«Μια πνοή αγέρα ξύπνησε τα κύματα,
τα φύλλα ρίχτηκαν στο νερό,
τα κύματα είχαν το γκρίζο της στάχτης,
ο ουρανός το γκρίζο του κασσίτερου,
γκρίζο της στάχτης το φθινόπωρο.

Ήταν καλό για την καρδιά μου:
Εκεί τα συναισθήματά μου στο γκρίζο της στάχτης,
ο ουρανός στο γκρίζο του κασσίτερου,
γκρίζο της στάχτης το φθινόπωρο.

Η ανάσα του ανέμου έφερε αγέρα πιο δροσερό,
τα κύματα του πρωινού φέραν χωρισμό:
φθινόπωρο και φθινόπωρο,
φιλιώστε μεταξύ σας».

«Φύλλα πέφτουν» (μτφρ. από τα αγγλικά Αντωνία Γουναροπούλου) του Γιούχαν Λίιβ |30.4.1864 - 1.12.1913|, από τους σημαντικότερους Εσθονούς ποιητές. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από «σκοτεινές» εικόνες, κάτι που οι μελετητές του εξηγούν αποδίδοντάς το στη σχιζοφρένεια από την οποία υπέφερε και στην έλλειψη φίλων. Το 1965 θεσπίστηκε στην Εσθονία προς τιμήν του το Βραβείο Ποίησης Γιούχαν Λίιβ.

#ΣανΣημερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο

Twitter