Ο Απόστολος Πλαχούρης με την έκθεσή του +Αλλαγή στην γκαλερί Χρυσόθεμις (Γενάρης του 2024) θέτει το ζήτημα της μετασκευής των αντικειμένων. Τα αντικείμενα όμως αυτά δεν είναι ουδέτερα ούτε για τον ίδιο, ούτε για τον θεατή. Ο Πλαχούρης εκποιεί την παρελθούσα αξία τους δίνοντάς τους βιώσιμη καλλιτεχνική ουσία: νομίσματα, χαρτονομίσματα, παιχνίδια, χρηστικά αντικείμενα, επιστολές, γραμματόσημα, μέρη λειτουργικών ή διακοσμητικών αντικειμένων επανανοηματοδοτούνται κάτω και μέσα από την εκφραστική δύναμη και επιμονή ενός συνθέτη-δημιουργού.

Στο τρισδιάστατο αυτό κολάζ, ο Πλαχούρης μετατρέπει το έθιμο του δώρου και γενικότερα της φιλοξενίας σε έναν υλικό κόσμο, που άλλες φορές σήπεται και άλλες φορές σαλπάρει. Το διαρκές παιχνίδι κίνησης και ακινησίας, σαφούς περιγράμματος αλλά και της τομής του, αλλάζει τον τρόπο που συνηθίζουμε να κατανοούμε την έννοια του προσφέρειν.

Γεφυρώνει το διπλό χάσμα: αυτό που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και αυτό που συνδέει ένα ανόργανο υλικό με την ίδια τη μνήμη της χρήσης του.

Το παραπάνω συμβαίνει γιατί ο Απόστολος Πλαχούρης καλεί τους θεατές να αγοράσουν κάτι που μοιάζει να είναι υπόλειμμα ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια. Αντίθετα, στον κόσμο της συναλλαγής διασώζεται το δώρο, η σημασία του και η δημοφιλής σύνδεση που προκαλεί μεταξύ των ανθρώπων. Άλλωστε, ο Πλαχούρης μάς θυμίζει ότι τίποτε δεν είναι για απόρριψη, ενώ ο ίδιος γεφυρώνει το διπλό χάσμα: αυτό που συνδέει το παρελθόν με το παρόν και αυτό που συνδέει ένα ανόργανο υλικό με την ίδια τη μνήμη της χρήσης του.

[Ο Νίκος Σαραφιανός είναι διδάκτωρ Φιλοσοφίας και συγγραφέας.]

Twitter