Τρία ποιήματα του Νάκη Σκορδίλη
ΙΛΙΓΓΟΣ
Ο χώρος τρέμει
Διακαώς επιθυμών ένα φιλί χωρίς τέλος
Νιώσε πώς σφάλλει η εφήμερη Εδέμ
Παράξενο χαμόγελο στη γωνιά των χειλιών σου
Λευκές, παρακμάζουσες μέρες
Μακράν της συμπόνιας τέχνη δεν υπάρχει
Αν μάθεις να τραγουδάς και να χορεύεις
Παιδιόθεν, βρίσκεις τις λέξεις
Κορφολογώντας
Όπως τα κλήματα, παλιά γραμμή
Της έννοιας την κρείσσονα σειρά
Συνοψίζεις, αφού ο χρόνος δεν σε παίρνει
Όταν οι φράσεις, κουρασμένοι πολεμιστές
Αναζητούν την κορύφωση
Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ
Στους δρόμους γυρνώντας, ολοένα
Σ’ αγγίζει η αφή του φωτός
Παλιό χάδι ξεχασμένης σχεδόν αγαπημένης
Συχνότητα του φωτός
Ένταση της μουσικής φράσης
Αστράφτει το άρωμα της άνοιξης
Και του φθινοπώρου θαμπώνει
Ένας κύκλος, όπως γυρίζει ο λιόμυλος
Επανέρχεται η ίδια σκηνή
Σταματάει και επανέρχεται. Σταματάει
Το ίδιο θέμα σε εκφάνσεις πολλές
Ίδιοι δρόμοι. Ίδια τραγούδια
Κοντύτερα, ο τόνος και ο χρωματισμός
Το ίδιο άσμα πολλές φορές
Κάθε φορά, καλύτερα ειπωμένο
ΠΗΛΙΟ
Μαστόροι από γενιές
Στρώνουν τις πλάκες στη σκεπή
Στο σχήμα τις ταιριάζουν
Όπως τα λέπια του ψαριού
Χρώμα στην αντοχή μέσα στον χρόνο
Με το καλέμι λαξεύουν την πέτρα
Όσο η τέχνη μπορεί
Και η φύση το επιτρέπει
Και αν με την κορύφωση
Σου βγει το απροσδόκητο
Στρώση στραβή και λάθος στη γραμμή
Ένας φθόγγος ψηλός
Στο πέρασμα μουσικής φράσης
Ολίγον έκκεντρος
Στο ύψος του πετάγματος
Ολόφωτος θα βγεις
Στον κύκλο του προσώπου
Ο Νάκης Σκορδίλης ασχολήθηκε με τις Εκδόσεις Ζώδιο και γράφει ποιήματα και πεζά. Έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία ποίησης, ADreamandotherpoems (1986), Ποιήματα (1989), Κύκλος (1998), Αιγιαλούσα ή Φισκάρδο (2009) και ένα βιβλίο πεζογραφίας, Οι δυσχέρειες του Δομένικου (2000). Η ποίησή του είναι αφηγηματική, δρώμενα εντός και εκτός της ψυχής του ανθρώπου. Με λέξεις, σπάνιες και καθημερινές που υπηρετούν την ποιητική του ηθική, αναδεικνύοντας τα νοήματα.
