«Έχω να σου πω ένα λόγο, μα δε θα τον πάρει η σιωπή...»

Έτσι αρχίζει το πρώτο ποίημα, από την πρώτη ποιητική συλλογή, την Άσκηση, του αείμνηστου Κώστα Χωρεάνθη, που εκδόθηκε το 1966. Και δεν τον πήρε. Αντίθετα, τον άφησε να αυγατίσει, να στολιστεί, να ομορφύνει, να ρουφήξει νάματα από τις πηγές της γνώσης και να υψωθεί στις ουράνιες πνευματικές σφαίρες.

Από την πρώτη εκείνη έκδοση ως το στερνό του αντίο (1996) μας τροφοδότησε ασταμάτητα με κάθε λογής ομορφιά της γραφής. Ποιήματα, μελέτες, μονογραφίες, θεατρικά και άλλα πεζογραφήματα είχαμε την τύχη και τη χαρά ν’ απολαύσουμε στα 25 περίπου έργα του που κυκλοφόρησαν όσο ζούσε.

Πολύ γρήγορα, ωστόσο, φάνηκε πως το δημοσιευμένο έργο του δεν αποτελούσε παρά μέρος μόνο του συνόλου της ποιητικής και λογοτεχνικής εν γένει παραγωγής του, αφού τα συρτάρια του έσφυζαν από ανέκδοτες πολύ σημαντικές εργασίες.

Ευτυχώς, ο ανέκδοτος αυτός πλούτος δεν ακολούθησε το δρόμο που ακολουθούν συνήθως τα «εις τα ερμάρια των τεθνεώτων ευρισκόμενα». Τόσο η σύντροφός του Ελένη Τσικριτέα-Χωρεάνθη όσο και οι δυο θυγατέρες του, Μάριον και Βερίνα, στάθηκαν οι συνεχίστριες που του άξιζαν.

Η ευτυχής αυτή συγκυρία είχε ως αποτέλεσμα να συνεχίσουν να εκδίδονται έργα του και μετά την αποδημία του, μέχρι και σήμερα που συμπληρώνονται 80 χρόνια από τον ερχομό του στη γη και 20 από το φευγιό του.

Φαίνεται, όμως, πως ο λογοτεχνικός πλούτος του Κώστα Χωρεάνθη παραμένει ανεξάντλητος. Έτσι, μέσα από αυτό το ανέκδοτο υλικό, οι άνθρωποί του εράνισαν μια σειρά ποιημάτων, από όλη του την ποιητική διαδρομή (αρχής γενομένης από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ‘50) και σαν υπενθύμιση του μεστού, ουσιώδους και εξαιρετικά χρήσιμου περάσματός του από τη ζωή, εξέδωσαν τα Λόγια της σιωπής (εκδόσεις Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος), αποδεικνύοντας έτσι για μια ακόμα φορά πως το λόγο του όντως «δεν τον πήρε η σιωπή», γιατί «η σιωπή είναι ο λόγος των αισθήσεων»και οι αισθήσεις δεν βουβαίνονται.

Ως κατακλείδα, παραθέτω από το βιβλίο μικρό (και προφητικό) δείγμα της ποιητική κραυγής των αισθήσεων.

Απόσπασμα από το ποίημα «Βιβλία και χειρόγραφα»:

Βιβλία των νεκρών φίλων
ζεστές ανάσες στην κόλαση της ζωής
χειρόγραφα κιτρινισμένα
ρυτίδες αγωνίας σπασμοί κρυφών ωδίνων
όταν η ανίδρωτη αναξιοπρέπεια
γιόμιζε την οσμή με αρώματα καταναλωτικά
με μιαν υπεροψία υποταγής
κι ο καθημερινός προαγωγός
γύμνωνε τη ζωή στο πεζοδρόμιο της ηθικής.

Twitter