Τρία ποιήματα του Δημήτρη Λαμπρέλλη
Μέδουσα ή οι λέξεις
Τα μολύβια μου
είναι τα φίδια μου.
Μέσα στη θάλασσα τις λέξεις μου ξερνάνε
Άλλες απ’ αυτές
γίνονται φτερούγες για πουλιά / μαθαίνουν να πετάνε
Κι άλλες
μέσα από την άβυσσο έρχονται και μου μιλάνε
Οι κόγχες των ματιών
Πίσω απ’ τις κόγχες των ματιών
μόλις φανεί κάποια χαρά
την πνίγει αμέσως
–ένα μαντίλι έχει για θηλιά–
η μαύρη σκύλα η γριά
Φραγκογιαννού μαζί και μια Εκάτη
Πίσω απ’ τις κόγχες των ματιών
δαγκώνει ο δράκος δυο παιδιά
και μια άρρωστη από παλιά
τα δένει στο αδράχτι
Είναι η πιο σιωπηλή η ώρα
είναι η ώρα που δειλιάζουνε ακόμα και οι ρίμες
τρέμουν
γιατί στο σπίτι μου εμπρός
πλαγιάζει από χτες
ένας αιμόφυρτος από θρύψαλα σωρός
ο δικός μου ο αδελφός.
Το σκάκι τ’ ουρανού
Τα μαύρα τούτα τα τετράγωνα
κι εκείνα εκεί τα άσπρα
παιχνίδι στήσανε τρελό
με τ’ ουρανού τους δαίμονες
τον τρόμο και τα άστρα
Και εμείς
οι λυσσασμένοι
πέφτουμε πάνω στο σκάκι τ’ ουρανού
σαν μεθυσμένοι
Παίζουμε με τα λευκά τα πιόνια
και δίπλα μας γδέρνουν δυο τρυγόνια
Παίζουμε με το βλέμμα μας
και το μαχαίρι σου, Κύριε, πνίγεται στο αίμα μας.
Παίζουμε με τις λέξεις μας
και όλο πληγές γεμίζει πια το δέρμα μας.
Παίζουμε
Την Άγρια Νύχτα
εμπαίζουμε
Λέμε
– Δεν είναι εδώ, δεν είναι εδώ το τέρμα μας
Και στον βαρκάρη πάνω
φτύνουμε το κέρμα μας.
[Τα τρία αυτά ποιήματα περιλαμβάνονται στη συλλογή Το σκάκι τ’ ουρανού, που θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Μελάνι τον Δεκέμβριο του 2018.]
Ο Δημήτρης Λαμπρέλλης γεννήθηκε στην Αθήνα. Ποιήματα και συνεργασίες του σχετικά με τη μελέτη και την κριτική της λογοτεχνίας έχουν δημοσιευτεί σε μια σειρά από λογοτεχνικά περιοδικά, στον ημερήσιο Τύπο και σε ανθολογίες. Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας. Έχει εκδώσει οκτώ ποιητικές συλλογές και μια συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του. Είναι, επίσης, καθηγητής της Φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και διευθυντής της Επετηρίδας Φιλοσοφικής Έρευνας δια-ΛΟΓΟΣ. Έχει εκδώσει δεκαέξι φιλοσοφικά βιβλία.