Δ. Π. Παπαδίτσας

Ο ποιητής Δημήτρης Παπαδίτσας |22.9.1922 – 22.4.1987| γεννήθηκε στα Κουμέικα της Σάμου, σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και το Μόναχο, και έζησε στη Νίκαια της Αττικής. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1943, με τη συλλογή Το φρέαρ με τις φόρμιγγες, και ακολούθησαν οι συλλογές: Εντός παρενθέσεως, α’, 1945, Εντός παρενθέσεως, β’, 1949, Η περιπέτεια, σχέδιο για ελεύθερη σύνθεση, 1951, Η περιπέτεια, 1953, Νυχτερινά, 1956, Ουσίες, α’, 1959, Ουσίες β’, 1961, Ποίηση Ι, 1963 (συγκεντρωτική επανέκδοση των προηγουμένων συλλογών, Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης), Εν Πάτμω, 1964, Δύο ερμηνείες, 1966, Όπως ο Ενδυμίων, 1970, Διάρκεια και ενδεκάτη παραλλαγή, 1972, Αχερουσία, ή ένας μονόλογος του Μένιππου, 1974, Ποίηση ΙΙ, 1974 (συγκεντρωτική έκδοση των αμέσως προηγουμένων συλλογών), Εναντιοδρομία, 1977, Δυοειδής λόγος, 1980 (Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης και «Έπαθλο Ουράνη» της Ακαδημίας Αθηνών), Η Ασώματη, 1983, Το προεόρτιον, 1986, Κατάλοιπα, 1987 (μεταθανάτια έκδοση), Δ. Π. Παπαδίτσα Ποίηση, 1997 (τα άπαντα). Εκτός από την ποίησή του, μετέφρασε τη συλλογή Τraumkraut του Ivan Goll, 1959, Ορφικούς Ύμνους, 1984, Ομηρικούς Ύμνους, 1984 και τη «Νέκυια» (λ’ της Οδύσσειας, σε συνεργασία με την Ελένη Λαδιά και τα τρία αυτά μεταφράσματα).