Λοτρεαμόν
«Θύελλες, αδελφές των τυφώνων κι εσύ κυανωπό στερέωμα που την ομορφιά σου δεν την αναγνωρίζω˙ θάλασσα, υποκρίτρια κατ’ εικόνα και ομοίωση της καρδιάς μου˙ γης με τα μυστηριακά σου βάθη˙ κάτοικοι των πλανητών και του σύμπαντος κόσμου˙ κι εσένα Θεέ μου, εσένα προ πάντων, που τον έπλασες μέσα στη μεγαλοσύνη σου, επικαλούμαι: μπρος, δείξε μου έναν άνθρωπο, έναν μόνο, που να ’ναι καλός! Αλλά παρακαλώ τη χάρη σου, ας δεήσει την ίδια εκείνη στιγμή να δεκαπλασιάσει τις δυνάμεις μου τις φυσικές. Επειδής και μόνον ν’ αντικρίσω ένα τέτοιο τέρας, από το ξάφνιασμά μου το μεγάλο, το ξέρω, θα μου κοπούν τα ήπατα και θ’ απομείνω ξερός. Εδώ, και με λιγότερα κινδυνεύει κανένας να τα τινάξει».
Από τα «Άσματα του Μαλντορόρ, Α΄» (μτφρ. Οδυσσέας Ελύτης) του κόμη του Λοτρεαμόν |4.4.1846 - 24.11.1870|, όπως έγινε γνωστός, Γάλλου ποιητή του οποίου το έργο «Άσματα του Μαλντορόρ» άργησε πολύ να εκδοθεί, πιθανόν λόγω του προκλητικού του χαρακτήρα. Η επιρροή που άσκησε κυρίως σε υπερρεαλιστές συγγραφείς και καλλιτέχνες ήταν τέτοια, ώστε ο Λοτρεαμόν αργότερα θεωρήθηκε πρόδρομος του υπερρεαλισμού.
#ΣανΣημερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο