Μπόιντ δήλωσε ότι ένιωθε τεράστιες ενοχές που κατέστρεψε το γάμο του κολλητού του φίλου και ανέφερε χαρακτηριστικά ένα στίχο του Ντίλαν θέλοντας να δείξει το μέγεθος του λάθους του: «Μην μπερδεύεις τον παράδεισο με το σπίτι που βρίσκεται απέναντι».
Ο Έρικ Κλάπτον βρίσκεται κάτω από τα φώτα της δημοσιότητας για πενήντα χρόνια περίπου. Παρότι η ζωή του κυλούσε ανάμεσα στις εξαρτήσεις ουσιών και σε ασταθείς ερωτικές σχέσεις, η μουσική γι’ αυτόν ήταν το μόνο που μπορούσε να τον κάνει να νιώθει ασφαλής, νηφάλιος και δημιουργικός. Ίσως γιατί ήταν το μόνο πράγμα που ήξερε να κάνει σωστά. Ο μοναδικός αυτός δεξιοτέχνης και τραγουδοποιός έβρισκε τον εαυτό του μόνο όταν ακουμπούσε τα δάχτυλά του στην κιθάρα (το περιοδικό Rolling Stone τον τοποθετεί στην τέταρτη θέση των εκατό καλύτερων κιθαριστών της ροκ μουσικής ιστορίας).
Ακούγοντας το άλμπουμ ο ακροατής αντιλαμβάνεται ότι μέσα στα τόσα χρόνια της πορείας του, μπορεί να παρουσίασε πολλές δισκογραφικές δουλειές, καμία όμως δεν υπήρξε τόσο ενδιαφέρουσα ούτε και βρήκε την απήχηση που είχε το Slowhand, γιατί η αξία του είναι μοναδική και διαχρονική.
