Η Μαρζάν Σατραπί γνώρισε παγκόσμια επιτυχία με το graphic novel Περσέπολις (μτφρ. Γεωργία Τσάκωνα, Ηλίβατον 2006), στο οποίο αφηγούνταν τη ζωή στο Ιράν μετά την Ισλαμική Επανάσταση, όταν η ίδια ήταν ακόμα παιδί. Εδώ και 20 χρόνια δεν έχει επιστρέψει στην Τεχεράνη και, σε συνέντευξή της στο Γαλλικό Πρακτορείο, αναφέρθηκε σε αυτά που της λείπουν από τη χώρα όπου γεννήθηκε.

Όπως ανέφερε, της λείπει πολύ «η φιλοξενία του, τα όρη Ελμπούρζ και τα αστεία στα φαρσί… και η ποίησή του, η πιο αγνή μορφή έκφρασης». Συνεχίζοντας, παρατήρησε: «Είμαστε ο μόνος λαός που, όταν θέλουμε πραγματικά να γίνουμε κατανοητοί, επικαλούμαστε τον Σααντί, τον Χαφέζ και τον Ομάρ Καγιάμ. Ένας λαός του οποίου τα μαυσωλεία για τους ποιητές είναι πιο γεμάτα από τα τζαμιά δεν μπορεί να είναι κακός».

Η Σατραπί αναφέρθηκε και στη σημασία που έχει γι’ αυτήν το χιούμορ: «Αποτελεί μία κύρια έκφραση της ανθρώπινης ευφυΐας. Η ζωή εμπεριέχει την απώλεια των πάντων. Πεθαίνεις σαν σκουλήκι ή σαν γάτα – αν δεν μπορούμε να γελάσουμε για όλα αυτά, είμαστε κάτι παραπάνω από ανόητοι».

Twitter