Να κι η περίπτωση του Ηράκλειτου, που αποτραβήχτηκε στις ελεύθερες εκτάσεις και στα περιστύλια του τεράστιου ναού της Αρτέμιδας: τούτη η «έρημος» ήταν, οπωσδήποτε, πιο άξια – τ’ ομολογώ! Γιατί να μην υπάρχουν και για μας τέτοιοι ναοί; (Χμ, ίσως και να υπάρχουν. Να, μου έρχεται τώρα δα στο νου τ’ ωραιότερο δωμάτιο εργασίας που είχα ποτέ, στην Piazza di San Marco, άνοιξη, δέκα με δώδεκα το πρωί.) Ωστόσο, κι ο Ηράκλειτος απέφευγε αυτό που κι εμείς αποφεύγουμε σήμερα: το θόρυβο και τη φλυαρία των Εφεσίων, τη δημοκρατία τους, τις πολιτικές αθλιότητές τους, τα νεότερα κατορθώματα της «αυτοκρατορίας» (της περσικής – με εννοείτε), όλη τη βρομερή πραμάτεια του «σήμερα», γιατί εμείς οι φιλόσοφοι χρειαζόμαστε πάνω απ’ όλα μια συγκεκριμένη ησυχία: χρειαζόμαστε ανάπαυση απ’ το «σήμερα».

Το πάθος για την αλήθεια
Φρίντριχ Νίτσε
μετάφραση: Βαγγέλης Δουβαλέρης
Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός
96 σελ.
Τιμή € 6,96

Twitter