«Το δέντρο που φυλά τις πύλες» του Νίκου Μουρίκη
ΜΙΚΡΑ ΑΓΓΛΙΑ
Δεν ήταν τα σανίδια
τα ίδια της τα κόκαλα
που έτριζαν
χήρα του γαμπρού της
Το προξενιό δέκα και πέντε λίρες
πλοίο λευκό
προίκα η Όρσα
Τώρα αγία περιφέρεται στην Χώρα
του Αχέροντα ερωμένη
σκοταδερή
Γεφύρια ονειρεύεται και εμασιές
Άγγιγμα πρώτο
κυπαρίσσια
ΚΟΣΜΟΣ
Πόλεις σαν βράχοι
τρικυμία
το στέρνο στα δύο σκισμένο
εκεί μια λεμονιά
φυλά τις πύλες
Δεν ήθελα προξενιό ούτε
μ’ ευκατάστατους πολίτες γνωριμίες
χίλιες φορές πόρνη
σ’ ένα μπορντέλο στην Αθήνα
Της γάτας τα μάτια
στους δρόμους πλάνης
ο κόσμος δικός μας
μια κάμαρη στενή
με ορθάνοιχτα τα παραθύρια
Ο Νίκος I. Μουρίκης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε μηχανική διεργασιών και στη συνέχεια συμβουλευτική, ανάλυση ονείρων και ψυχοθεραπεία. Έκτοτε εργάζεται ως ψυχοθεραπευτής. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Γενεαλογία του πείσματος (Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2017), Εναγωνίως αγχιβατώντας (Εκδόσεις Γκοβόστη, 2019), και έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο 5 ποιητές στην Αγορά (ιδιωτική έκδοση, 2008). Υπό έκδοση στις Εκδόσεις Γκοβόστη είναι η συλλογή του Παραμεθόριος.
