«Η θάλασσα στο χέρι μου» του Νίκου Φιλντίση
σ’ ένα βότσαλο
κλείνω όλη τη θάλασσα
σε ένα βότσαλο μικρό
και την κρατώ στο χέρι μου
κλειστή και πετρωμένη
κι η ηρεμία της βαθιά
φουσκώνει και φουσκώνει
το πρώτο κύμα με τραβά
το δεύτερο
με πνίγει
τραγούδι
όταν πεινάω το στόμα σου
όταν διψώ τη δρόσο
στο ακρογιάλι είμαι ζευγάς
στο χώμα λαμνοκόπος
και με του νου τα δόντια μου
κρατώ τα δυο σου χείλη
έναν αγίνωτο καρπό
το σφαλιστό το στρείδι
το «θα» από τη θάλασσα
το «δεν» από ’να δέντρο
σαββάτο νύχτα
στη γειτονιά περιπολούσε
σαν σειρήνα
και η γαλάζια φλόγα Του
τα σπίτια πυρπολούσε
έκαιγε πρώτα τα παλιά
που ’ταν ψηλά στον λόφο
μα κατηφόριζε ύστερα
στο απέναντι, στο δίπλα
όταν ακούστηκ’ είδηση
δεν πίστευαν τ’ αφτιά μας
ώσπου μια μέρα το ’δαμε
με τα δικά μας μάτια
σφαλίσαν τα παράθυρα
σφραγίσαν τα παντζούρια
η πόρτα διπλοκλείδωσε
σκεπάστηκε ο καθρέφτης
Σαββάτο μπήκε σπίτι μας
του Ριγανά τ’ Αγιάννη
έψαξε τον πατέρα μου
στα κρεμασμένα ρούχα
μύρισε το σακάκι του
τίναξ’ το παντελόνι
να πάρει την κολόνια του
να βρει τον νοικοκύρη
ξήλωσε και τις τσέπες του
και του ’σκισε τη φόδρα
και πέφτανε τα κέρματα
βροχή, χρυσό χαλάζι
όταν πια συναντήθηκαν
σφίξαν τα χέρια οι άντρες
κι οι δυο μεμιάς σηκώσανε
στα μπράτσα τα μανίκια
μα αντίς για να παλέψουνε
κοίτα που γίναν φίλοι
και σκάψανε τον ύπνο μου
που ’ναι ρηχός και λίγος
Ο Νίκος Φιλντίσης γεννήθηκε το 1987 στην Αθήνα. Κατάγεται από τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας. Σπούδασε Βιολογία και Ανοσολογία στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 2012 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Το παραβάν (Εκδόσεις Οδός Πανός) και το 2016 τη συλλογή Υδράργυρος, επίσης από τις Εκδόσεις Οδός Πανός.
