«Παράλληλες μητέρες» της Πέρσας Σούκα
Μαδρίτη, 2016. Η γνωστή φωτογράφος Τζάνις Μαρτίνεζ αναλαμβάνει τη φωτογράφιση του διάσημου αρχαιολόγου και ιατροδικαστή Αρτούρο. Την ώρα που συνομιλούν, βρίσκει την ευκαιρία να τον ρωτήσει για ένα θέμα που την απασχολεί εδώ και χρόνια. Πολλοί άντρες από το χωριό της, ανάμεσά τους και ο προπάππους της, θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Όμως τα αιτήματα των συγγενών για εκταφή προς την αρμόδια υπηρεσία έχουν όλα απορριφθεί. Έτσι, του ζητά αν μπορεί να τη βοηθήσει μέσω των γνωριμιών του και του οργανισμού με τον οποίο συνεργάζεται, ώστε να βρεθεί μια λύση. Εκείνος της υπόσχεται ότι θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Ο Αρτούρο επικοινωνεί σύντομα μαζί της για να την ενημερώσει και όταν ξανασυναντιούνται αναπτύσσεται αμέσως μια ερωτική έλξη μεταξύ τους. Οι μήνες περνούν και η Τζάνις βρίσκεται στο μαιευτήριο, όπου ετοιμάζεται να φέρει στον κόσμο τον καρπό του έρωτά τους. Εκεί θα γνωρίσει μια έφηβη, την Άννα, η οποία είναι και αυτή ετοιμόγεννη. Στη συζήτησή τους θα εξομολογηθούν πως είναι ανύπαντρες και πως δεν επιδίωξαν την εγκυμοσύνη, αλλά τους προέκυψε. Οι ανασταλτικοί παράγοντες πολλοί και για τις δύο. Ο Αρτούρο αρνήθηκε να μεγαλώσει το παιδί με την Τζάνις, θεωρώντας ακατάλληλη τη στιγμή για κάτι τέτοιο, καθώς ήταν παντρεμένος και η γυναίκα του υποβαλλόταν σε χημειοθεραπεία, οπότε αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τραβήξουν χωριστούς δρόμους, ενώ η Άννα, έπειτα από ένα τραγικό και τραυματικό γεγονός που υπέστη, προσπαθεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων παρά το νεαρό της ηλικίας της. Η Τζάνις και η Άννα θα γίνουν γρήγορα φίλες, δίνοντας κουράγιο η μία στην άλλη, δύναμη και αισιοδοξία. Τα πράγματα όμως δεν θα αργήσουν να περιπλεχθούν, όταν ο Αρτούρο θα κάνει μια απρόσμενη επίσκεψη στην παλιά του ερωμένη για να γνωρίσει την κόρη του. Όταν αντικρίσει τη μικρή Σεσίλια θα αμφισβητήσει ότι είναι δικό του παιδί και θα ζητήσει τεστ πατρότητας. Η Τζάνις αρχικά θα θυμώσει, όμως μετά θα φυτρώσει στο μυαλό της η αμφιβολία. Το τεστ DNA που θα κάνει πρώτα η ίδια θα τη φέρει μπροστά σε μια τεράστια έκπληξη...
Ο ισπανικός θρύλος του κινηματογράφου Πέδρο Αλμοδόβαρ (Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, Όλα για τη μητέρα μου) αναλαμβάνει το σενάριο και τη σκηνοθεσία της ταινίας, παρουσιάζοντας με τον δικό του μοναδικό τρόπο τη συγκινητική ιστορία δύο γυναικών. Ο δημιουργός αφηγείται με γλαφυρότητα και ρεαλισμό την περίπλοκη ιστορία των ηρωίδων του και ο θεατής παρακολουθεί απνευστί ένα συγκλονιστικό δράμα. Η μητρότητα, η μονογονεϊκή οικογένεια, οι αντιξοότητες, οι δυσλειτουργικές σχέσεις, η στέρηση, η αντοχή και η απόρριψη υφαίνουν τον εύθραυστο ψυχικό κόσμο των ηρωίδων, που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν με γενναιότητα και αξιοπρέπεια τις αναπόφευκτες ανατροπές της ζωής.
Η Πενέλοπε Κρουζ (Γύρνα πίσω, Βίκυ Κριστίνα Μπαρτσελόνα), ιέρεια του σκηνοθέτη, υποδύεται την Τζάνις με γνήσια εσωτερικότητα και αμεσότητα, μαγεύοντας τη μεγάλη οθόνη. Μια γυναίκα ανεξάρτητη, επιτυχημένη, θαρραλέα, μια πολιτικοποιημένη προσωπικότητα που τιμά τις ρίζες και τους προγόνους της. Μια γυναίκα που λυγίζει, γονατίζει μα ξανασηκώνεται· πιο ανθεκτική και πιο αποφασισμένη. Δίκαια στο Φεστιβάλ Βενετίας 2021 τής απονεμήθηκε το βραβείο Volpi Cup για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία.
Η Μιλένα Σμιτ (Cross the line), που ενσαρκώνει εξαιρετικά την Άννα, αποτελεί τη μεγάλη έκπληξη. Μια έφηβη που καλείται να ωριμάσει γρηγορότερα από ό,τι πρέπει και να διαχειριστεί με υπευθυνότητα και ψυχραιμία μια πρωτόγνωρη γι’ αυτήν κατάσταση. Ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι που πασχίζει να βρει προστασία, στοργή, συμπαράσταση και κατανόηση από το οικογενειακό της περιβάλλον, όμως λαμβάνει δυστυχώς μόνο αδιαφορία και παραμέληση.
Ο δημιουργός αφηγείται με γλαφυρότητα και ρεαλισμό την περίπλοκη ιστορία των ηρωίδων του και ο θεατής παρακολουθεί απνευστί ένα συγκλονιστικό δράμα.
Η Αϊτάνα Σάντσεζ-Γκιχόν (The Machinist), που υποδύεται τη μάνα της έφηβης, αποδίδει εμβριθώς την Τερέζα ως μια φυσιογνωμία ιδιοτελή, ματαιόδοξη, ναρκισσιστική, εγωκεντρική, αλλά και με κάποια, ελάχιστα έστω, ίχνη ευαισθησίας.
Η Ρόζι ντε Πάλμα (Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, Κίκα), κορυφαία και αγαπημένη μορφή του σκηνοθέτη, πλαισιώνει ως Έλενα τις ηρωίδες με το δικό της απαράμιλλο στιλ, φίλη και αρωγός της Τζάνις, ένα πρόσωπο εμπιστοσύνης και παντός καιρού.
Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ με την πολυσύνθετη σκηνοθετική του αισθητική προβάλλει από τη μια πλευρά σκληρές εικόνες του παρελθόντος και γκρίζες μνήμες του εμφυλίου, ενώ από την άλλη κατακλύζει με έντονα χρώματα, γεύσεις, αρώματα και συναισθήματα τον θεατή. Μεταφέρει όλο το συναισθηματικό φάσμα που βιώνει η γυναίκα μέσα από τον ερχομό ενός παιδιού αποδεικνύοντας πως εξακολουθεί από γενιά σε γενιά το μητρικό ένστικτο να είναι το ίδιο δυνατό και ακλόνητο. Η μητρική φύση παραμένει πάντα θαυμαστή και θεμελιώδες στοιχείο στο πέρασμα των χρόνων. Αιώνιο σύμβολο της γονιμότητας, της αγάπης, της φροντίδας, της συμπόνιας, της αποδοχής, της αφοσίωσης, της θυσίας. Η παρουσία της απαραίτητη και αξεπέραστη. Αναρίθμητες έννοιες που περικλείονται όλες σε μία λέξη: Μητέρα.
Η ταινία προβάλλεται από τον Νοέμβριο στους κινηματογράφους.
