Τα λουλούδια

Αφού φυτρώνουν στην αυλή σου
Θα τα φυτέψω και στη δική μου
Λουλούδια μοβ
Στο μωσαϊκό του μπαλκονιού
Όχι μόνο για τους δικούς μου
Στο νεκροταφείο
Αλλά για όλους τους συνοδοιπόρους
Που κατακτήσανε τα απάτητα βουνά
Με την χαρά του νιόφερτου
Με το βάρος του έμπειρου

Περνώ τα χέρια πάνω τους
Και τα χαϊδεύω
Ενώ η μυρουδιά πάει σε όλους
Τους άκλαυτους τους άταφους τους διαπομπευμένους
Του Ελληνικού Εμφύλιου.

Κάλπες
     ή
το κόμμα «Νίκη» 

Μεγάλωσαν τα μαλλιά σου
Και πέφτουν πλέον ανέμελα στους ώμους σου
Αλλά και τα δικά μου γένια
Αγρίεψαν
Και μοιάζω πια με εκείνον το Μητροπολίτη
Που δεν θυμάμαι το θρησκευτικό του όνομα
Ούτε το πολιτικό
Το κανονικό ας πούμε
Έτσι κι οι δυο
Ή και οι τρεις
Εσύ εγώ και ο Μητροπολίτης
Προσελκύουμε αθώους
Μιλώντας τους για γήινους και ουράνιους παραδείσους

Με ψήνει η διαφήμιση της τηλεόρασης και ξυρίζομαι
Ενώ εσύ
Και ο Μητροπολίτης
Συνεχίζετε να εξαπατάτε ανθρώπους
Έχοντας στόχο
Το 3% για είσοδο στην Βουλή
Και την οργανωμένη θυσία
Μιας χώρας σε αφανισμό και ημιδιάλυση.

Ο Χρίστος Παπαγεωργίου είναι ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας.

Άλλα κείμενα:

• Κωνσταντίνος Δομηνίκ: «Κακό ανήλιο»
• Στάθης Κουτσούνης: «Ρόδο σε καθρέφτη»
• Λευτέρης Γιαννακουδάκης: «Τα φαντάσματα του Δεκέμβρη»
• Αχιλλέας ΙΙΙ: «Τέλος πάντων»
• Γιάννης Στρούμπας: «Περίμετρος»

Twitter