Φωτογραφία: Αλέξιος Μάινας

ΤΑ ΔΩΡΑ

– Τι μου προσφέρεις, αγαπημένε;
– Άνθρακα κι υδρογόνο στους πνεύμονές σου. Λάσπη στα μάτια σου.
Κραυγές στα αυτιά. Πάγο στα χέρια. Τρικυμίες σκέψεις. Απύθμενη μοναξιά.
– Δώρα αγάπης…
– Τη μοναξιά μου. Δεν έχει αρχή. Δεν έχει τέλος.
Από τότε που η αγάπη.

Ο ΞΕΝΟΣ

Σαν κοιμάμαι, συστρέφομαι έμβρυο σε κοιλιά.
Μόνο όταν κοιμόμαστε μαζί
γίνεσαι μήτρα κι ομφαλός βαθιά μέσα μου,
εσύ μήτρα που μπαίνεις στη δική μου
εσύ κι αρσενικό,
το πάντα ξένο.

ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ

– Πόσο κοντά στο θάνατο έχεις έρθει;
– Άλλη μια φορά, σαν σήμερα τότε, μα κι άλλες νομίζω.
– Ο θάνατος ή ο φόβος;
– Τρέμω το φόβο.
– Μια στιγμή πριν απ’ το θάνατο;
– Φτάνεις στην ήρεμη αποδοχή.
Γενηθήτω.
– Σκληρός;
– Όχι από τη γέννηση περισσότερο.

ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΑΗΤΤΗΤΟ ΘΕΡΟΣ

Χρόνια κλεισμένα σε κουτιά
Ζωή σε πολαρόιντ
Μια παλιά zenith
Αγκαλιά στα πόδια αγάλματος
Φίλτρο πράσινο
Πλάι στους καταρράκτες
Φίλτρο πορτοκαλί
Έρωτας sfocato
Και προς το τέλος χαμόγελα πικρά
Πόσα χρόνια χωρούν
Στο μαύρο κουτί
Υποψίες μέλλοντος

Χώρεσαν οι φωτογραφίες
Μείναν έξω τα όνειρα
Τα φορώ πριν κοιμηθώ
Τροφή και πόση μου
Και θάνατος λυτρωτικός
Σάρκα από τη σάρκα μου
Ονείρων όνειρά μου
Εγκυτιωμένα

Η Καλλιόπη Γιατρουδάκη γεννήθηκε στα Χανιά Κρήτης το 1975. Σπούδασε στην Αν. Σχολή Καλών Τεχνών Ρώμης (με ειδικότητα Διακόσμηση) και στο Πανεπιστήμιο του Essex (Ιστορία και Θεωρία Μοντέρνας Τέχνης). Είναι εικαστικός και γράφει ποίηση. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Άνθρωποι με επικάλυψη πόλης (Εκδόσεις Οδός Πανός, 2017) και τη συλλογή Αρκεί να ηττηθώ (Εκδόσεις Εντευκτήριο, 2019).

Twitter