«Μα κι ούτε θα μας νιώσει κανείς. Γιατί μπροστά μας μεγαλώνει μια γενιά που, είν’ αλήθεια, πέρασε μαζί μας αυτά τα χρόνια, μα που είχε κιόλας ένα τζάκι, ένα επάγγελμα. Τώρα, θα ξαναγυρίσει στις παλιές της θέσεις, όπου θα τον ξεχάσει τον πόλεμο. Και πίσω από μας μεγαλώνει μια γενιά όμοια μ’ εκείνο που ήμασταν εμείς πρώτα, που θα μας είναι ξένη και θα μας παραμερίσει. Ούτε για τον εαυτό μας δε φελάμε πια. […] Σηκώνουμαι. Είμαι πολύ ήσυχος. Ας έρθουν οι μήνες και τα χρόνια. Τίποτα πια δε θα μου πάρουνε. Είμαι ολομόναχος και τόσο γυμνός από ελπίδα, που άφοβα μπορώ να τα καλωσορίσω».

Έριχ Μαρία Ρεμάρκ |22.6.1898 - 25.9.1970|, Γερμανός μυθιστοριογράφος, συγγραφέας του κλασικού πλέον αντιπολεμικού έργου «Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο» (1929), απ’ όπου και το παραπάνω απόσπασμα (μτφρ. Γεωργία Δεληγιάννη-Αναστασιάδη). Το βιβλίο εμπνέεται από την εμπειρία του Ρεμάρκ ως στρατιώτη κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, κι αυτές είναι οι τελευταίες σκέψεις του νεαρού στρατιώτη Μπόυμερ πριν πέσει νεκρός τέλη του 1918 στα χαρακώματα. Τα βιβλία του Ρεμάρκ απαγορεύτηκαν από τους ναζί, οι οποίοι μάλιστα τα έκαψαν, ενώ ο ίδιος κατέφυγε στις ΗΠΑ το 1939 όπου κι έζησε ως το 1948, όταν επέστρεψε στην Ευρώπη και εγκαταστάθηκε στην Ελβετία.

#ΣανΣημερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο

Twitter