«Έλα κοντά μου. Δεν είμαι η φωτιά.
Τις φωτιές τις σβήνουν τα ποτάμια.
Τις πνίγουν οι νεροποντές.
Τις κυνηγούν οι βοριάδες.
Δεν είμαι η φωτιά.

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι ούτε ο άνεμος.
Τους ανέμους τους κόβουν τα βουνά.
Τους βουβαίνουν τα λιοπύρια.
Τους σαρώνουν οι κατακλυσμοί.
Δεν είμαι ο άνεμος.

[…]

Έλα κοντά μου. Δεν είμαι ούτε λιμάνι.
Δε σου τάζω την απανεμιά.
Ούτε τις γλυκές ισημερίες,
και τις αλκυονίδες ζεστασιές.
Δεν είμαι λιμάνι.

Εγώ... Δεν είμαι...
Παρά ένας κουρασμένος στρατολάτης.
Ένας αποσταμένος περπατητής...
Που ακούμπησε στη ρίζα μιας ελιάς
για ν’ ακούσει το τραγούδι των γρύλων.
Και αν θέλεις...
Έλα να τ’ ακούσουμε μαζί».

«Ερωτικό κάλεσμα», του Μενέλαου Λουντέμη |1912 - 22.1.1977|, συγγραφέα μικρασιατικής καταγωγής. Πρωτοεμφανίστηκε στο περιοδικό «Νέα Εστία» με ποιήματα και διηγήματα αρχές της δεκαετίας του ’30, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938 για τη συλλογή διηγημάτων «Τα πλοία δεν άραξαν». Συμμετείχε στην εθνική Αντίσταση και στους αγώνες της Αριστεράς, με αποτέλεσμα να περάσει αρκετά χρόνια εξόριστος στη Μακρόνησο και στον Αϊ-Στράτη. Μετά τον Νίκο Καζαντζάκη θεωρείται ο πιο πολυδιαβασμένος σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας – ανάμεσα στα κορυφαία έργα του τα μυθιστορήματα «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα», «Οδός Αβύσσου αριθμός 0», «Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα» κ.ά.

#ΣανΣημερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο

Twitter