Ο Παραθεριστής είναι το όγδοο βιβλίο του Γιώργου Τζιτζικάκη, το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Κάκτος στο πλαίσιο της νέας εκδοτικής τους σειράς, της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας, όπου φιλοδοξούν να εντάξουν αξιόλογους νέους Έλληνες συγγραφείς.

Ο Παραθεριστής είναι ένας ήρωας που στη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών του παρατηρεί τον κόσμο γύρω του, αλλά βλέπει πράγματα που δεν είναι συμβατά με τη δική του συνείδηση. Η πλοκή θα συνεχιστεί, θα προεκταθεί στην πραγματικότητα σε ποικίλους δρόμους. Οι καθημερινές σχέσεις, οι άνθρωποι που ζορίζονται να επιβιώσουν, η προδοσία, η ζήλια, τα προσωπεία που ενίοτε χρησιμοποιούμε, ο χρόνος και η αμείλικτη πορεία του, η παραίτηση των νέων, τα νιάτα που χαραμίζονται, η οργή για τον χαμένο χρόνο, η αδικία, το στρες, η θλίψη, τα λάθη και τα πάθη του σύγχρονου ανθρώπου και όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας τον προβληματίζουν. Στην πορεία του ο Παραθεριστής θα πέσει και ο ίδιος σε σφάλματα, θα συγκρουστεί με τον ίδιο του εαυτό και τότε θα ξεκινήσει μια σειρά αποκαλύψεων…

Ο συγγραφέας θα θίξει καυτά προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας, όπως είναι τα ναρκωτικά και η κατάθλιψη. Και καθώς ο θυμός και η πίεση αυξάνονται, αυτό που τελικά θα αναδυθεί είναι η απαιτούμενη αυτοεκτίμηση και ο ρόλος της στην ισορροπία του ανθρώπου. Ο Τζιτζικάκης δείχνει ότι είναι προτιμότερο να μιλά κανείς για ένα πρόβλημά του ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές, ώστε να κατανοήσει τις πραγματικές του διαστάσεις και να το αντιμετωπίσει. Και όλα αυτά μέσα από μια δυνατή πλοκή με κινηματογραφική ροή, που ξυπνά στον αναγνώστη έναν καταιγισμό συναισθημάτων. Ένα βιβλίο γραμμένο με εξαιρετικό θάρρος, που συναρπάζει και παράλληλα γίνεται η αφορμή για ένα αναγνωστικό ταξίδι αυτογνωσίας. Σε πρώτο επίπεδο ο αναγνώστης αφήνεται στην ταχύτατη ροή του κειμένου, ενώ ένα βαθύτερο επίπεδο αποκαλύπτεται κάθε φορά που το διαβάζει. Συχνά θα νιώσει ότι ταυτίζεται με τον Παραθεριστή για την αλήθεια και τη γνησιότητα των δικών του προβληματισμών. Και είναι, θεωρώ, βέβαιο ότι δε θα αρκεστεί σε μια μόνο ανάγνωση, καθώς το τέλος του γίνεται η αφορμή για μια σειρά αποκαλυπτικών συναισθημάτων.

Κι ενώ δεν υπόσχεται λύσεις, αναδεικνύει το μέγεθος του προσωπικού αγώνα όλων μας, ακόμα και τότε που όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί.

Η αξία αυτού του βιβλίου βρίσκεται στην ειλικρίνειά του και στο ότι, παρόλο που διαχειρίζεται με σοβαρότητα το θέμα της κατάθλιψης, δεν προκαλεί μελαγχολία αλλά προβληματισμό στον αναγνώστη, παροτρύνοντάς τον να αναζητήσει την αλλαγή στη ζωή του. Κι ενώ δεν υπόσχεται λύσεις, αναδεικνύει το μέγεθος του προσωπικού αγώνα όλων μας, ακόμα και τότε που όλα μοιάζουν να έχουν χαθεί. Πρόκειται, ίσως, για μια από τις πιο ρεαλιστικές προσεγγίσεις στο θέμα αυτό, ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει πολύς κόσμος στις μέρες μας και που συχνά δεν έχουμε τη δύναμη ούτε να το συζητήσουμε.

Στην πιο ώριμή του στιγμή στο βιβλίο αυτό, ο Γιώργος Τζιτζικάκης δεν μοιάζει με τον συγγραφέα του παρελθόντος. Φαίνεται ότι ολοκληρώνοντας τη δική του προσωπική διαδρομή στέκεται τώρα σε νέα θεματογραφία και καταθέτει μια μαρτυρία για την ανάγκη επαναπροσδιορισμού των ανθρώπινων μέτρων, αλλά και της δικής του συγγραφικής πορείας. Με διαφορετικό στιλ αυτή τη φορά και έχοντας πολλά καινούργια να μας πει, προσπαθεί να σπάσει το ταμπού που ακόμα διαπερνά την ελληνική κοινωνία σε σχέση με τις ψυχικές ασθένειες, ώστε να καταφέρει να ανοίξει και πάλι ο δημόσιος διάλογος γύρω από αυτές, έχοντας ως βασικό δίαυλο κάτι αδιάψευστο, την ίδια του την εμπειρία.

Δεν είναι εύκολο να κλείσει κανείς αυτό το βιβλίο, ένα βιβλίο που προσδοκά να φέρει στην επιφάνεια πρόσωπα που εύκολα φαινομενικώς, αλλά με μεγάλο κόπο, θυσιάζουν ό,τι αγάπησαν, πάντοτε όμως γενναιόδωρα και πάντα ευγενικά, πάντα δοτικά και πάντα τρυφερά, πάντα μεγαλόψυχα.

Παραθεριστής
Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης
Κάκτος
σ. 232
ISBN: 978-960-382-009-3
Τιμή: 13,78€

Twitter