«Είναι μερικοί άνθρωποι που, όταν φεύγουν, καταλαβαίνεις πως το κενό που άφησαν δεν πρόκειται να αντικατασταθεί με τίποτε. […] Η Γαλάτεια Καζαντζάκη ήταν σα μία δύναμη της φύσης, σαν ένα στοιχείο της. Μια προσωπικότητα που σε συνέπαιρνε. […] Ένα μυαλό γιομάτο περιέργεια για καθετί που γίνεται απάνω σε τούτη τη γη. Γι’ αυτό και δε γερνούσε. Το πνεύμα της ήταν πάντα νέο, εύστροφο, ζωηρό. Ένα πνεύμα γιομάτο χιούμορ. Που ήξερε και να καυτηριάζει, χωρίς όμως να πληγώνει, γιατί ήξερες την αμέτρητη καλοσύνη της ψυχής της».

Η Λιλίκα Νάκου για τη Γαλάτεια Καζαντζάκη |8.3.1881 - 17.11.1962|, πεζογράφο, ποιήτρια και θεατρική συγγραφέα. Εμφανίστηκε στα γράμματα το 1910 με το μυθιστόρημα «Ridi Pagliaccio» («Γέλα, παλιάτσο»), και τον επόμενο χρόνο ακολούθησε στην Αθήνα τον Νίκο Καζαντζάκη, σχέση που διατηρήθηκε έως το 1926. Έγραψε επίσης παιδικά παραμύθια και αναγνωστικά για το δημοτικό. Στο έργο της συχνά καταγγέλλει τις αδικίες και την απανθρωπιά της κοινωνίας, ενώ ήταν από τις πιο δυνατές γυναικείες φωνές της εποχής της που διεκδίκησαν έμπρακτα την ισότιμη μεταχείριση ανδρών και γυναικών.

#ΣανΣημερα #OnThisDay #sansimera #diavazo #vivlio #βιβλίο

Twitter